Vrij gezellig in Valkenburg

Komende woensdag trouwt mijn zus Annemiek met haar levenspartner Erik. Erik is “fanatiek” fietser en zijn vrienden besloten hem op gepaste wijze in het zonnetje te zetten nu hij nog “vrijgezel” is.

Zo togen we zaterdagochtend met 11 man naar Heemskerk om hem te overvallen en nadat hij een voedzaam ontbijt voor ons geserveerd had te ontvoeren voor een weekend in Valkenburg.

Na een vlotte autoreis arriveerde we, Erik nog steeds geblinddoekt, rond 1 uur bij ons hotel in Valkenburg. Erik had, toen het zwarte skimasker af mocht, al wel in de gaten dat we vrij zuidelijk waren maar dacht eerder aan Landgraaf dan Valkenburg.
Nadat we hem op een oude opoe-fiets gezet hadden en richting centrum gingen had Erik wel in de gaten waar we waren en wat de bedoeling zou zijn met die oude fiets.

Toen we langs de Amstel-Xperience op de Polfermolen kwamen stond daar net een grote groep wielrenners klaar om An Groupe te vertrekken. Erik werd daar op opoe fiets tussen geplaatst en kon zo mee in het peloton. Helaas voor hem werd hij na enkele meters al uit de koers gehaald.

Na op een terras bijgekomen te zijn van deze ervaring maakte wij Erik klaar voor de volgende uitdaging. Met opoe fiets de Cauberg beklimmen. Net als die postbode naast Michael Boogerd deed. Maar Erik kreeg uiteraard nog een retro fietsshirt en koersbroek aan. Terwijl wij het asfalt besmeurde met leuzen stond Erik op de pedalen om deze Limburgse puist te bedwingen. Helaas bleek dat op een zware fiets zonder versnellingen bijna onmogelijk te zijn. Erik kwam zwaar zwetend tot halverwege de Cauberg.

Met de afdaling had Erik minder problemen, al gooide een blokkerende terugtraprem bijna roet in het eten.

Gelukkig liep dit met een sisser af.

Na de beklimming van de Cauberg stond een andere fiets activiteit op het programma. Koersbroek en fietsshirt mochten verruild worden voor mijnwerkers helm want we gingen ondergronds.

Jeroen en Arthur hadden een route in de Mergelgrotten laten uitstippelen. Met speciale fietsen en zeer vakkundige gids toerden we zo’n anderhalf uur in het pikkedonker op 40 meter onder de grond. Een zeer bijzondere ervaring. Mede doordat je niet overal rechtop kan zitten en goed moest opletten om niet je hoofd/helm te stoten aan het plafond.

Onderweg werd er flink door getrapt, en na het “plotseling” indraaien van een smal gangetje bleek dat er 3 man uit de groep mistte. Zij hadden niet gezien dat we rechtsaf sloegen en reden verkeerd. Onze gids moest terug om ze te zoeken maar vond ze pas nadat we zonder hen verder zouden gaan?! Gelukkig stonden ze verderop in de gang en konden zo aansluiten zodat we gezamenlijk de toer konden afmaken.
Later werd hier nog even op gedronken tijdens een goed verzorgd tapas-buffet in een andere Mergelgrot.

Op de fiets, Erik dan, verkenden we 's avonds het uitgaansleven van Valkenburg. Hier bleek dat er meerdere vrijgezellenfeestjes gevierd werden. Uitgedorst van SpongeBob tot SuperMario kwamen we de gezelschappen tegen. Erik kwam er dus nog heel schappelijk van af.

Eén teleurstelling volgde nog; Na een zeer gezellige avond in diverse Limburgse kroegen bleek dat ons vervoer (de opoe fiets van Erik) te zijn ontvreemd. En we hadden hem nog wel zo keurig gestald voor het “verboden voor fietsen” bordje.

Gelukkig kon de toevallig passerende “sterke arm” ons vertellen dat de daders gepakt waren en ons “vervoer” verderop gestald stond. De politie is je beste kameraad. Zonder kleerscheuren kwamen we terug bij het hotel. Erik zijn laatste weekend als vrijgezel zat er op.
En het was vrij gezellig !!

Classico Boretti 2014

Wat zeven jaar geleden begon als een kleinschalige gesponsorde fietstocht van uit het Olympisch Stadion is nu een uit zijn proporties gegroeide mega toertocht geworden waar volgens mij de commerciële belangen belangrijker zijn dat het fiets plezier dat de deelnemers er aan beleven.

Toegeven, voorgaande edities verliepen niet altijd helemaal vlekkeloos maar de kleinschaligheid en de geringe deelname kosten voor een toertocht door een mooie omgeving of met leuke extra’s, denk aan het fietsshirt, pasta party of gratis pendelbus naar de Giro start (2010), maakte een hoop goed.

Het hoge deelnemers aantal maakte dat deze wieler klassieker aan zijn eigen succes ten onder gaat. Vanmorgen deed ik er een uur over om van de parkeerplaats met de fiets naar de start te komen. En dat kwam niet door de grote afstand tussen beide plekken. Nee daar lag het niet aan, maar om 7000 fietsers over een smal weggetje heen en terug te laten gaan getuigt niet echt een slim uitgedacht routing plan. Laat men vertrekken over een andere route dan dat men binnen komt. Dat scheelt al een hoop ergernis.

De locatie van deze 7e editie van de Classico Boretti maakte een hoop goed. Starten in Rhenen en dan toeren over de Veluwe met de nodige hoogte verschillen. Super. Alleen was het ook nu jammer dat er zo veel deelnemers waren. In je eigen tempo een “beklimming” op rijden zat er helaas niet in. Daar was het te druk, en het fietspad te smal voor. Onderweg hadden we, fietsgroep Uitgeest, al bedacht om de route zelf nogmaals te fietsen. Gewoon downloaden in de Garmin en dan het knipperende pijltje volgen. Dan maar geen gratis fietsshirt of verkeersregelaars op de drukke kruispunten. En die banaan en plak ontbijtkoek nemen we zelf wel mee.

Wel genoten we onderweg van het natuurschoon en het schrale zonnetje. Mede door het vele kopwerk en het hoge tempo van René van G. vlogen de kilometers onder onze wielen door. Helaas ging het gemiddelde weer hard onder uit door de lekke band en derailleur problemen van Harry, een aantal slecht afgestelde (ver)stoplichten en een optocht van Landbouw voertuigen op het parkoers.

Volgend jaar waarschijnlijk geen officiële Classico Boretti voor ons maar fietsen we gewoon zelf een keer een lekker rondje over de Veluwe.

Bedankt Boretti.

Het rondje via Strava