onder de 38 minuten.

Het is me gelukt, een rondje op de ATB baan van Schoorl onder de 38 minuten af te leggen. Weliswaar 1 seconde onder de 38 minuten maar wel 33 sec. sneller dan mijn oude record van vorig jaar. 37:59 !!

En als er minder van die “pannekoeken” op de baan hadden gereden was de tijd zeker nog scherper geweest. Ok, was ik eerder uit bed geklommen en vroeger op het zadel gezeten dan had ik minder last van de drukte op het circuit gehad. Zondagochtend is en blijft spitsuur op het mountainbike circuit.

Gelukkig gaan de meeste snel aan de kant als ik aan kom stormen maar op sommige plekken kan je gewoon niet inhalen. Het einde van de recordrace is dus nog niet in zicht.

Tijdens mijn 2e rondje was het nog drukker geworden. Maar met wat inhaal acties kwam ik toch met 38:46 op de klok uit de kuil bij de Nok, de “officiële” finish.

Volgende week beginnen de wedstrijden op de ATB weer. Ik ben in vorm, hopelijk is dat om te zetten in een hoge klassering…

MH2D - dag 2

Na een onstuimige nacht, qua weer dan, stond ik op onder een strak blauwe hemel. Er was flink wat water gevallen ’s nacht maar de tent bleek waterdicht. Wel lagen er op de grond veel plassen water dus zo stoffig als de dag er voor zou het niet worden. De vergeten mouwstukken miste ik nu wel. Het zonnetje ging nu vaak schuil achter donkere wolken en de wind trok ook flink aan.

Vanwege wat onrustige buren, vroeg in de weer met de voorbereiding van hun tocht, stond ook ik al vroeg bij de start. Al direct in het begin ging de route over een mooie technische single track. Lastig steil en smal omhoog om daarna flink technisch naar beneden te “vallen”. Kwestie van goed je stuur vasthouden en kijken waar je hen wil. En vaart houden. Grotere stenen en keien lopen makkelijker met hogere snelheid. Later hoorde ik dat men hier 20 minuten heeft staan wachten om deze passage lopend te mogen volbrengen. Jammer. Blij dat ik vroeg gestart was.

De route bleef vandaag in Nederland en op een gegeven moment zag ik een bordje Valkenburg. Hier moesten we ergens omhoog, langs een bordje waar GEVAAR op stond. Er onder stond ook iets wat ik niet zo snel kon lezen. Maar 10 meter verder begreep ik wat er stond. “Afstappen”, brulde een medewerker van de organisatie. “Je gaat nu over een privé terrein en je mag niet fietsen. Alleen lopen, anders krijgen we geen vergunning.” Ok dan lopen, anders gaat het grindpad natuurlijk uit model.
Na zo’n 50 meter mocht je weer fietsen en klommen we langzaam via wat slingerpaadjes tussen de bomen omhoog. Hier zag ik plotseling een groot parkeerterrein en bleken we boven op de Cauberg te staan. De Cauberg dus ook eens vanaf de andere kant beklommen. Eens kijken of ik dat op de BIG site ook kan aan vinken.

Bij Landal park Cauberg konden we stempelen en een koek of banaan pakken om daarna tussen de vakantiehuisjes door af te dalen. Verderop doken we na een mooie klim weer een bos in waar plotseling mensen met de armen om zich heen slaand me te gemoed kwamen rennen. Wat is dit?

Er bleek verder op een wespennest te hangen en de bewoners waren erg agressief. Iedereen die langs durfde kreeg de volle laag. Ik heb mijn fiets over het prikkeldraad getild en heb een stukje omgereden door een weiland. Met koeien maar zonder wespen.

Na 78 kilometer kwam ik bij de finish aan. Moe maar voldaan. De route was onder andere door de modder een stuk zwaarder dan die van zaterdag, maar minstens net zo mooi of zelfs nog mooier.

Na een soeppie en een broodje terug naar de camping om te douchen en de tent af te breken. Die was mooi droog gewaaid en kon dus zo in de tas.
Tot volgend jaar Mergel Heuvelland. Ik heb genoten.

Atb + 162 km.

MergelHeuvelland2daagse

Al 27 jaar wordt er half september in Zuid-Limburg een 2 daagse toertocht georganiseerd. De opzet was ooit, 1 dag op de racefiets 160 km fietsen en 1 dag op de mountainbike voor 70 km onverhard. Tegenwoordig kan je zelf beslissen wat je doet, 2 dagen op de MTB of maar 1 dag fietsen.

Ik had dit jaar gekozen om beide dagen 70 km op de mountainbike te rijden. Dus zaterdagochtend vroeg vertrokken uit Uitgeest, fiets en tent achterin. Klaar voor 2 dagen klimmen op de MTB.

In tegenstelling met de rest van Nederland was het in Zuid Limburg wel droog en zonnig en was het dus niet erg dat ik de mouwstukken thuis had laten liggen. Die had ik toch niet nodig.

De MTB route ging gelijk de Voerstreek in en onze Zuiderburen trakteerde ons op mooie klimmetjes, technische afdalingen en een schitterende omgeving. Sommige klimmen waren iets te steil zodat en mase gelopen moest worden, maar ook dat hoort er bij.

Onderweg werden we door de organisatie netjes voorzien van een “natje en een droogje”. Grote bergen koeken, vers fruit en liters water of sportdrank. Al was het bij de eerste stempelpost, een gecombineerde voor dikke en dunnen banden, erg druk.

Na iets meer dan 4 uur fietsen, en met 75 km op te teller was ik terug waar ik begon, dus bij de feesttent in Libeek en kon ik mezelf trakteren op een wel verdient broodje hamburger en een koud glas bier. Lekker. Daarna even douchen en naar de camping om m’n tent op te zetten.

papa

“je wordt ouder papa, geef 't maar toe.”
“je kunt hard fietsen maar wordt eerder moe.”
“je wordt ouder papa”.
tekst: P. Koelewijn

De jeugd heeft de toekomst, maar het is zo confronterend als je zoon of dochter plotseling sneller is dan je zelf tijdens de tijdrit of op de schaats. Zelf zal ik die confrontatie niet snel meemaken want ambities in de wielersport heeft mijn kroost (nog) niet. En voetballen of schaatsen zijn niet mijn sporten.
Hidde en Ruud zijn al tijden sneller dan paps, maar nu hebben Robin en Nancy ook vaders voorbij gereden tijdens de laatste tijdrit. Sterkte Henk en Kees. ;-)

De opkomst tijdens de laatste tijdrit van het seizoen was prima. 18 man/vrouw stond aan de start op deze winderige woensdagavond voor één rondje van ruim 7 km tegen de klok..

De uitslag was niet heel verrassend, de leiders in het klassement verstevigden hun positie en Jack, Ruud en ik konden een eindprijsje uitzoeken van de hoedenplank in de auto van Leo. En voor de dagprijzen mocht iedereen iets uitzoeken. Wederom begon Jack, gevolgd door Jan Dirk, Ruud, Benno en ik.

Verrassend was wel dat Marcel "stayerend" achter een brommer toch 0,22 seconden langzamer was dan neefje Raymond. Dat moet oom Marcel nog lang horen vrees ik.

Leo en Lida bedankt voor het organiseren, regelen van prijzen, vegen van de bochten en geven van de training. Tot volgend jaar.

Uitslagen vind je hier: tijdrit 14-9
Eindklassement: klassement 2011
Foto's: tijdrit 14-9

de Leidsevaart

Tijdens de terugrit van ons rondje Noordwijk stond de Leidsevaart centraal aan de verwarring over de te volgen route. Na 55 kilometer tegen wind, over het kopje van Bloemendaal, door de duinen van Zandvoort en een heerlijke (2) cappuccino met een appel puntje op de boulevard van Noordwijk ontstond de verwarring over de te volgen route terug naar Uitgeest.

Marcel had op het overdekt terras al de plaatsnamen opgesomd; Voorhout, Sassenheim, Lisse, Lisserbroek, Hoofddorp, Zwanenburg, en dan via pontje Buitenhuis terug naar huis. Vanaf Lisse zouden we via de ringvaart rijden en zo dan in Zwanenburg uitkomen. Maar Jan en André hadden de Leidsevaart gehoord en gingen toen we door Lisse reden dan ook zo afslag Lisserbroek voorbij.

Marcel trok aan de noodrem en met veel gepiep kwam de trein tot stilstand. De Leidsevaart was rechtdoor volgens de kopmannen, maar Marcel wilde rechtsaf richting Ringvaart. Juist. Toen was het duidelijk. “Jullie willen helemaal niet naar de Leidsevaart? OK dan moeten we inderdaad rechts richting Haarlemermeerpolder.” Kostte dit akkefietje ons de aansluiting met de veerpont over het Noordzeekanaal of kwam het door sanitaire stop van zeikerd R ? De pont voer helaas net voor onze neus weg, dus hadden we verplicht 20 minuten rust wat sommige onder ons helemaal niet zo erg vonden.

Terug aan de goede kant van het kanaal vlogen we door de Wijkermeer polder terug naar Uitgeest. Maar ik voelde dat langzaam de batterij leeg raakte. Na 120 kilometers met veel kopwerk vooral tegen wind in, stond de man met de hamer me op te wachten zo’n 5 kilometer voor de eindstreep. Flauw hoor. Trillend en badend in het klamme zweet kwam ik thuis waar ik snel een paar boterhammen met aardbeien jam verorberde voordat ik van een wel verdiende douche gaan genieten.

race + 120 km

koppeltijdrit

“Nog 8 seconden,” roept trainer Leo. “4, 3, 2, 1, Go !”
Ik klik in en spring weg, naast me doet mijn koppelmaat Willem het zelfde.
Het eerste stuk hebben we wind in de rug en zijn zo bij de markering van 60 sec op het wegdek.
Ik kijk naast me en zie het voorwiel van Willem, gaat goed dus ik schakel een tandje bij.
De teller loopt op naar de 44 km/uur en de benen lopen niet vol. Prima.
“Ho, in de remmen, de eerste bocht.” Dat is een rot bocht, wegdek is helemaal stuk plus je draait de (nu niet) drukke Zuidervaart op.
KNAL, gelijk wind tegen. Ik zet aan om op cruise snelheid te komen. Hmm 32 – 33 km/uur. Tegen wind. Een blik opzij leert dat Willem nog naast me zit.
“Hé, hij neemt over.” Net op het open stuk. “Niet slim Willem.” Snelheid daalt ook weer gelijk. Heel even in zn wiel en dan maar weer overnemen. Snelheid kan ik weer iets optrekken in de luwte van een boerderij.
Knal, weer een open stuk en de wind rukt aan mn fiets. Liggend op je ligstuur ben je altijd iets minder stabiel. Willem komt weer langs zij, en gelijk neem ik weer over. Op het open stuk kost kopwerk veel kracht Willem. Beter om in het win luwe stuk kop te nemen.
Daar het bord op de weg, “pas op Willem.” Nu de bocht door het fietspad op.
Wind nog steeds schuin tegen. Willem gaat nu rechts van me rijden en neemt nog eens over. Heel kort en dan neem ik weer kop. Een tegenligger. Blijf maar achter me Willem, denk ik. “Ja, nu kan je overnemen.” Ok, heel even in je wiel en dan spring ik er weer langs. Twee scooters tegen maar gaat goed.
De flauwe bocht door en het kluftje bij het pontje op. Boven mag je even overnemen Willem.
Ik hoor Willem hijgen als een molenpaard. “Gaat ie?” …., Geen antwoord.
Ik neem weer over en schakel een tandje bij. Wind nu weer in de rug. Gaat lekker. Nog steeds het wiel van Willem naast me. Nog een tandje erbij. Willem blijft volgen. Daar de finish. Nog een tandje erbij en het finishbultje op.
“Stop de tijd !” 12 minuut 17.
Willem is helemaal kapot. Ik niet. Hadden we het toch anders moeten doen? Had ik zelf alles op kop moeten rijden?

Tijdens de prijsuitreiking blijken we de 3e tijd te hebben neer gezet. 34 seconden achter Jack en Casper en 17 tellen achter Ruud en Marcel. Marcel had erg goed gereden volgens trainer Leo, maar volgens mij heeft hij enkel de rug van Ruud gezien…

We bedanken Leo en fietsen snel terug naar Uitgeest. Een uurtje later begint het weer te regenen. Wat een zomer…

de uitslagen: http://www.ijsclubuitgeest.nl/fietsgroep/tijd/koppeltijdrit2011.htm