Crossen in een Kerstkaart

Zo werd de laatste ronde van de Rabotop in Enkhuizen aangekondigd.
Want ondanks de sneeuw had de organisatie besloten deze laatste cross competitie wedstrijd gewoon door te laten gaan.
Het parkoers was hier en daar wat aan gepast met verse houtsnippers en een paar geveegde bochten, maar over het algemeen lag er gewoon sneeuw op een keihard bevroren ondergrond. Vooral de bochten waren dus glad.

Na de finish van de top-klasse mogen wij altijd op het parkoers voor een verkennings ronde. Ook nu, maar toen ik halverwege was werd ik gemaand me snel naar de start te vervoegen omdat men al wilde starten. Snel door het weiland langs het peloton en achter de snelle mannen op de eerste rij gaan staan. Niemand protesteerde, waardoor ik dus een goede startpositie had.

Na de start gingen we gelijk het weiland vol “verse” sneeuw in. Sinds 10:00 uur reden hier al mountainbikers dus er was een mooi plat gereden spoor maar kwam je daar naast dat viel gelijk het tempo weg. Tijdens de start is dat dus lastig, wil je mensen in kunnen halen moet je van de ideale lijn en dus hard trappen. Na het weiland doken we de bossage in. Ik had al ontdekt hoe glad het hier was en verschillende rijders voor me kwamen daar ook achter. Ik kon er gelukkig langs en slingerd over de bevroren paden m'n weg vervolgen. Achter op het parkoers reden we door een parkje met glibberige paadjes. Een paar keer moest ik flink corrigeren waardoor het tempo helemaal weg valt, maar dat is nog altijd beter dan onderuit schuiven.

Ik vond het lastig rijden en heb voor m’n gevoel soms te voorzichtig gedaan waardoor ik misschien hoger had kunnen eindigen. Uiteindelijk ben ik 20e geworden van de 55 gefinishte rijders. Niet geheel onaardig.
Maar het blijft lastig dat crossen in een kerstkaart.

In de eindstand sta ik op de 22e plaats ondanks dat ik 3 wedstrijden gemist heb. Ik weet niet of dit de uiteindelijk eindstand is want ik begreep dat de laatste wedstrijd dubbel zou tellen en het slechtste resultaat geschrapt zou worden.
Niet zeker of dat al toegepast is op de einduitslagen.

klik voor de foto's
atb + 19 km
902

Rabotop Texel

De sneeuw van afgelopen vrijdag heeft hier gezorgd voor een sneeuw pak van, niet overdreven, 40 cm. Gisteravond twijfelde ik of ik vanmorgen een “vette” first track zou gaan zetten in de Noord-Hollandse duinen of toch voor de competitie puntjes zou gaan van de Rabotop op Texel.
Volgens de website lag er geen sneeuw op Texel en was er dus geen reden om de wedstrijd af te blazen.
Zondagochtend was hier nog een nieuw laagje sneeuw gevallen, want we hadden toch al niet zo veel. Oostenrijkse taferelen. Auto’s uitgraven van de parkeerplaats. Alleen met sneeuwbanden kwam je nog weg.

Toch maar besloten om naar Texel af te reizen. Ten noorden van Alkmaar waren de wegen weer goed, In de berm lag een laagje sneeuw, maar niets om je zorgen over te maken.
In Den Helder was het laagje nog dunner, sneeuwkettingen (anderhalve lengte oude Ultegra om de voor- en achterband) die ik voor de zekerheid gemonteerd had op de MTB er maar afgehaald. Niet nodig.

Na de overtocht met de fiets verder. Vannacht was er op Texel toch ook wat sneeuw gevallen maar dat mocht nauwelijks naam hebben. Snel door gefietst naar de startlocatie in het bos van de Koog. Daar waren de Masters nog bezig.
Nadat Tino Haakman als eerste over de streep was, mochten we het parkoers verkennen. En dat was hard nodig. Want op sommige plekken was het spek glad doordat de ondergrond hard bevroren was. Sneeuw lag er niet meer op het parkoers.

Om 13:00 uur was de start. Niet zo druk als in Petten maar toch een flink koppel MTB-ers aan de start. Na het startschot sloegen de toppers gelijk een gat door hard weg te sprinten. Ik zat in de tweede groep maar het werd treintje rijden op de single tracks. Op de zeer steile klim viel het peloton stil en moest lopend omhoog. Verderop werd het wat breeder en kon ik wat renners inhalen.

We reden hele stukken van de vaste ATB-route van Texel, heel mooi maar slecht inhalen. Soms is dat in m’n nadeel, maar ik had er ook soms profijt van. Een renner achter me, zat erg te pushen maar kon er niet langs. Pas op het brede stuk haalde hij me in. Echter na een klein stukje single track volgde weer een breed stuk met een erg scherpe en gladde bocht. Hij had te veel snelheid omdat ie een gat wilde slaan en gleed voor m’n neus hard onderuit in de bocht. Ik heb hem daarna niet meer gezien.


Na de bel voor de laatste ronde zag ik een rijder zo’n 100 meter voor me rijden. Op de technische stukken kwam ik steeds dichterbij en kwam zowaar in z’n wiel, maar er langs kon ik niet. In het laatste stukje voor de finish reed hij echter weg zodat ik geen kans had om hem op de meent te verslaan. Jammer.
Volgens hem waren we de 15e en 16e die binnen kwamen. Niet slecht maar helaas geen top 10 dus.
Update: uiteindelijk 11e geworden.
Daarna snel terug naar de boot want het vroor nog steeds een dikke 5 graden.
Brr.

ATB + 19 km
879

MTB-en met de ijsclub

Gelukkig was al het natuurijs op de ijsbaan al bijna gesmolten anders kwam er denk ik weinig van onze afspraak uit oktober om eens met de mannen van de ijsclub te gaan mountainbiken. Dan stonden de meeste denk ik met ijzers onder hun schoenen op het veldje aan de Castricummerweg.
Nu zaten de mannen klaar op hun stalen (aluminium of carbon) rossen voor een rondje door de bossen.
Ad had samen met Willem een leuk rondje bedacht en dat wilde ze wel delen met de rest van de groep.
Acht man stond er klaar en onderweg naar duin pikte Alex aan die dacht dat we om kwart voor negen zouden vertrekken. In Castricum zou Leo op ons staan te wachten maar op de afgesproken plek geen Leo. Gelukkig werkt het mobiele netwerk van KPN wel aan de rand van het bos en Leo kon zich na 2 minuten aan sluiten bij de groep.

We stoven het duin in en werden gelijk getrakteerd op een klimmetje om de benen op te warmen. Daarna volgde een heel stuk van de oranje route die ik ook vaak fiets met hier en daar een kleine variatie op de uitgepijlde route. Het tempo lag vrij hoog maar iedereen kon nog goed volgen.
Af en toe viel de groep iets uit elkaar op de klimmetjes maar na een brul uit de achterhoede kwam alles weer bij elkaar.
Halverwege gaf Willem aan dat hij toch moeite had met het tempo. Z’n knie speelde op welke hij maandag op de ijsbaan tijdens het marathonschaatsen had bezeerd tijdens een valpartij. Helaas Willem en sterkte met je knie.

Ruud nam nu het kopwerk voor zn rekening maar het tempo werd er niet minder om. Slingerend over de single tracks, om hoog knallen tegen de heuveltjes aan en af en toe een jump over een bultje of een veerooster. Alles ingrediënten zaten in dit rondje om het een geslaagd mountainbike tochtje te laten worden. Alleen het steile klimmetje achter de Kruisberg verraste een aantal van ons. Te laat op het kleine blad en dan kom je niet meer boven.

Tegen tienen reden we het duin weer uit met de afspraak dit snel nog een keer te doen. Dus houdt 6 februari vrij, want dan doen we het nog eens dunnetjes over.
Klik voor alle foto's.

ATB + 33
833

Bergkoning 2010

Ja sorry, maar de advertentie voor de Steven Rooks Classic in FIETS kan ik niet anders interpreteren dan dat IK de Bollenkoning van 2010 ben.
Word jij die van 2011? Dan moet je nog flink aan de bak! ;-)

Ik moet nog even mailen met Steven maar deze advertentie met (ongevraagd) mijn foto er op moet toch minstens een gratis deelname aan de Steven Rooks Classic opleveren.