verregende L-B-L

Wie had dat nou gedacht. Tegen alle verwachtingen in, inclusief die van Piet Paulusma, regende het gisteren tijdens de start van de wielerklassieker voor tourfietsers in Luik. En de lucht zag er niet naar uit dat het snel zou gaan veranderen. Zelfs Kees zag geen stukje blauw, dat wil wat zeggen. Dus toch maar het regenjasje aan en onze startkaart laten afstempelen bij het Palais des Congres, de gebruikelijke startplaats.

Daarna volgde de eerste 100 verregende kilometers door de Belgische Ardennen. Erg vervelend. Vooral met afdalen liet ik de snelheid niet te hoog oplopen en nog had ik 2 maal dat ik het achterwiel voelde zwabberen. Pas bij de beklimming van de Wanne na zo'n 100 km werd het droog. Bovenop de welverdiende verzorgingspost, inclusief de 3e stempel op de kaart. De 2e kregen we in Halmay, samen met een koek en een fles sportdrank.
Na de Wanne volgt een steile afdaling met een paar rotbochten richting Stavelot, waar we gelijk rechtsaf moesten de Stockeu op moesten. Boven zit Eddy Merckx lachend op z’n fiets maar voordat je daar bent moet je een paar zeer steile stukken overwinnen. Een stukje is volgens mij zelfs meer dan 25 %.

Daar moest ook ik even staan, maar het achterwiel slipte door op het toch nog natte asfalt. Snel weer zittend kwam ik toch langs het standbeeld van Eddy. Maar als je denkt dat je nu boven bent kom je bedrogen uit. De klim is niet meer zo heel steil maar gaat toch nog met zo’n dikke 8 % een paar kilometer door. Soms daal je een klein stukje om vervolgens weer omhoog te kruipen. Uit eindelijk raak je toch over de top en daal je naar de voet van de Wanne. Omdat ik Kees kwijt geraakt was in de klim, (we reden vandaag samen de 170 km versie van LBL) wachtte ik hier even op hem. Maar het duurde en duurde maar. Kees had wat problemen met de achter derailleur. Zou het schakelen toch niet meer lukken. Net toen ik weer omhoog wilde rijden om hem te zoeken kwam hij er aan. Hij was net als een aantal anderen even fout gereden. Pijltje gemist.

Omdat het nu toch al een tijdje droog was borgen we de regenjassen op met het idee deze niet meer tevoorschijn te hoeven halen. Gelukkig bleek dat waar, al scheelde het weinig want na de beklimming van de Redoute werd de lucht toch weer erg donker. Een paar spatters vielen er nog maar het laatste stuk richting Luik reden we hard tussen de druppels door.

In het hotel bij de finish konden we onze volle stempelkaart, er stonden inmiddels 5 stempels op, inleveren voor een paar droge sokken. Die hadden we wel nodig.

Le Champion bedankt voor deze fraaie route door het Waalse land. Volgend jaar weer een droge editie?

Race + 180 km

treintjes

Onze treintjes liepen gisteravond wel op tijd, daar kan de NS nog een puntje aan zuigen. Assistent trainer Kees had gisteravond een leuke training op programma staan. Een “rondje +” naar Purmerend. Die + stond voor wat extra trainingsoefeningen zodat het niet enkel een rustig rondje trappen door de polder zou worden.

Kees had wel de mooiste paadjes uitgezocht. Of het helemaal slim was om hier met 15 man/vrouw over heen te denderen betwijfel ik nog een beetje, maar alles ging goed.
Toen we in de Purmer kwamen dirigeerde Kees ons naar de kant voor instructies. Aangezien er tot Purmerend enkel kaarsrechte wegen lagen was de bedoeling om in een treintje ala Cavendish en Co naar het eindpunt te stomen. Met dien verstande dat er geen kopman naar de finish gebracht moest worden. De man op kop deed een paar trappen om het tempo hoog te houden en liet zich dan afzakken naar achter waarbij de volgende locomotief het treintje verder trok.

Na wat gerangeerd kwam ons treintje goed op stoom en denderde zo station Purmerend binnen. Na wat korte instructies van Kees reisden we daarna weer richting Wormer. Echter onze trein had nu wel last van vertraging. Een automobilist vond het nodig om te keren op de smalle dijk en durfde daarna niet het gas diep in te trappen met zo’n treinlading wielrenners op zn bumper. Ja dat blijft eng natuurlijk #@$%! Uiteindelijk kregen we groen sein en kwamen toch nog op snelheid.

Hierna volgde we via een omweg langs Spijkerboor onze weg naar huis. Onderweg verloor Ad zn pomp waar Nancy bijna over ontspoorde. Maar even stoppen om het op te rapen deed Ad niet. Zoonlief werkt zeker bij de fietsenmaker?

Thuis stond er toch weer bijna 60 km op de teller. Kees bedankt.

sprinten 500 en 1500 meter

Vorige week werd deze sprinttijdrit uitgesteld vanwege het slechte weer, en ook nu zou het volgens buienradar nat en guur worden. Gelukkig zat buienradar er naast. We zagen de donkere wolken boven de Rijp hangen en het daar hard regen. De bui schoof langzaam in noordelijke richting op en kwam zodoende niet naar ons toe.

De wind was echter wel gedraaid want toen Leo de finishstreep aan het trekken was zouden we wind mee hebben op het “parkoers” Toen we startte hadden we de wind echt wel tegen. Nog geen kracht 4 maar toch tegen.

Na wat oefeningetjes om warm te worden begonnen we met de 500 meter. Omdat we 2 weken geleden al eens hierop getraind hadden wist ik wat me te wachten stond. Vanuit stilstand 500 meter sprinten valt vies tegen. Je benen lopen helemaal vol en de streep ligt dan nog zo’n 150 meter verder. Vol houden, op je tanden bijten en de pijn negeren. 46 sec. hoorde ik Leo klokken.

Na dat iedereen (9 man en 2 dames) de 500 meter afgeraffeld had reden we een stukje uit om ons daarna klaar te maken voor de 1500 meter. Dat is een vervelend lang stuk. Vanaf “onze” kruising, helemaal tot de Zuidervaart. Ik startte naar mijn idee te hard want na zo’n 700 meter stortte ik helemaal in. Het tempo liep snel terug. 36 km/uur ging ik nog maar. En wat is die finish nog ver. Om toch wat te proberen schakelde ik een tandje bij maar de snelheid bleef het zelfde. Gelukkig kwam de finish nu eindelijk in zich en kon ik de snelheid net tegen de 38 km/uur krijgen. Met een brandende luchtpijp kwam ik over de streep. Pijn is fijn zeggen ze dan. Nou ik weet het niet.

Nadat iedereen weer terug bij de start was maakte Leo de uitslagen bekend. De tijden van de 500 en 1500 werden bij elkaar geteld voor de einduitslag. Mijn 1500 meter was blijkbaar toch goed genoeg (2:25) want ik werd 4e achter Jack, Dirk-Jan en Ruud. Niet verkeerd dus.

Officiële uitslag: klik hier.
Klik hier voor de foto’s van Ad.

Schoorl na de brand

Sinds de brand begin mei in het duingebied van Schoorl ben ik eigenlijk niet meer op het mountainbike circuit geweest. Niet alleen vanwege de brand maar vooral vanwege de droogte. Dat was ook de reden dat de brand zo snel om zich heen greep. Door de droogte is het hele parcours erg mul + dat de brandbestrijders ook dwars over alle paden gereden hebben en grote sporen achter gelaten hebben. Dit was natuurlijk nodig om de brand te kunnen blussen / beperken.

Na de regen van afgelopen week, 7 cm rond Den Haag, bij ons iets minder lag het circuit er pico bello uit. De onderhoudsploeg, (je kunt net als ik donateur worden om ze financieel te steunen) had prima werk verricht en alle sporen van de brandweerwagens uitgewist. Hier en daar wat houtsnippers en stopzand gestrooid met als gevolg een bloed snel parcours. Helaas voor mij was het vanmorgen erg druk.

Mijn altijd durende missie om sneller te rijden dan de vorige keren strandde dan ook hopeloos in het wachten op een gaatje om de andere rijders in te halen. Helaas, maar dat weet je op zondagochtend. Dinsdagmiddag heb je daar geen last van maar dan wordt ik geacht achter de pc te zitten en al m’n servers over de hele wereld te beheren.

Op de plaats waar de brand gewoed had, rond de Zwarte Blink, rook het nog steeds naar de uitgebluste barbecue van de buurman of het kampvuur op ‘t strand, maar de natuur had al diverse pogingen ondernomen om ook deze klap te boven te komen. Overal groene scheuten tussen de zwarte stammen. Mooi om te zien hoor. Maar wel zonde van dit bijzondere gebied.

Als gevolg van deze brand gaat Staatsbosbeheer, eigenaar van dit stuk duin en het mountainbike parkoers hier een open plek, zandverstuiving maken. Het parkoers zal dan ook omgelegd worden.

Daar was vandaag nog geen sprake van. Ik kon gewoon de normale route volgen al moest ik wel hard remmen voor een omgevallen boom welke precies over het pad lag. De eerste ronde het voorwiel opgewipt maar mn tandwiel hapte hard in de stam. De tweede ronde toch maar even voetjes op de vloer en de Giant op de nek genomen. Het lijkt wel veldrijden.

1e ronde ging in 38:52
De 2e in 39:38, vanwege wat foto momentjes.

buitje voor het stof

Vanwege het slecht weer had trainer Leo de tijdrit en de training voor afgelopen avond al afgelast. Maar toen ik gisteravond om 7 uur uit het raam keek was het droog. Dus trok ik de stoute/fiets schoenen aan en sprong op de Red Bull voor een rondje om het meer.

Maar had ik op buienradar gekeken dan had ik geweten dat ik het niet droog zou houden. Met de regenjas in de achterzak en de overschoentjes over de schoenen begon ik mijn rondje met het idee dat ik altijd af kon steken als het weer wat minder zou worden.

Langs het kanaal, bijna bij Alkmaar zag ik nog een gek op een racefiets. Toen ik hem ingelopen had bleek het clubgenoot René van G. te zijn die ook even wilde trappen na een dagje werken. Samen reden we een klein rondje om het meer maar hielden het helaas niet droog.

Leo had het toch bij het rechte eind om de training en tijdrit af te lassen. De tijdrit over 500 en 1500 meter is nu volgende week, tenminste als het weer het toelaat ;-)

Race + 36 km

Single track

Ik dacht dat ik alle single track’s in het duingebied tussen Castricum en Wijk aan Zee al wel kende. Maar gisterochtend stuitte ik wederom op een mooie. Helaas niet zo heel lang maar wel flink technisch. In het duingebied tussen Bergen en Wijk aan Zee mag je bijna overal onverhard fietsen mits er een pad is. Gevolg is dat je meestal op de wandelpaden door het duin heen kruist. Dat is vaak niet heel erg spannend want die zijn niet zo bochtig of steil. Zo is een single track een leuke afwisseling omdat deze vaak te smal zijn voor wandelaars, en juist wel technisch tussen de bomen door gaan. Er zijn er een aantal in duin en soms “ontstaat” er zomaar een nieuwe of ontdek je die spontaan.

Voor de kenners: deze ligt als je van de Kruisberg af komt richting Heemskerk bij de kruising links gaat aan je rechterhand. Een stukje door een korenveld en dan onder een afgebroken boom door het bos in slingerend tussen de dunne stammetjes door.

Ik heb hem gelijk maar 3 keer gereden zodat ie niet dicht kan groeien.

Atb + 38 km

lactaat

Lactaat (de zuurrest van melkzuur) is het eindproduct uit het glucosemetabolisme onder zuurstofarme omstandigheden (anaërobe glycolyse) en levert energie aan skeletspieren tijdens zware inspanning. Het kan onder invloed van zuurstof geoxideerd worden (citroenzuurcyclus) in hartspiercellen of zelfs weer geconverteerd worden naar glucose (gluconeogenese of Cori-cyclus). Lactaat is een marker voor de mate van weefseloxygenatie. Bij zuurstoftekort (hypoxie) zal er veel lactaat gevormd worden. (bron Wikipedia.org)

Tijdens de training van afgelopen woensdagavond onderwees trainer Leo ons over de vorming van lactaat tijdens een korte zware inspanning. Volgende week woensdag staat namelijk een tijdrit over 500 en 1500 meter op het programma. Een inspanning waar veel lactaat geproduceerd zal gaan worden. Om ons te trainen om met die “pijnprikkel” om te gaan en toch een goede tijd neer te zetten liet Leo ons een aantal van deze “sprints” maken.

En dan merk je pas hoe ver 1500 meter is. Oei dat is wel erg ver. Volle bak knallen is bijna niet vol te houden. De benen lopen helemaal vol en dan toch proberen dat tempo hoog te houden. AU

Op het eind van de avond hadden we 10 sprints getrokken en enkele liters melkzuur geproduceerd. Genoeg voor nu en om het melkzuur weer wat door het lichaam te laten afbreken fietsten we via Alkmaar terug naar huis. Fijn tegen wind in, want we hadden blijkbaar nog niet genoeg gedaan.

De benen waren vanmorgen nog steeds stram. :-(

Race + 50 km

strandweer ?

Vandaag was het niet echt strandweer, toch belandde ik op het strand vanmorgen.
Eigenlijk noodgedwongen, want ik had 2 rondjes Schoorl gepland maar was vergeten dat ik mn auto uitgeleend had.
Want op de fiets naar Schoorl, 1 of 2 rondjes parcours en dan weer terug, daar had ik niet genoeg tijd voor.
Ook nog andere prioriteiten op mn lijstje. ;-)

Omdat ik vanmorgen ook vrij laat wakker was, was er ook te weinig tijd voor een rondje door de duinen. Van de boswachter mag je na 10:30 niet meer met je mountainbike op de onverharde paden rijden.
Omdat het nog voor half elf was dat ik duin aan kwam kon ik volledig legaal (nou bijna dan, mijn horloge liep iets achter ;-) )onverhard naar Castricum aan Zee fietsen.
Daar ben ik het strand op gevlucht en met wind in de rug naar de pier van Wijk aan Zee gestoomd. Het strand was wisselend. Stukken knal hard en andere stukken zakte je gewoon tot je velg in het zand. Druk was het niet, af en toe een kite zeil en een surfkar ontwijkend kwam ik bij de pier.
Even ploegen door het mulle zand en toen over de verharde paden door het duin terug naar Uitgeest.
Volgende week maar weer naar Schoorl al heb ik toch wel lekker gereden.

Atb + 42 km