Moeder zou even moeten wachten op haar bloemen want Le Champion had een heel mooi rondje uitgezet door het groene hart van de Randstad. Door de gezamelijke start op de Jaap Edenbaan begon de toertocht een beetje chaotisch en druk, vooral door de smalle fietspaden en het kronkelende weggetje langs de Gein. Maar plotseling in Abcoude leek het wel of we nog alleen op de route zaten. Echter toen we de A2 onderdoor waren en de torenflats van Amstelveen dichterbij zagen komen roken we toch onraad. Gelukkig had René het route kaartje uitgeprint en een snelle blik leerde dat we op de bordjes van de 40km route volgde. Niet goed dus. Omkeren! We volgden even de ANWB bordjes richting Baambrugge en rolde daar weer de 100 km route op. Gelukkig hebben we hierna geen bordjes meer gemist, al reed ik toch bijna verkeerd in Vinkeveen. Fijn dat René wel goed oplette anders was ik nu nog aan het rond dolen om de Vinkeveense plassen.
We fietsten over allerlei mooie weggetjes en kwamen door dorpjes waar ik nog nooit van gehoord had. Onze vriend de zon deed ondertussen flink z’n best om de tempratuur in de dubbele cijfers te krijgen. En het lukte hem ook nog!
Nadat we eerste verzorgingspost met een heus draaiorgel snel achter ons lieten nam ik de kop en kregen we gelijk een groot aantal “vrienden”. Maar overnemen ho maar. Tot dat ik demonstratief de benen stil hield en men me wel moest inhalen. Gelukkig kreeg ik wel een bedankje maar van harte ging het niet. Nu konden René en ik even in het wiel hangen. Maar onze kopmannen zagen een ander groepje langskomen en pikte aan. Het tempo schoot richting 40. Ik pikte ook aan, maar keek snel over m’n schouder of René wel kon volgen. Ik bleef zijn rode jack zien dus dat zat goed. Maar na een paar kilometer liet ik de groep toch maar schieten. Te onrustig.
Een stuk verderop reden we op een smal paadje toch weer achter op de mannen die ons net met grote snelheid voorbij gingen. Het was zo krap dat je wel achter elkaar moest blijven. Toen het iets breder werd wilde ik snel de groep voorbij. Ik zie liever zelf wat ik op mijn weg kan verwachten dan maar te hopen dat mijn voorgangers op tijd zullen melden dat er een tegenligger of paaltje op kan duiken.
Tot de splitsing van de 100 km reed ik dus weer voor aan. Hier sloeg een grote groep af voor een extra lusje van 60 km. Gelijk een stukje rustiger en zo koerden we “op ons gemakkie” op Uithoorn af.
De op instorten staande kerktoren heb ik niet gezien maar de swingende geluiden die de ingehuurde dj ten gehore bracht bij de 2e verzorgingspost deden die torenspits zeker geen goed. Wel gezellig daar. Na de krentenbol, banaan en beker Isostar maakte we ons op voor de laatste kilometers langs de Amstel. Slingerend langs het water reden we even later de stad weer in en na wat mooie verkeersarme paadjes rolden we zo het sportterrein van de Jaap Edenbaan op.
Hier werden we verwelkomd met Amsterdamse smartlappen, een medaille, flesje drinken , goodie bag en een stukje kaas. De dames kregen zelfs een bosje tulpen. Helaas kreeg ik geen bosje voor mijn moeder. Maar gelukkig had ik al een mooie bos thuis klaar staan.
Na nog even van de gezellige klanken op de Jaap Edenbaan genoten te hebben zijn we toch maar terug naar de auto gegaan. Ons moeder was wachtende.Ik kom er aan hoor mam!
Race + 111 km
De route: http://www.sportypal.com/Workouts/Embed/2212337
Geen opmerkingen:
Een reactie posten