de Kneet

Ter ere van de in 2004 overleden NoordHollandse beroepswielrenner Gerrie Knetemann wordt sinds 2006 elk jaar een tourtocht georganiseerd.
Tijdens de 1e Knetemannclasic was ik van de partij en vandaag tijdens de alweer 5e editie reed ik ook weer mee samen met René Lommers.
De start is sinds de 3e editie in het Olympisch Stadion in Amsterdam en ook dit jaar schoot Gré Knetemann ons weg.

Het was droog, al had het de hele nacht geregend. Het wegdek was dus nog nat en glad, maar met een beetje oppassen in de bochten ging het prima.
We werden in groepen te gelijk gestart. Dat is op zich niet handig. Hierdoor rijd je in een grote groep wielrenners en is het goed oppassen wat de renners voor je doen. Vandaar dat René en ik snel de groep voor ons begonnen in te halen zodat we gewoon samen konden fietsen en niet moesten blijven opletten op de wielen voor ons.
Dat ging prima. Af en toe pikte iemand aan die we inhaalde maar dat is geen probleem. Tot de eerste verzorgingspost na 65 km liep het lekker. En de enkele druppel regen die we op ons gezicht kregen mocht geen naam hebben. Wel waren we zo’n 10 kilometer voor de post opgeslokt door het peloton maar ook dat heeft z’n voordelen; je kunt makkelijker het hogere tempo volhouden.
Na een mueslireep en een groene banaan brak de regen toch echt los. Na even gewacht te hebben toch maar het regenjasje aan getrokken en onze weg vervolgd. We fietsten door de Ronde Vennen richting het Groen Hart. Een mooie omgeving, maar in de regen toch iets minder.

Inmiddels reden we een redelijk groot peloton welke er flink de sokken in hield. Maar in Burgerveen ging het mis. Op de Leimuiderbrug zag ik een rijden voor in het peloton onderuit schuiven. Z’n achterwiel brak weg op het wegdek van de brug dat daar uit een stalen rooster bestond en spiegel glad was in de regen. Andere renners begonnen ook te remmen en gleden ook onderuit. Ik was zo slim om niet vol in de remmen te knijpen en kwam tot stilstand tegen de knie van een gevallen rijder. Ook achter mij vielen de renners tegen het brugdek. Wat een puinhoop. René was ook niet gevallen door niet te remmen maar gewoon over wielen die voor hem lagen te rijden. 10 tot 15 man op het brugdek waarvan er 2 toch wel serieus aan toe waren. Even blijven kijken of we nog iets konden doen, maar toen bleek dat alles onder controle was, en de ambulance onderweg was zijn wij weer verder gereden.

het gladde rooster op het brugdek in Burgerveen.

De schrik zat er wel even in maar later ging het alweer beter.
We reden stug verder. De regen was inmiddels gestopt en de wind kregen we in de rug. We kwamen nu in de Bollenstreek en reden richting noord.
In Bloemendaal had de organisatie een kleine klimtijdrit voor ons in petto. Aan de voet van het Bloemendaalse Kopje lagen registratie matten. Naast me ging een rijder aan en ik besloot in zijn wiel te kruipen. Samen knalden we omhoog en slechts een paar meter achter hem kwam ik over de matten op de top.

Op de website van de GerrieKnetemannClassic.nl zag ik dat ik de 40e tijd had neer gezet van de 621 deelnemers van de 150 km. Niet slecht dus.

Via de 3e verzorgingspost in Spaarndam, de 2e post hebben we gemist, reden we door Spaarnwoude en Halfweg terug naar Amsterdam.
In het Olympisch Stadion stond mijn teller op 148 km. Mooi rondje Gré. Jammer van de regen en de valpartij.

Race + 148