Eindelijk weer ‘s op de MTB

Vanwege de vele toertochtjes op de racefiets en andere bezigheden heb ik sinds de mei vakantie niet meer op m’n MTB gereden. Zonde. Ja

Maar afgelopen zaterdag moest het er dan toch maar weer van komen. Men had regen voorspeld, nadat het vrijdag bij ons de gehele dag geregend had. Goed voor het parkoers, want na een aantal droge dagen is het parkoers normaal gesproken bijna niet te berijden. Veel paden veranderen in een bak los zand.

Het was dus nog droog tijdens mijn eerste rondje over ATB circuit in Schoorl. Maar echt lekker reed ik niet. De paden lagen er goed bij maar omdat ik te weinig lucht in de achterband had zitten zwabberde de achterkant van de fiets over de ondergrond. Niet fijn, behalve op de nu zeldzame mulle stukjes.

In de wintermaanden zijn op het stuk waar 2 jaar geleden brand geweest is alle bomen gekapt, want Staatsbosbeheer heeft in al zijn wijsheid besloten om het bos hier in een zandverstuiving te laten veranderen. Het ATB parkoers is op dit stuk een tijdlang afgesloten geweest, maar sinds een paar maanden weer helemaal begaanbaar. Wel heeft de mountainbike vereniging besloten een nieuwe lus aan te leggen vanwege de te verwachten verstuiving van de route, maar dit wacht nog op de benodigde vergunningen en financiering.
Ik was op dit stuk nog niet geweest en schrok me rot. Wat zonde. Alle bomen weg, een kale zandvlakte met wat zielige graspolletjes, struikjes en boomstronken restte. En het mountainbike-pad? Dat was al aardig aan het verzanden, maar door de regen van vrijdag gelukkig nog redelijk te befietsen. En waar je vroeger in de beschutting van het bos fietste zit je nu vol in de wind. Wind en regen hebben vrijspel op dit gedeelte van het parkoers. Jammer.

Dat deze zaterdag geen persoonlijke records zouden sneuvelen was al duidelijk maar de tegenwind deed een extra duit in het zakje. En een stuurfout maakte het helemaal duidelijk. Ik wilde een bocht krap aansnijden maar mijn pedaal raakte een uitstekende boomstronk en voor ik iets kon doen stond ik geparkeerd tussen de bomen naast de route. Ehh ? De eerste ronde in 41:29.

Tijdens de tweede ronde begon het toch te regenen. Beschut onder de bomen heb je daar weinig last van maar op het nu open stuk werd je flink nat. Ook nu geen top tijd, wel strakker tussen de bomen en stronken heen maar uit de al iets vermoeide benen kon ik niet meer persen dan een magere 42:43.

Maar wel weer even gevoelt hoe ook weer de MTB stuurt en reageert. Handig want komende zondag ga ik de GP re-cycle wedstrijd rijden in Alkmaar. Hopelijk gaat dat iets beter.

tijdrit over 2 ronden

Gisteravond werd onder twijfelachtige omstandigheden de eerste tijdrit van 2013 verreden. Alle leden van fietsgroep Uitgeest steden tegen de klok om een snelle tijd neer te zetten.

De omstandigheden waren twijfelachtig want al werd het niet de heetste dag uit de geschiedenis het weer was nog steeds drukkend en uit het noordwesten stak een pittig windje op. Voordeel op de eerste 2 stukken van ons tijdritronde in de Schermerpolder, maar op de overige 2 stukken werkte hij flink tegen.
Gelukkig heeft iedereen daar last of voordeel van dus het blijft eerlijk. Ook dreigde er een onweersbui maar die viel gelukkig niet.

Ik kreeg start nummer 12. Gelukkig geen snelle mannen achter me en Raymond en Han voor me met nr. 11 en 10. Een mooi richtpunt voor onderweg dus.

Gelijk na de start schoot de snelheid en hartslag omhoog. Met de wind schuin in de rug op volle vaart naar de eerste (geveegde) bocht. Ik had goed warm gereden dus gelukkig geen last van snel verzuurde benen. Na de bocht, die ik nog steeds te vierkant neem, een tandje er bij en met de wind vol in de rug over de Zuidervaart. De volgende bocht het fietspad op kan je wat ruimer aansnijden als er geen auto's je tegemoet komen.

Na kreeg ik de wind wel schuin tegen. Helaas paste mijn ligstuurtje niet op het stuur van de Sensa, dus ik moest diep in de beugels en me zo klein mogelijk maken om zo min mogelijk last van de wind te hebben. Morgen maar even bij de fietsenmaker een nieuw ligstuur kopen.

Na de knik in het fietspad meer tegen wind en dan het heuveltje bij de pont op. Naar beneden een tandje erbij zetten maar tegenwind was sterker dan de zwaartekracht dus veel voordeel had ik niet aan het kluftje. Nu nog even door stoempen naar de start/finish en dan beginnen aan ronde 2.

Helaas kan ik de cruise-snelheid van de eerste ronde nu niet halen, zeker als er nog een melkvrachtwagen de toch al smalle weg helemaal opeist. Met de ogen dicht tussen de vrachtwagen en de berm door naar de eerste bocht. Pff dat ging goed, ook de bocht liep iets vloeiender. Voor me zie ik de rug van Raymond en een tiental meters daar weer voor die van Han. Ik zeg nog even gedag als ik langs storm. Bang voor wieltjesplakkers ben ik niet, daarvoor ging ik te hard langs. Maar is het voldoende?

Op het stuk tegen wind houd ik het zelfde kransje achter. Is dat verstandig? Kracht heb ik wel, cadans gaat iets omlaag, en de snelheid? Moeilijk. Op het laatste stuk tegen wind na de pont schakel ik toch terug. Het hogere been tempo ligt me toch beter.

Daar in de verte staat Leo met zijn stopwatch. Ook nu loopt het iets omhoog. Ik ga op de pedalen staan en pers er een eindsprintje uit. Om mijn klokje zie ik dat ik onder de 24 minuten gebleven ben. Maar is het snel genoeg?

Even uitrijden en dan in spanning wachten op de "jury". Eerst de jeugd en de dames en daarna is Leo toch onverbitterlijk. Ruud 1 in 22:25, Jeroen 2 in 22:43 en Benno 3 op 23:12.
Getver heeft ie me toch ingehaald met z'n ligstuurtje. Ik word 4e met 23:25. Tuurlijk helemaal niet slecht maar verliezen van Benno is toch jammer.

Goed genoeg stof om over te praten op de terug weg. En ik ga het trainingskamp in nadat ik een mooi tijdrit/lig stuurtje gekocht heb.

Alle uitslagen op de website van de ijsclub.

Stiekem wel een KOM op het tijdritparcours maar dat is omdat de heren 1,2 en 3 hun rit niet (kunnen) uploaden naar Strava.

Vael Ouwe

"Vael Ouwe" is een verbastering van Veluwe. En dat is precies de plek die wij vandaag tijdens een mooie toertocht de gehele dag doorkruist hebben, inclusief alle mooie klimmetjes.

We startte vanmorgen met z’n vijven vanuit de Gazelle-fabriek in Dieren en kregen na even zo’n 15 km warm fietsen gelijk de steilste beklimming voor de wielen, de Posbank vanaf Rhenen. Het laatste stukje heeft een stijgingspercentage van bijna 10%. Fijn.
Daarna volgde nog de Emmapiramide, ook een fijne kuitenbijter met z’n lastige haarspelbochten. Hierna bleef de weg een tijdlang wat vlakker, maar kregen we andere uitdagingen te verwerken…

Toen we vanmorgen vertrokken was het droog en licht bewolkt met een dun zonnetje, maar gedurende de ochtend werd de lucht zwaarder en bastte op een gegeven moment een flinke bui los. Snel onder een boom gestopt om de regenjassen aan te doen en toen maar verder stoempen tegen weer en wind in. Gelijk heeft zo’n toertocht dan een ander gezicht. De wind sjorde flink aan mijn hoge velgen, en de druppels striemden in onze gezichten.

Gelukkig trok de lucht na zo’n half uurtje weer open en werd het droger al bleef de weg lang nat. Iedereen die geen kopwerk deed werd lekker door mij onder gespetterd.
Bij de tweede stempelpost, er waren er onderweg 4 !, in Garderen was het hele maal droog en konden we de sokken uitwringen en de regenjasjes opbergen. Tijd voor een bakkie koffie met een puntje appeltaart.

Het meest westelijk punt van de tocht was gepasseerd en we gingen weer “dieper” de Veluwe in. Meer klimmen dus, en ondertussen genieten van de natuur. Heel anders dan de duinen bij ons thuis.

Regelmatig kreeg ik van de heren achter me te horen om even een tandje rustiger te rijden al vond ik dat men toch lekker mee kon komen. Voor wat extra uitdaging heb ik vandaag maar 158 van de 160 km op kop gereden. Lekker hoor. :-p

Via een lusje langs Hoenderloo reden we weer terug richting Velp en beklommen we de Emmapiramide en de Posbank vanaf de andere kant. Hierna nog een klein stukje om uiteindelijk om half vier de Gazelle fabriek in Dieren in te rijden. Helaas kregen we geen rondleiding langs de lopende band want al het personeel stond vandaag zelf op de pedalen of hielp mee met deze voortreffelijk georganiseerde toertocht. Eentje die we gaan onthouden en wellicht nogmaals aan deelnemen.

de route op Strava

Trainen tegen wind

Gisteravond, een mooie zonnige lenteavond dus iedereen in korte broek en shirt.
Maar onderweg naar onze trainingslocatie in de Schermerpolder, via Krommeniedijk deze keer om rustig warm te trappen, bleek dat de wind nog geen rustdag genomen had. Op een geven moment heb ik de kop maar overgenomen van inval-trainer Kees, omdat hij anders wel erg vermoeid aan zou komen ;-)

Trainer Leo was er niet bij deze avond omdat hij eerder die dag een poging ondernomen had om 3x Alpe d’Huez op te fietsen en geld in te zamelen voor het KWF. Ik hoop dat het hem gelukt is 3x boven te komen.

De overige leden van Fietsgroep konden al hun erergie kwijt tijdens het kop over kop rijden over de Noordervaart. De bedoeling was om in tweetallen kop over kop het parallelweggetje langs de Noordervaart te rijden, in een hoog tempo dat je langere tijd kon vol houden. Ook nu bleek vooral de krachtige noordwester wind de grootste tegenstander.
Later, de andere kant op, gaf de wind ons een welkom zetje in de rug.

Hierna verplaatste we ons naar de rand van de Schermerpolder om daar wederom in tweetallen van lantaarnpaal naar lantaarnpaal te sprinten. Eén lantaarnpaal rust en dan weer een sprintje. Zeker tegen wind in had je nauwelijks tijd om op adem te komen. Gelijk er weer een sprint uit persen. De benen en longen begonnen steeds harder te protesteren.
Dit deden we 2x tegen wind in en 1x met wind mee., om daarna weer rustig terug naar Uitgeest te peddelen.

Thuis stond er 54 km op de teller en een maximale hartslag van 176 bpm.
Lekker getraind dus. Bedankt Kees.