Maar dat werd toch even anders. Ook al waren het maar 2 officiële klimmetjes de weg in de Harz loopt altijd glooiend.
In Braunlage was de Garmin van Marcel even het spoor kwijt en zou Google Maps de uitkomst moeten bieden. De weg naar de juiste route, de B4 richting Konigskrug, liep via een steile weg naar een bospad, en kruiste ons daar met een viaduct. Omdat het volgens Marcel de juiste weg zou zijn klommen we het talud op met de fietsen op onze rug. Helaas bleek boven dat dit een autoweg was en de automobilisten en motoren hier geen snelheidslimiet leken te kennen. Om daar nou met je racefiets tussen te rijden leek ons een goed idee dus terug naar Braunlage om een andere weg te zoeken.
Die was er wel en via Konigskrug klommen we naar de top van de Sonnenberg waar we donderdag ook al waren maar dan vanaf de andere kant. Nu dalen en verder naar Dammhaus en Clausthal. Tijdens de afdaling bleek dat mijn freewheel defect was geraakt. Ik kon mijn trappers niet meer stil houden. Ik had een soort “fixie” , een doortrapper. Berg op niet zo lastig maar berg af wel. Je moet blijven trappen waardoor je steegs sneller gaat, ook al kunnen je benen het tempo in het grootste verzet niet bij houden. Dus het werd meetrappen met de rem er op. Dus met kramp in de vingers en benen kwam ik beneden aan waar we onze weg konden vervolgen.
We vervolgde onze route via Sibernaal, Wildermann naar Lautenthal waar we de klim naar Hanhenklee voltooide.
Aangezien we ’s avonds wilde barbecueën stelde ik voor om 2 man bij de supermarkt in Elbingerode te laten stoppen voor wat vlees en overige zaken. Ik zou door fietsen en met de auto terug naar de supermarkt rijden zodat we voor sluitingstijd de bbq boodschappen binnen hadden.
Benno en Marcel offerde zich op en deden de inkopen, zodat Kees later de Boretti aan kon steken en het vlees dicht kon schroeien. Een mooie en smakelijke afsluiting van ons fietsweekje.
