Herfst in Den Oever

Wat is er mooier dan in dit jaargetijde door het bos te fietsen? Alle bomen met gekleurde bladeren. Schitterend. Als het dan ook nog droog is en er is een mooie technische route uitgezet dan snap je waarom de toertocht door het Robbenoordbos altijd hoog op mijn lijstje staat.

En ik was niet de enige die dit een mooie toertocht vind, vele mountainbiker waren naar Den Oever getogen en hadden zich ingeschreven voor deelname. Het was dus gelijk al geduldig wachten op je startbewijs en daarna onder het viaduct van de A7 om te mogen starten.

Na de start gelijk door het gras naar het Robbenoordbos om eerst rechts van de A7 tussen de bomen door te slingeren. Ik had er flink “de sokken” in en haalde 2 helmloze ?? cyclocrossers in. Deze pikte gelijk aan maar hadden wel een hoop praatjes achter me. Op een gegeven moment wilde er 1 mij weer inhalen maar dat was volgens die ander niet nodig want ik zou toch zo wel op zijn. Vergissing jongens, want een stuk verder reed ik weer alleen en geen van de heren was mij gepasseerd. :-P

Na het fietserstunneltje onder de A7 reden we verder aan de andere kant van de snelweg. Ook hier slingerend door het bos tot we na 18 km bij de verzorgingsplek kwamen. Een krentenbol en een beker vocht stond daar voor iedereen klaar. Goed geregeld. Daarna volgde de doorsteek naar het Dijkgatbos waar we de vaste Atb route volgden. Eerst een stuk tegen de normale rijrichting in. Gelukkig geen tegenliggers. ;-)
Daarna bijna de rest van het parcours maar dan wel de juiste kant op. Ik het begin probeerde ik nog wat langzamer rijdende renners in te halen maar op de smalle singletrack lukt dat niet. Jammer want dit parcours nodigt echt uit tot knallen. Toch maar eens naar Den Oever als er geen toertocht is.

Na het parkoers volgt een stuk over de dijk langs het IJsselmeer terug richting Den Oever, maar wel nog even door het laatste stukje bos. Dan volgt nog een kilometer asfalt en zijn we weer terug waar we anderhalf uur geleden begonnen waren, maar dan wel met een dikke 35 km op de teller en de prut achter de oren. ( eigenlijk viel dat wel mee, want zoveel prut lag er niet in het bos. )

Bedankt Robbenoordbos, tot volgend jaar.
Atb + 41 km

ATB RaboTop Hoorn

Wederom een zonnige maar koude start van de dag. Nu stond ik in Hoorn de slaap uit mijn ogen te wrijven. Inmiddels al een dik uur wakker, maar bij de inschrijftafel toch maar een warme bak koffie genomen. Over het IJsselmeer stond een guur windje. Witte schuimkopjes op de golven. Daar moeten we straks door of langs fietsen. Nog niet erg aanlokkelijk.

Even later toch de trainingsbroek maar uit gedaan en de wind langs de inmiddels alweer behaarde kuiten laten waaien. Na een paar honderd meter voel je de kou toch niet meer. Veel te hard werken moet je om je een weg te banen door het zuigende natte gras.

Het parkoers van vandaag was erg wisselend van opbouw, Wat technische bochtjes tussen de bosjes maar ook lange rechte einden over de paden van het Julianapark in Hoorn. Ook moesten we tegen een bultje op, maar het gras waar je door heen moest zoog hard aan je banden.

De start ging niet helemaal zoals ik voor ogen had. Ik stond goed vooraan maar werd gelijk al na het startschot van mijn fiets gestoten. Snel weer op de pedalen springend vloog ik er vandoor maar verderop lag 2 man midden op het pad. Moeilijk passeren dus. Daarna volgde een paar honderd meter wandelpad, wat we snoeihard door konden trappen voordat we na een stukje door de bosjes een modderig pad moesten volgen. Iedereen rijd nog achter elkaar dus passeren is er niet bij. Dat kon verder op weer, maar daar zet ook je voorganger aan en kom je er nog moeilijk langs. Dan volgde een scherpe bocht en weer wat geslinger door de struiken om vervolgens het mulle zand aan de rand van het IJsselmeer in te duiken. Punt is dat je met je voorwiel een spoor volgt, doe je dat niet dan graaft je voorwiel z’n eigen spoor en verlies je veel snelheid, als je er al niet af gegooid wordt.
Dat gebeurde me in de 2 of 3e ronde en wordt je gelijk door 2 man ingehaald. Balen.

Na het randje “strand” volgde een heel modderig stuk, dan een klein stukje asfalt en dan een klimmetje omhoog. In het natte gras omhoog trappen valt niet mee zonder dat je achterwiel door slipt. Hier verloor ik veel snelheid. Misschien zat ik toch te zwaar?

Nu nog wat geslinger over het gras en door de struiken en dan zo weer terug naar de finish. En dat dan 45 minuten lang plus 1 ronde. En alles volle bak. Je begrijpt dat ik behoorlijk gesloopt over de finish kwam. Vooral dat randje strand met die klim er na voelde ik erg in de benen.

In de laatste paar ronde probeerde de renner achter me, mij steeds op deze klim in te halen, maar het zicht van zijn voorwiel in mijn ooghoeken gaf me net die prikkel om “de deur” dicht te gooien voor de volgende bocht.

Na de finish zei hij ook dat ie steeds heel dichtbij kwam op de klim maar dat ik op de technische stukken erna weer bij hem weg reed. Zat ik dus toch te zwaar in de klim. Volgende keer in Spaarnwoude maar wat eerder op het middenblad voor schakelen, want ook daar moeten we veel klimmen.

Uitslag volgt nog maar ik verwacht niet bij de eerste 20 te zitten. Het ging niet lekker vandaag.

Atb + 25km
UPDATE: als 23e over de streep gekomen.

dijkgatbosch

Mijn 2e ATB wedstrijd, nummer 3 uit de RaboTopNH competitie werd verreden op de vaste ATB route van Wieringerwerf in het Dijkgatbos. Niet dat je de hele 8,5 km lange track volgde maar de parcours bouwers hadden wel grote stukken van dit technische baantje gebruikt. Het resultaat was een technische maar wel mooi wedstrijdparcours waar je gelukkig wel hier en daar nog kon inhalen.
Want niet iedereen is even technisch. We slingerden tussen de bomen door, over bruggetjes, over bultjes, boomwortels en toch ook nog over stukjes gras. Maar een paar stukken was breed en lang genoeg om je voorganger voorbij te kunnen steken dus de start was erg belangrijk vandaag.
Ik stond vroeg in het startvak zodat ik gelijk achter de eerste 20 kon aansluiten voordat het startschot klonk. KNAL en dan is het dringen. Ik stond aan de buitenkant en kon in de eerste bocht om het gedrang heen. Het eerste stuk slingerde je over stukken van zo’n 75 meter heen en weer, steeds met bochtjes van 180 graden. Buitenom was steeds het snelst. Voor me ging iemand vol door de binnenbocht en klapte op een rijder die de bocht ook probeerde te draaien. Hij vol onderuit precies in mijn ideale lijn. Remmen, sturen en vloekend er om heen.
Daarna volgde een zuigend stuk gras gevolgd door een stuk door zachte klei, waarna we over een bultje moesten voordat we het vaste circuit op konden sturen. Vooral die zuigende klei na de sprintjes bij de start vonden mijn bovenben niet echt leuk. Gelukkig kon ik op het vaste parkoers iets op adem komen want die eerste ronde rij je in een treintje achter elkaar. Even nog niet die man voor me inhalen maar je zeker niet ingehaald laten worden.
Na het parkoers volgde een stukje door het bos, over een bruggetje, over wat bultjes en dan een snel stuk terug naar het startvak.

Net voor het bruggetje kon ik nog een man of 3 voorbij steken, al weet ik niet of ze allemaal over het bruggetje kwamen zonder hard te moeten remmen. Maar ik hoorde geen gegodver dus het ging goed.

In de ronden die volgden raakte ik steeds meer in m’n element. Sturend om de bomen heen en proberen zo min mogelijk te remmen, al moet je soms wel om in het spoor te blijven.

Tijdens de 3 of 4de ronde (je raakt de tel kwijt als je zo hard moet fietsen) werd ik als 18e geteld door een toeschouwer. Gedurende de ronden die volgden ben ik niet meer ingehaald maar raapte zelf nog 2 of 3 man op, dus met een beetje mazzel zit ik wel bij de eerste 15.
Even afwachten op de einduitslag en de my-lap registratie.

Ik heb in iedergeval genoten van deze wedstrijd. Volgende week naar Hoorn, altijd lastig dat mulle zand daar bij het IJsselmeer.

UPDATE: toch als 16e over de streep gekomen. Uitslagen (klik)
atb + 30 km

ik ben binnen ...

Nee, niet financieel. Of dat ooit nog gebeurt betwijfel ik of ik moet de Staats winnen.

Ik ben binnen aan het fietsen. Nu de herfst in alle hevigheid is los gebarsten trap ik even niet meer naar de baas. Het racefiets zadel heb ik geruild voor het zadel van de spinfiets. Lekker warm :-P en droog m'n trainingskilometers maken.

De eerste keer is altijd lastig zeker met een nieuwe instructrice (voor mij dan). Wat bedoelt ze met “naar de top”? Oh ze gaan allemaal staan. Enfin, nog geen 5 minuten bezig en onder mijn fiets lag al een grote plas zweet. Lekker een avondje Afzien met de hoofdletter A. Volgende week maar weer.

Rabotop Quelderduyn

Na een nachtje woelen van gezonde wedstrijdspanning was het eindelijk 7 uur, de hoogste tijd om op te staan en me voor te bereiden op mijn 1e Atb wedstrijd van dit seizoen, de 2e op de kalender.

Na wat boterhamen en m’n spulletjes gepakt te hebben begaf ik me op weg naar Den Helder, toch nog bijna een uur autorijden. Gelukkig is de N9 nu bij Schoorldam en Callantsoog zo verbeterd dat je goed kan door rijden. Nu heb je enkel nog last van die bumperklevers voor je.

In het Quelderduyn-park in Den Helder was het al druk met bikers. Snel ingeschreven en de My-Laps chip en stuurboordje aan de fiets gemonteerd. Dit jaar rijd ik met nr. 71 en worden de ronde tijden met de computer bij gehouden. Super.

Na een verkennings rondje zag ik en de fiets er uit als of IK al het gras gemaaid had in het park. Wat een bende. Maar nog altijd beter dan enkel-diepe prut als ik eerlijk ben. Het natte gras was wel glad in de bochten. Oppassen dus.

Om kwart voor tien volgde de start, altijd een helse drukte. De 20 snelste van de vorige wedstrijd mogen vooraan staan (waarom eigenlijk?) en de rest “vecht” voor de beste opstel plekken hier achter. Ik stond redelijk strategisch op de 3e of 4e rij en na het startschot vlogen we het natte gras in voor 45 minuten + 1 ronde bikkelen.

Het ongeveer 4 kilometer lange parkoers bestond uit veel gras plakken met hier een daar een technisch stukje door de bosschages. Vooral hier was het lastig inhalen.

Na de start zat ik redelijk in de middenmoot en kon steeds wel een plekje opschuiven. De eerste ronde is het vooral “treintje rijden” op de technische stukken en inhalen in het gras. Voor me bleef iemand met z’n stuur in het afzet lint hangen en veroorzaakte een heuse opstopping want het lint brak niet. Later ging de zelfde man nog eens in de fout door een boomstronkje mee te nemen in de bocht. Wederom een opstopping. Hierna snel deze “brokkenpiloot” voorbij gereden en blijven vechten om steeds een plekje op te schuiven.

De bel van de laatste ronde klinkt altijd als een soort verlossing. Nog 1 rondje afzien, nog 1 maal dat lastige klimmetje, die gladde bocht en dan de eindsprint naar de finish. Helaas kwam in de laatste ronde me nog 3 man voorbij terwijl ik de rest van de wedstrijd enkel zelf rijders inhaalde. Waar kwamen die mannen vandaan? Of ging mijn laatste ronde zo traag? Ik dacht het niet.

Gelukkig nog wel 2 of 3 andere kunnen pakken voorde finish inzicht kwam dus moet ik nog steeds een 20e tot 25e plek hebben, want bij elke finish passage werd je positie in de wedstrijd geroepen.

Na een eindsprint kwam ik meer dood dan levend over de streep. Toch wel zwaar dat zuigende natte gras. Over 2 weken de 3e ronde in Wieringerwerf.

Uitslag en foto’s volgen nog.
Atb + 25 km
UPDATE: ik ben 19e geworden van de 85 deelnemers