Bacchus in de benen?

Ondanks dat ik gisterochtend ook gemountainbiked had, en ’s avonds lekker heb staan swingen op een geweldig feest van mijn goede vrienden, stond ik vanmorgen toch om kwart over acht naast m’n krib. Zelfs mijn dementerende kat op leeftijd hield haar bek nog dicht, dus ook daar lag het niet aan.

Nee het mooie droog vriezende weer, in combinatie met een leuke MTB toertocht dreven me mijn bedje uit. En ondanks de drank van de vorige avond voelde het hoofd prima. Dus snel naar het wielerstation in Alkmaar waar de start van de MTB toertocht was.
Het “startschot” was al gevallen dus kon ik gelijk doorrijden over de startstreep. Dat scheelde weer koukleumen.

Eerst even over wat boerenerven en paadjes maar daarna de Egmondse duinen in. Hier en daar lag wat ijs op een enkele plas, en ook wat sporen waren bevroren. Maar eigenlijk had je weinig last van de vorst of de kou.

Het fietsen ging lekker, geen zware benen. Ook alle klimmetjes op het parkoers van Schoorl waar we inmiddels op beland waren liepen lekker. Echter toen ik op de “Zwarte Blink” voor naar het middenblad wilde schakelen weigerde de derailleur dienst. “Hmm, wat is dat nu?” Nu moesten de benen toch echt aan de bak om fietsend boven te kunnen komen. Helaas reed er net iemand in mijn spoor en moest ik gedwongen afstappen :-((

Bij Hargen aan Zee werden we het strand opgestuurd. Met een matige zuid-ooster tegen was het goed te doen hoor. Al pikte ik wel aan bij een langs stormend treintje. Het tempo vloog omhoog naar de 34km/uur. Gaat lekker jongens!
Al snel kwam de eerste strandopgang van Bergen in zicht en mochten we weer het ATB-parkoers op voor de laatste kilometers onverhard. Ik vloog gewoon langs de langzamere deelnemers.

De klim naar “de Nok” was wel een aanslag op de bovenbenen. De voor-derailleur had nog steeds geen zin en met achter de ketting op de 28 kwam ik met brandende benen boven. Auw.

Nog even “downhillen” en daarna over het asfalt terug naar Alkmaar. En Bacchus? Van hem heb ik geen last meer gehad ;-)

Atb + 39 km.

Brandweer-rood

Ik weet niet wat het was vanmorgen. Ondanks dat ik mijn brandweer rode fietsjack aan had, had ik diverse bijna aanrijdingen met tegenliggende mountainbikers. Het was dat IK zo goed oplet want anders kon ik dit stukje misschien niet eens schrijven :-P
Volgende keer maar weer met die leuke dame gaan biken, voordat ze naar Utrecht verhuist :-( , dan zal je zien dat de tegenliggers wel opletten!

Het was vanmorgen opvallend druk in duin. Ondanks het slechte weer en de harde wind waren er grote groepen bikers tussen de bomen van het PWN duingebied te vinden. En ze reden allemaal de verkeerde kant op, of ging ik verkeerd? Nee, in de PWN-duinen geldt geen rijrichting of vaste route. Overal waar een pad is mag je fietsen tenzij er een bordje staat dat het niet mag.

Zo reed ik vanmorgen een deel van de oranje route, een wandelroute van 15 km van Heemskerk naar Wijk aan Zee. Echter na de heuvels in Wijk aan Zee op een gegeven moment linksaf geslagen en een ander pad gevolgd. Een technische single track van een kilometertje of zo. Leuk. Door gewoon wat paadjes te volgen kom je soms op plekken waar je nog nooit geweest bent, of het gewoon niet herkend omdat de bomen nu kaal zijn, of helemaal om gekapt zijn (waarom doen ze dat ?)
Ik reed vanmorgen op een pad welke aan het begin van de “kruisberg” uit kwam. Links omhoog de “berg” op, rechts naar de Gasterij. Maar rechtdoor zag ik een pad steil omhoog naar de brandwacht op de top van de kruisberg. Snel een kleiner kransje voor geschakeld maar net te laat zodat het toch zand happen werd. Niemand die het zag dus snel weer op de fiets en de laatste meters omhoog geklommen. Daarna downhillend naar beneden en omgekeerd om het nogmaals te proberen. Nu ging het natuurlijk wel goed en kon ik boven op de kruisberg van het uitzicht te genieten.

Hierna weer terug naar beneden en via wat onverharde paden de uitgang opgezocht. Het klokje van gehoorzaamheid sloeg bijna half elf. De eindtijd voor de mountainbikers op de onverharde paden!

ATB + 35 km.

Sound of Ibiza

De sportschool had vanavond een special event. DJ Keanu kwam draaien en op zijn opzwepende sound moesten wij spinnen. In één woord GEWELDIG!

De hele avond met een dikke grijns op de pedalen gestaan. Onze spinning-juf Marleen moest alles aan elkaar zien te praten, maar kon onmogelijk boven de pompende sound van de DJ uit komen. Dus een draai beweging met haar hand naar rechts was “zwaarder”, andere kant op uiteraard "lichter". Al heb ik die weinig gezien. Staan, zitten, billen naar achter. Gewoon na doen wat Marleen doet. En niet nadenken gewoon trappen. Het zweet baggerde weer van m’n gezicht af.

Marleen wist ook niet wat er kwam dus ook voor haar was het improviseren. En wij volgden gewoon.
Normaal zit er tussen de nummers van Marleen even pauze zodat ze kan uitleggen wat er moet gebeuren. Nu niet, gewoon doorgaan! De muziek gaf je gewoon een extra “boost”. Ik heb in tijden niet zo lekker gespind.

knallen op Schoorl

Vanmorgen weer eens ingeklokt op Schoorl. Na de verbouwing van het circuit (wanneer begint Staatsbosbeheer eigenlijk met het opruimen van de brandschade en het maken van de zandverstuiving?) komt er een My-Laps registratie op het circuit. Kunnen we onze stopwatch op het stuur eindelijk eens ijken.

Fietsmaatje A. had vanmorgen geen zin dus in plaats van gezellig keuvelend onze onverharde kilometers te maken kon nu weer eens de gas handle helemaal open. En ook het parkoers lag er super bij. Alles was hard en in de bochten had je goed grib.

Vanmorgen stond ik al vroeg naast mn bed, dus op het parkoers had ik nog geen last van de toertocht rijders. Er stond een toertocht gepland van Alkmaar naar Den Helder. Leuk, maar dan ben je in Den Helder en dan? Je auto / transport staat nog bij de wielerbaan in Alkmaar. Terug fietsen of met de MTB in de trein? Ik zie dat niet zitten.

Voor mij dus vanmorgen 2 rondjes op het parkoers van Schoorl. En het ging lekker!!
De bochten liepen goed. De bovenbenen protesteerden niet tijdens de steile klimmetjes. En de enkele iets langzamere rijders die ik tegen kwam gingen gelijk aan de kant toen ik kwam aan stuiven. Bedankt.

Dit alles resulteerde in een nieuw PR. 37:32. En ik had het nog niet eens door. Uit het hoofd wist ik mn eigen PR van afgelopen september niet meer. Ja één seconden onder een volle minuut… Hier had ik nu dus zomaar 27 seconden afgesnoept! Kan het bijna nog steeds niet geloven.

Ook de 2e ronde ging lekker. Al waren wel de toertocht rijders op het parkoers gearriveerd, dus af en toe een treintje met renners in halen. Na de kuil kon ik de klok stil zetten op 38:46. Ook niet slecht.

LEKKER gefietst !

Atb + 32 km

Schuim

Van spinning-lerares Marleen mochten de deelnemers aan de strandrace rustig aan doen vandaag, want dat had ze me beloofd toen ze zaterdag net na me over de finish kwam. Ik heb er op 1 nummer na geen gebruik van gemaakt. Maar dat ene nummer is dan ook zo vervelend! Bijna 3 minuten lang 2 seconden staan, 2 seconden zitten, 2 seconden staan, 2 seconden zitten. En dat het hele nummer lang. Er zijn mensen die dit het leukste van de hele avond vinden. ?????

Marleen was als altijd erg chaotisch aan het les geven, cd’s die het niet doen, eigen interpretatie van bepaalde nummers, enz. Maar dat maakt het juist leuk.
Volgende week dinsdag komt DJ. KEANU draaien in de sportschool. Alle spinfietsen worden in de grote zaal gezet, wij mogen spinnen op zijn plaatjes en Marleen gaat het allemaal op haar manier “begeleiden”. Ik heb er nu al zin in.

strandracen

Als je aan me zou vragen of ik strandracen leuk vind, dan zou ik je een eerlijke NEE antwoorden. Er is niets aan om dik ander half uur te stoempen op een zuigend strand. Maar of ik volgend jaar weer mee doe, antwoord ik je, waarschijnlijk wel ja. Maar wat is dat dan toch?
Het afzien, de spanning, de voldoening als je gefinisht bent. En de strijd tegen de elementen en je vrienden of bekenden. Want ben ik sneller dan die of die? Plus dat het een mega fiets evenement is dat nagenoeg in onze achtertuin gehouden wordt. Al met al had ik dus redenen genoeg om me na de superzware editie van 2011 wederom in te schrijven voor Egmond-pier-Egmond van 2012.

Rond 9 uur vanmorgen begaf ik me naar het startvak voor de recreanten/cyclosportieven. Een beetje tussen de reeds opgestelde renners wurmde ik me naar voren zodat ik een goede uitgangs- positie zou hebben. Na de start van de wedstrijdrijders, businessklasse, rekranten teams en leden van le Champion mochten wij uiteindelijk ook van start. De klok stond inmiddels op 10 minuten dus die moest ik bij het finishen van mn tijd aftrekken.

Over de boulevard van Egmond racete we naar de strandopgang om daar lopend door het mulle zand de vloedlijn op te zoeken. Nu in de pedalen en gaan. Grote plaat er op en richting Wijk aan Zee.

De wind blies met zo’n 6 Beaufort in onze rug, en de teller liep op naar de 30 km/uur. Wel blijft het opletten, want er rijdt zo’n 3500 man/vrouw op het strand en staan er geregeld dikke houten palen in het zand. Het strand was redelijk hard met weinig mulle plekken.

Net voorbij Heemskerk kwamen de wedstrijdrijders ons alweer tegemoet. Ramses Bekkenk, de winnaar van vorig jaar zag ik pas in de 3e groep zitten, geen winst dit jaar waarschijnlijk dus voor hem. (uitslag is: 1e Rob vd Niet, 2e Sander Lormans, 3e Kevin v Hoovels. 32e Ramses Bekkenk)
Goed rechts houden, maar gelukkig was het strand breed genoeg. Echter hoe dichter we bij Wijk aan Zee kwamen, des te slechter het strand werd. Er lag een laagje water op en het zand was muller en zoog harder aan de banden. De pier kwam gelukkig steeds meer dichterbij. Door het stuk los zand voor de pier kon ik heen trappen en ik kwam zodoende als één van de weinige al fietsend de pier op.

Nu even bijkomen. Een paar kilometer asfalt voordat we weer het strand op mochten. Even tijd om te eten en te drinken.

Het stuk terug was veel zwaarder. De Noordwester maakte het ons goed moeilijk. Het beste ging het nog in een groepje. Om beurten op kop en dan in de luwte naast de kopman rijden. Helaas viel het eerste groep al snel uit elkaar en moest ik nieuwe “vrienden” zoeken. Gelukkig moet iedereen die kant op en kon ik alweer snel ergens aansluiten. De waaier werd zo breed als het strand het toeliet en rechts naast de kopmannen ging het eigenlijk het beste. Als je dan op kop komt weet je tenminste waarvoor je het doet. Helaas was de dank van het peloton maar kort, want zodra je de kop over gaf moest je snel een plekje zien te vinden in die grote waaier. Dat was lastig met als gevolg dat ik tot 3 maal toe na de kop over gegeven te hebben het moest bekopen met een plekje op het elastiek, tot je er af wapperde. Bedankt mannen.
Bij Castricum aan Zee volgt altijd een korte onderbreking van de terug rit. Even van het strand, via de trap naar de parkeerplaats en dan terug naar het strand. Onderweg versperren een aantal strobalen nog de weg. Ik zag echter een gaatje tussen 2 strobalen en ben hier gewoon dwars doorheen gefietst. De toeschouwers terplekke vonden dit prachtig. “Goed zo, weg die troep”, riep men me na.

Castricum – Egmond is nog maar zo’n 6 km. Dus nog even tanden bijten. Weer vormde zich een grote waaier en weer moest ik lossen met de boulevard van Egmond in zicht. Balen. Nog even een groepje van 3 gevormd en toen het strand af, duwend door het mulle zand en dan de eindsprint naar de finish. De bovenbenen waren het niet zo eens met die eindsprint en protesteerde hevig, maar die dame naast me moest ik gewoon voorbij! Met 1 uur 47 op de grote klok, wat gecorrigeerd werd naar 1:36:23 kwam ik over de finish. Een stuk sneller dan vorig jaar, maar nu waaide het ook iets minder hard.

Op weg terug naar de auto begonnen ook de bilspieren te laten merken dat er hard gewerkt was vanmorgen. Zitten en bukken werd steeds moeilijker. Morgenochtend maar even het duin in om alles weer los te trappen.

Atb +42 km.

terug naar de 0

Het nieuwe jaar is begonnen en de kilometerteller staat nog op de 0.
Inmiddels al wel op de spinfiets gez(w)eten. Vanavond nog maar een keer en dan moet ik klaar zijn voor E-day. (EgmondpierEgmond). Nu de fiets nog. Toch maar strandbandjes halen? Voor die ene keer?

De kilometerstand van 2011 was:
1530 km op de ATB
en 4789 km op de racefiets.
Meer en minder dan voorgaande jaren.
… oorzaak – gevolg …
:-|

Happy New Year

We zijn het nieuwe jaar goed begonnen met een duik in het ijskoude zeewater. Ja je leest het goed. Vier bikkels doken vanmiddag het koude, zilte sop in voor een muts, een bak soep en de ultieme kick. Nooit gedacht dat het zo “verfrissend” zou werken.
Het plan om ook eens te duiken op 1 januari is vorig jaar ontstaan. Na alle beelden in de media hadden Annet, zus Kitty en ook ik zoiets van dat willen we ook eens doen.
Kitty herinnerde ons tijdens Kerst nog even aan de gemaakte afspraak en zo stonden we vanmiddag met z’n vieren, Annet, Kitty, Lotte en ik, in zwembroek klaar voor een ijskoude start van het nieuwe jaar.

Eerst warming uppen op opzwepende muziek (hoofd, schouders, knie en teen) en daarna met z’n alle naar de vloedlijn voor een duik. Niet treuzelen, gewoon er in duiken. En een slok zeewater op de koop toe tot je nemen. Lekker.

Het gekke was, dat het wachten op het startschot kouder was dan de duik zelf. Goed het water was 7 graden, en op het moment dat je in het water ligt krijg je geen adem meer, maar daarna was het niet koud meer. Op ons gemakkie liepen we terug naar de badjassen. Helemaal geen last van koude of iets. Dat kwam later pas, nadat we aangekleed waren en aan de kop Unox snert slobberde.
Een raar iets zo’n menselijk lichaam.

Goed dit kunnen we ook op het lijstje doorstrepen.
Been there, seen it, done that.

klik hier voor alle foto's