welkom thuis Texelaars

Dat klonk vanmorgen door de speaker op de veerboot. Een beetje suf vond ik het, maar ik ben ook geen Texelaar.

De ATB toertocht vanmorgen was inderdaad op het Waddeneiland Texel, drie keer per jaar organiseert wielervereniging DOK uit Den Helder hier op het eiland een mooie toertocht. Starten bij het clubhuis van DOK, gezamenlijk naar de boot fietsen, en dan als de klep van de veerboot valt gaat het los.
Zo’n 500 dolle mountainbikers denderen dan de veerboot af, op weg naar die ultieme single tracks. Die single tracks liggen in het bos bij de Koog. Op weg daar naar toe zat ik in de kopgroep en reden we kop over kop. Net voor het bos kwam ik op kop en reed zo als eerste de single tracks van de ATB route op. Niemand voor me, op me eigen snelheid over de baan razen. Super ! Een paar keer met de wielen los, geweldig wat een lekker parcours is dit toch.

Na het ATB parcours volgde nog een stuk paardenpad, mul, een stukje heide, mooi en daarna nog wat bos en andere paden tot we bij de strandopgang van “de Slufter” uit kwamen.

Een paar man had moeite op de fiets te blijven terwijl ze door het mulle zand heen gingen, en ook ik moest moeite doen om toch op de fiets te blijven zitten. Aan de vloedlijn was gewoon weer goed te fietsen en ondanks dat ik geen strandbanden gemonteerd had ging het tempo toch richting 28 km/uur.

Na zo’n 5 km, bij Ecomare mochten we het strand af en reden via wat fietspaden terug naar de ATB baan. Deze volgde we een stukje waarna de officiële route weer van het parcours af ging. Ik bleef echter gewoon het parcours volgen want ik wist dat de controle post op het einde van het ATB parcours zou staan. Ik kon nog even genieten van de mooie single tracks die hier in het bos liggen. Nogsteeds snap ik niet waarom de tourtocht niet het ATB parcours blijft volgen. Te technisch, en te steile klimmetjes misschien? Maak niet uit. Na een beker sportdrank en een krentenbol klom ik weer op de fiets. De officiële route gaat nu wel verder over het ATB parcours en dan via de fietspaden terug naar de boot.

Echter toen ik op het punt kwam waar het ATB parcours verruild wordt voor het fietspad was het net 11 uur. Te laat om de boot te halen, maar tijd genoeg om het hele ATB parcours nog eens te fietsen.
8 km knallen, helemaal alleen. Enkel het laatste stukje fietsen er wat toertocht rijders “in de weg”.

Na 20 minuten was ik weer bij de splitsing en koos ik nogmaals voor een rondje over het ATB parcours. Als het een beetje mee zit, ben ik nog op tijd om de boot van 12:00 naar Den Helder te halen. En al moest ik het laatste stuk op het fietspad flink in de beugels ik was op tijd bij de boot en hoefde geen uur in de kou te wachten.
Al met al lekkers gefietst, zeker door de extra rondjes ATB parcours.

ATB + 51 km
1046.

Hard door de Schoorlse duinen

De ATB toertocht vanaf het wielerstadion in Alkmaar is altijd wel op mijn kalender te vinden. Begin van dit winter seizoen was er al één, maar daar had ik niet zulke goede herinneringen van over gehouden. Veel modder en ontbrekende route bordjes maakte het minder leuk.
Vandaag ging alles super. Ik stond om 9:00 uur in het startvak en was één van de eerste die op weg ging. Samen met me reed er gelijk een groepje renners in rode pakjes weg, maar na het eerste stuk onverhard bleef daar nog maar 1 man van over.
In de PWN duinen waren grote stukken afgezet ivm de halve wandelmarathon van Le Champion. En gelijk reed ik fout omdat ik dacht de bordjes van Le Champion te moeten volgen.
Deze keer niet Peter, nu de rode bordjes van Alcmaria volgen. Door mijn fout rij actie was het rode team weer bij elkaar.
Nu volgde een mooi stuk van de route, dwars door het PWN duingebied. Ik zette flink aan om van het rollercoaster effect van de paden te kunnen genieten. Gevolg was dat ik helemaal alleen reed, (op kop dus) en zo alle ruimte had toen we het ATB parkoers van Schoorl op moesten sturen. Ik werd nog gespot door een ATB-er in het rood die me tegemoet kwam, maar ik ging zo hard dat ik niet kon zien wie het was.
Het parkoers van Schoorl lag er weer pico bello bij al had het hier en daar toch te leiden gehad van de vorst van afgelopen weken. Flinke gaten op plekke waar je die niet zou verwachten. Maar gelukkig werkte mijn stuur nog prima.

Wat niet goed werkte was de voorderailleur. Op “de Zwarte Blink” kreeg ik de ketting niet op het middenblad en moest dus flink op de pedalen staan om toch boven te komen. Vuil of prut werkte de derailleur tegen. Hopelijk hoeven we niet over “de Nok” want dan wordt het nog zeuren op het grote blad.

Zo ver was het nog niet. Na de Zwarte Blink gingen we het parkoers af en “verhard” richting strand. Echter bij de eerste strand opgang stond de pijl rechtdoor dus nog even door bikkelen tegen de toch wel straffe Noorderwind in. Halverwege Hargen stond de controle/koek en zopie tent en na een beker sportdrank ging ik weer verder tegen de wind in naar de strandopgang van Hargen. Hier werden we wel het strand op gedirigeerd en mochten nu knallen met de wind in de rug. Het strand was goed hard en in no-time was ik bij het rood/witte lint dat ons terug de duinen in stuurde.

Nu kwam ik alle rijders tegen die net van het parkoers kwamen. Ik reed hen tegemoet en mocht verderop het ATB-parkoers weer volgen. Het ging lekker en het tempo lag flink hoog. Uiteraard moesten we wel “de Nok” over. Het middelste blad was nog steeds niet beschikbaar dus dan maar op het tandvlees naar boven. De bovenbenen en de ketting protesteerden wel maar ik kwam toch gewoon boven. Nu dalen. De ondergrond was flink stuk geremd. Allemaal knippen, het leek wel een motocrossbaan.

De route ging na het parkoers nu via de weg terug naar de Wielerbaan in Alkmaar, waar ik als eerste af kon klokken. 1 uur, 37 minuten over 39,4 km ATB. En gemiddelde van bijna 25 km/uur.
Stevig door gefietst dus, ik kan tevreden zijn.

ATB + 40 km
993

de lastige Zwanenburger?

Zondagmorgen eens naar Zwanenburg getogen, een dorpje onder de landingsbanen van Schiphol. Hier organiseerde wielervereniging de Bataaf een ATB tocht. 45 km richting Spaarnewoude. Meer stond er niet op de website.
Aangezien het afgelopen dagen flink geregend had was ik voorbereid op een lastig modderig rondje, en twijfelde of ik wel moest gaan. Maar zondagochtend was het droog en het zonnetje piepte voorzichtig tussen de wolken door.

In het clubhuis van de Bataaf was het niet zo druk. Hoog uit een man/vrouw of 60/3 waarvan meer dan de helft in oranje/zwarte clubkleuren en met een gemiddelde leeftijd van boven de 50, dus ik was 1 van de jongste :-) Toen ik hoorde dat de route niet uitgepijld was maar dat er met voorrijders gereden zou worden had ik mijn verwachtingen maar helemaal terug geschroefd.

In twee groepen werd er gestart en met zo’n 30 man reden we Zwanenburg uit richting Spaarnewoude. Via allerlei kronkel paadjes gingen we langs Velserbroek en reden zo Spaarnewoude in. Hier werd af en toe van de fietspaden af geweken om zo een streep modderpad te pakken maar helaas bleef onze voorrijder toch steeds terug gaan naar de asfaltfiets- en wandel paden. Jammer. En het enkele pad dwars door de doornstruiken dat hij pakte was zo slecht dat je hier nauwelijks fietsen kon. Ook rond de skiheuvel werd bijna niet onverhard gereden terwijl hier juist zo’n mooi ATB parcours ligt.

Enkele andere deelnemers, ook geen leden van de Bataaf waren ook erg teleurgesteld in het percentage onverhard dat we voor geschoteld kregen maar wilde toch het gevoel hebben iets gedaan te hebben deze zondag en voerde het tempo op. En zo reden we op het laatst met een gangetje of 40 langs het spoor terug naar Zwanenburg waar in het clubhuis van de Bataaf de koffiepot geduldig op ons stond te wachten.
Ondanks het hoge percentage verhardde ondergrond toch een natte rug van het zweet.
Missie geslaagd?

ATB + 45 km
952

Mijn eerste strandrace.

Afgelopen woensdag besloten om toch ook mee te doen aan Egmond Pier Egmond, de weersvoorspelling waren prima, niet -10 enkel “een beetje” wind en regen. Al ben ik geen strandhaas, je kunt er pas over EPE oordelen als je zelf meegedaan hebt. Via internet de startkaart van Ton Schoonhoven kunnen overnemen (startnummer 4010). Ton had via zijn werkgever een business startkaart en dus zijn persoonlijke kaart over. Voor een prikkie kon ik dus toch nog mee doen.
Vrijdag nog even voor de spinles mijn oude mountainbike aangepast. Slot er af. Ketting geolied en banden wat minder lucht gegeven. Zo ik ben er klaar voor.

Vanmorgen was ik om half tien in Egmond. Na even de start en het eerste stuk tot het strand geïnspecteerd te hebben snel een restaurant in voor een bak koffie want de regen kwam met bakken tegelijk naar beneden.
Om half elf toch maar richting start gegaan. Daar was het nog niet zo druk en zodoende stond ik redelijk vooraan in het startvak voor de recreanten. (wij mogen pas als laatste starten, na de wedstrijdrijders, de business-klasse, de leden van le Champion en daarna pas de recreanten)
In het startvak was het koud maar wel gezellig. We stonden naast de ingang van het wedstrijd vak en zag daardoor diverse cracks zich opstellen voor de start waaronder blogger Marieke.

Klokslag 11:00 gingen de toppers van start, daarna de overige groepen en zoals gemeld wij als laatste. Tijdens de start van de businessklasse zag ik ook blogger Martin langs komen. Hij had er flink de sokken in.
Na 10 minuten konden wij dus van start, eerst een paar honderd meter over de boulevard en dan met een scherpe bocht het strand op. In die bocht voelde ik m’n achterband wegglijden. Oeps toch te weinig lucht in de banden? Op het strand bleek van niet. Het strand op fietsen was er trouwens niet bij. Een dikke file van lopende fietsers. Hmm. Bij de vloedlijn klom iedereen pas op de fiets en kon de strijd tegen de elementen, de tegenstanders en jezelf beginnen. Eerst 17 kilometer tegen wind in. Wind? Zeg maar gerust zuiderstorm. Windkracht 7 met uitschieters naar 9, en dan nog die fijne slagregens. Echt prima omstandigheden voor mijn vuurdoop.

De eerste kilometers was het erg druk, vechten voor een goede positie, links van het peloton om zodoende uit de wind gehouden te worden, maar wel oppassen dat je niet het mulle zand in gedrukt wordt. Op zich ging het wel lekker, stoempend en afziend haalde ik meer renners in dan dat ik ingehaald werd. Het werd hierdoor gelukkig wat minder druk en nu reed ik echt van groep naar groep met wat renners in het wiel. Soms werd ik dan weer ingehaald en moest knokken om aan te kunnen pikken.
Het strand van Heemskerk was slecht. Zeer mul en heel veel schelpen. Enkel aan de vloedlijn kon je fietsen. Om toch langs langzamere rijders te kunnen moest ik bijna tot de naven door het water. Blij dat ik op m’n oude fiets rij.

In Wijk aan Zee wordt het strand beter, en ter hoogte van Schoos kwamen de koplopers ons al te gemoed. 2 of 3 crossmotoren er voor en een politieauto compleet met zwaailampen en toeters. Niet te missen dus. Gelukkig is het strand hier breed dus ze hadden alle ruimte. Ramses Bekkenk lag hier al ruim op kop en kon dit op de finish verzilveren voor z’n eerste overwinning in Egmond.
Wij reden nu naar het keerpunt bij pier. Hier haalde ik buurjongen Ruud in, maar gelijk nadat we op het asfalt (lekker) aan onze terug reis konden beginnen was hij me alweer voorbij.
Nu met wind in de rug even over het asfalt maar na een kilometertje toch weer het strand op. Nu kon de versnellingspook in het hoogste gaatje.

Plankgas naar Castricum waar de organisatie bedacht had dat we daar even het strand af mochten voor een rondje over de parkeerplaats.
Hier werd ik aangemoedigd door blogger Alfons die z’n fiets verstandig in de schuur had laten staan.
Vanaf hier nog 7 km. Weer de grote plaat er op en gaan. 36 km/uur gaf de teller aan. Ik kon niet harder maar werd wel veel ingehaald. Balen. Een versnelling kleiner was veel te licht, en het kleinste kransje achter was net te zwaar. Dat heb je met zo’n oude fiets, maar 7 tandwieltjes op de cassette.

Peter op kop
Egmond kwam snel dichterbij, het laatste stukje van het strand, dan rennen door het mulle stukkie en dan “omhoog” de boulevard op. Au au, dat doet zeer. Voorzichtig door de laatste bocht en nog even sprinten naar de finish. 2:03 stond er op de grote klok. In de einduitslag werd dat gecorrigeerd naar 1.53:36. Prima tijd toch, voor m’n vuurdoop?
Bij de finish kreeg iedereen een bronzen medaille aan een roze lint. Bedankt organisatie, daar doen we het voor.

De terugweg naar de auto was een echte martelgang. Op de finish had ik even stil gestaan en nu verkrampte ik door de koude letterlijk. Met kramp in de bil en beenspieren terug tegen wind in naar de auto. Au au, toch dieper gegaan dan ik gedacht had.

Volgend jaar weer? Als het door gaat wel… denk ik. ;-)

ATB + 36 km

Verraderlijk glad.

Het eerste rondje op de MTB was een voorzichtige.
Regen op een ijskoude ondergrond maakte de wegen glad. Daar kwam ik gelijk het eerste bochtje al achter. Met een hoop kunst en vliegwerk viel ik niet op de grond maar kon me net aan staande houden. Ok, opletten dus. Gelijk maar door het gras verder ipv over het opgevroren asfalt.
In duin was het niet veel beter. Alle verharden paden waren spekglad van de ijzel en opgevroren sneeuw.

En op bijna alle onverharde paden lag nog een pak aangetrapte opgevroren sneeuw, terwijl er tussen de bomen nauwelijks tot geen sneeuw meer lag.
Dus om toch nog een beetje te kunnen fietsen moest je op de randen van de paden fietsen, daar lag meestal geen sneeuw meer maar was de ondergrond zacht en sompig. Heel hard kon ik dus niet, maar ik kon in ieder geval iets doen na al die oliebollen en alcohol afgelopen weekend.

Na 2 rondjes langs de oranje pijltjes was het wel weer genoeg voor vandaag. Ook zat de officiële speeltijd er op, al verwachtte ik niet dat de boswachter op z’n scooter vandaag duinkaarten zou controleren. Veel te glad.

De terug weg over het asfalt naar huis was nu beter te doen. Het dunne laagje ijs was inmiddels in de meeste bochten verdwenen.

ATB + 45 km

Kilometerstand 2010

Het nieuwe jaar is al weer 2 dagen oud.
De hoogste tijd op de kilometerteller weer op 0 te zetten.
Eindstand 2010:
ATB = 1521 km
Racert = 4982 km.