1e IJsclub fietstraining

De fietsgroep van IJsclub Uitgeest is ontstaan uit schaatsers die in de zomermaanden toch in conditie wilden blijven en op de racefiets stapten voor wat trainingsarbeid, om zodoende in goede vorm het volgende seizoen de schaatsen onder te kunnen binden.
Inmiddels hebben er vele fiets enthousiastelingen zich bij de groep aangesloten waaronder enkele die niet eens kunnen schaatsen. Dat maakt helemaal niet uit, zolang je maar je best doet. Zo stonden er gisteravond 20 man/vrouw (waaronder enkele nieuwe gezichten) voornamelijk in IJsclub Uitgeest kledij te wachten op wat onze trouwe trainer Leo ons zou brengen.
Leo had in eerste instantie het idee om in duin wat te gaan rijden, maar vanwege de grote van de groep besloot hij toch naar wat verlaten stroken asfalt in de Boekelermeer te sturen.
Hier legde Leo uit wat de bedoeling was: in tweetallen 6x het rondje van 1,6 km fietsen, waarbij je afwisselend eerst een rondje op 70% van je kunnen moest en daarna een rondje op 60%. We begonnen deze training dus rustig omdat het de 1e was en nog niet iedereen even veel getraind had.
Na deze 6 rondjes wederom het zelfde maar dan het “snelle” rondje op iets meer vermogen, 80% maar daar in tegen mocht het 2e rondje op 50% doen. Ik reed samen met Frank v G. maar voor wat extra trainingsprikkels het laatste snelle rondje met Henk P. Dat ging erg hard en ruim boven de afgesproken vermogenslimiet van 80%. Gelukkig geen snelheidscontroles langs de kant en kon ik daarna weer even bijkomen bij Frank in het wiel ;-)  tijdens de laatste oefening: 4 rondjes op 70% om 60% zoals in het begin van de avond.
Omdat de avonden nog niet zo heel lang zijn was het hierna de hoogste tijd om naar huis te peddelen en kon de teller thuis uitgezet worden om 44 km bij het fietstotaal op te tellen. Bedankt Leo. Tot de volgende training.

Hij komt, hij komt

Niet Sinterklaas, die komt maar 1 maal per jaar. (wat een grote zak zal ie hebben) Nee, ik heb het over mijn nieuwe fiets.
Gisteren ontving ik een sms-je via de importeur dat mijn nieuwe fiets vandaag naar de fietsenmaker gestuurd wordt. Hopelijk heb ik hem nog voor zaterdag, maar met Koninginnedag op vrijdag zal dat helaas niet lukken vrees ik. Dan toch maar de Shimano Fiets Challenge op mijn oude fiets. Daar ben ik aan gewend, zo’n nieuwe vergt allerlei afstellingen en gewenning (hou ik me zelf maar voor).

Vanmorgen nog maar even het duin in gedoken op de ATB. Tien over half negen reed ik het duingebied in om er om half elf weer uit te komen.
Eerst 1x de oranje route gereden en daarna gewoon wat willekeurige paadjes genomen. En alles onverhard natuurlijk. Rond Wijk aan Zee kwam ik ook weer oranje pijlen tegen. Dit is een andere oranje route dan die van Heemskerk/Castricum. En ook hier ging het over de mooiste paden en klimmetjes. Helaas ging de route achter Heliomare verder op een stuk waar geen fietsers mogen komen. Uiteraard ben ik gestopt en omgedraaid. Jammer, want ook dit was een leuk rondje.
Nog even wat onverharde paden gepakt en toen terug naar huis.
Net op tijd om even in te bellen op de tele-conference waarin mijn baas vertelde wie zijn opvolger wordt. Een Kazach, dus kunnen we het mooi over Astana en Vinokourov hebben.

ATB + 47 = 415 km
7424

ronde van NH.

Wat is onze provincie toch mooi, vooral als de zon schijnt, de bollen in bloei staan en de wind een dagje vrijaf genomen heeft zoals vandaag.
Tijdens de start (7:30) van ons rondje Noord Holland was het nog fris, de mist hing boven de weilanden. Hard trappen dus om een beetje warm te worden.
Op de route welke dwars door Uitgeest loopt, was het nog erg rustig, maar na Alkmaar (startlocatie) werd het aanmerkelijk drukker onderweg.
Geregeld hadden we “plakkers” aan onze groep. Helemaal niet erg, maar neem ook eens kop jongens.

De route liep van Uitgeest, Limmen, Egmond, Bergen naar Schoorl. Hier gaat de route richting oost en via Warmenhuizen, Langedijk, Waarland naar Medemblik.
Onderweg kwamen we nog wat Uitgeesters tegen en gezamenlijk reden we langs landerijen, boerderijen en idyllische dorpjes. Het tempo lag flink hoog.
René L. komt pas echt in zijn element tegen wind in. Niet dat er veel stond, maar René trok er hard aan.
Van Medemblik ging het naar Andijk om daar langs het IJsselmeer weer richting West te sturen. Bij de controlepost zijn we even gestopt voor een bakkie koffie met het wel verdiende appelpuntje. De zon kreeg al steeds meer kracht en de beenstukken konden uit. (ja nu had ik ze wel aan!)

De route ging nu via Zwaag langs Hoorn en vervolgens naar Avenhorn. Nu reden we de Beemster in en via Noord Beemster kwamen we in  Midden Beemster. Weer een controlepost. René had trek in soep, en dat zag er erg lekker uit, dus ik had ook maar een kom besteld.
Lekker wat hartigheid na al die zoete troep.
Nu ging we verder, allemaal voelde we ons nog goed, al had Han wel last van kramp in de benen. Later brak het hem toch op en kon hij het tempo richting Purmerend niet meer volgen. Na Purmerend doken we ’t Twiske in. Een heel mooi natuurgebied met slingerende fietspaden. Goed opletten dus met inhalen.

Oostzaan. Eén van de start/finish plaatsen van de tocht. Hier wachtten we even op Han, die toch al redelijk snel aan kwam.
Nu ging het richting Wormer. René kreeg het hier echt op z’n heupen. Met dik 38 km/uur slingerde we over de dijkjes. Han wapperde er weer af en Casper offerde zich op om Han gezelschap te houden. Een teken voor René om het tempo hoog te houden. Kop over kop met Kees probeerde wij het gat tussen René, Benno en ons zo klein mogelijk te houden. Later, toen we weer konden praten, verklaarde René dat het het groepje renners van GP Groot even het snot voor de ogen wilde fietsen. Volgens mij was dat gelukt, wat die rode pakjes zag ik nergens meer.

In Wormerveer stond een verkeerslicht op rood. En al een tijdje want er stond al een flinke groep fietsers te wachten. Enmasse reden we door Krommenie en over Krommeniedijk. Goed oppassen hier want her en der staan auto’s geparkeerd. En komt er dan een trekker je tegemoet dan moet je echt even stoppen en de berm in.
Nu de Lagendijk op. Nog 3 kilometer. De kerktorens van Uitgeest kwamen al in beeld. Nog even uit laten rollen en om 13:45 reden we ons mooie dorp in.
Ruim op tijd om om 15:00 uur het harpconcert van mijn schoonzusje Jenny bij te kunnen wonen. Bedankt jongens.

Race + 159 = 1075 km
1022

Geen sleutel

Vanmorgen maar weer eens de atb gepakt om toch ook nog wat mountainbike kilometers te maken voor de Shimano Fiets Challenge van 1 mei. Die staat te boek als "de zwaarste" dus daar moet je wel op voorbereidt zijn.

Nadat ik de kids bij school afgezet had fietste ik met een stevige tegenwind naar het duin voor 2 rondjes over de oranje route. Je merkte al dat het een week niet geregent heeft want de paden werden al mul. Goed sturend kom je er wel door heen maar het is al flink droog.

Na de oranje rondjes nog een toetje, de groene route. Die is maar 4 km. En daarna nog even op het middenblad teggen een steil heuveltje zitten spelen. Vorige keer trapte ik de ketting over de tandjes maar nu met een nieuw voorblad gebeurde dat niet meer. Goedgekeurd, ook de fiets is dus Shimano Fiets Challenge proof.

Toen naar huis, maar daar wachte mij een verrassing. Annet is voor een boodschap naar de stad en mijn sleutels liggen binnen. Mnnn. Niet handig! Gelukkig schijnt de zon en kan ik mobiel bloggen want anders.....

Atb + 44 km = 364 km
7373

AmstelGoldRace 2010

Gisterochtend ging de wekker om 3:40, om na een kop thee en een boterham in alle stilte af te reizen naar het zonnige zuiden. Sibbe, naast Valkenburg om precies te zijn. Daar kampeerden Kees, Marcel + ega. Na een kop koffie in de caravan vertrokken we naar de start van de AmstelGold. Maar wat was het koud. 0 graden volgens de teller van Marcel. Mijn vingers vroren er bijna af. Met pijn in de vingers kon ik nog net de remhandels bedienen tijdens de afdaling naar downtown Valkenburg.
Na onze startbescheiden (champion chip, nummerbord en polsbandje) opgehaald te hebben konden we van start. Ook René v G, die ’s nachts de Keutenberg bewaakt had, voegde zich bij ons en zo vertrok Fietsgroep Uitgeest met 7 man van start. Ook de omroeper zag onze mooie jasjes en noemde ons nog even bij naam.

Zo na de start is het natuurlijk heel druk op straat met allemaal fietsers. Dus als jij als fietser daar rijdt en plotseling bedenkt dat je nog snel iets uit je auto wil halen dan hoef je niet over je schouder te kijken maar kan je gelijk naar links sturen. http://www.buzzworks.nl/files/products/S_klootzak.jpg. Daar lag ik bijna. Dankzij mijn scherpe en snelle reflexen kon ik nog net hard remmen en deze @!kel ontwijken. Goed, mijn schrik momentje had ik al vast gehad voor de dag.

De jongens hadden er zin in en nadat we lekker warm getrapt hadden konden we aan de 1e beklimming beginnen. De Geulhemmerberg, 1000 m, 6.2% gemiddeld. Mooie warming up van de klimspieren dus. Iedereen kon goed volgen dus we konden gelijk door.
De route was het zelfde als voorgaande jaren en had geen verrassingen voor ons. Op René L na dan, want het was zijn 1e AGR. Maar René liet zich niet gek maken en klom onverstoorbaar mee. Af en toe rondvragend welke beklimming we nu gehad hadden. Sterker nog René deed verwoede aanvallen op het bolletjes klassement.
In Euverem stond plotseling mijn zus langs de kant om ons aan te moedigen. Leuk! Zwager Erik, met broer Marco en vriend Ed reden ook mee, maar durfde niet samen met ons te starten. Erik had naar eigen zeggen te weinig trainingskilometers gemaakt en wilde ons niet ophouden.

Na Euverem volgde de eerste ravitaillering, en na de bidons bijgevuld te hebben begonnen we aan de beklimming van de Loorberg. Dat vind ik altijd een fijne beklimming. Mooi egaal, en niet te steil. 5.5% en 1500 m. Samen met René L kwam ik boven. De beklimming van de Schweiberg werd een ander verhaal. René bleef in mijn wiel en hoe ik ook versnelde hij bleef naast me zitten. De Schweiberg begint rustig maar gaat lang door. Dat viel me even tegen, en na een bochtje werd het nog even steiler. René sprong nu weg, en ik had het nakijken. Ships, de puntjes waren voor René.

Nu reden we België in en het begon lekker warm te worden. Beenstukken konden af, maar helaas had ik die niet aan L. De beklimming in Teuven staat niet genoemd in het draaiboek maar zit er elk jaar wel in. Het Walonische asfalt was erg slecht dus opletten waar je je voorwiel heen stuurde. Eén kuiltje en je ligt. Nu volgde Camerig. 4500 m en gemiddeld 3,5%, maar omdat je ook stukken daalt zijn de klimmeters veel steiler. Na de top reden René en ik samen verder. We konden de koffie al ruiken, tijd om te wachten hadden we dus niet. Nog even hard tegen het drielandenpunt op en dan was er koffie.

Op het terras zaten Erik, Marco en Ed met een halve rijstevla achter de kiezen zich klaar te maken voor hun finale. Na even wat strategieën door genomen te hebben vertrokken de Dennemannen. Alle Uitgeesters waren inmiddels gearriveerd en ook de koffie met vla stond op tafel. Bedankt René. Een gast op het terras merkte op dat niemand naar Marcel luisterde terwijl hij al zijn sms-jes voor las. Niets nieuws voor ons, maar misschien voor een buitenstaander opvallend.

Na het Drielandenpunt is de koers open. Er hoeft niet meer gewacht te worden. Benno opende, pakte een mooi wieltje en er moest flink gereden worden om wiel te houden. De 4 man in de kopgroep begonnen aan de eerste klim van de finale, de Kruisberg. 7,5 % gemiddeld, maar met een steil begin. Benno verspeelde hier het wieltje en moest alleen verder, maar de volgende klim diende zich al aan. De Eyserbosweg, 8,1% en 1100 meter lang, waarvan het laatste stuk het steilst is, 16% volgens mijn tellertje. 2 man op kop, op de voet gevolgd door Kees met Benno op het elastiek. Hierna volgt de beklimming in Huls, tussen de bungalows omhoog. René liet mijn wiel niet los en wederom kwamen we samen boven. In de afdaling en de stukken daarna bepaalde Kees het tempo. Op de grote plaat werd er stevig door gereden naar voet van de Fromberg. Hier verschakelde ik me en moest even in de berm mijn ketting op het voorste blad leggen. René en Kees reden door en ook Benno kwam langs. Snel sprong ik weer op de fiets en kon nog even lachen naar Benno voor ik op de top was. Kees en René zag ik niet meer, maar op die vieze lange klim van het viaduct zat ik weer naast René en Kees.

In Schin op Geul was het even opletten. Alleen de 150, 200 en 250 km ging hier links richting Keutenberg, de rest ging rechtsaf naar de Sibbergrubbe. Wij moesten dus links en mochten na het oversteken van de provinciale weg beginnen aan de beklimming van de Keutenberg. Ik vertelde René dat de beklimming gelijk na de bocht zou beginnen met 20%. Terug op het kleinste blad en gaan! Op de tanden bijten, want het doet wel even pijn. Hijgend kwam ik boven en René volgde op enkele meters afstand. Bovenop de Keutenberg liet ik het kleine verzetje nog even staan om “het vuil” uit de benen te trappen. Terwijl we nog aan het na praten waren kwam Kees ons in hoog tempo voorbij. Die mochten we niet te veel ruimte geven dus pikte wij aan en reden met dik 35 km/uur de laatste kilometers. In Sibbe stonden Ans en Erica langs de kant en riepen ons bemoedigd aan. Het was nu niet ver meer. Even dalen naar Valkenburg en dan om de terrasjes heen de Cauberg op. René trapte in de afdaling flink door, werd bijna nog de berm in gereden door de auto’s die rechtsaf moesten. Ik moest nog even door trappen om de eindoverwinning niet al aan de voet van de Cauberg te verspelen.

Maar nee, we konden naast elkaar aan de beklimming, of moet ik slalom zeggen, beginnen. Het was erg druk, en helaas houdt niet iedereen netjes rechts. Soms was er zo weinig ruimte dat we genoodzaakt waren om op de linkerhelft van de weg, welke gereserveerd was voor het overige verkeer, te klimmen. René deed dapper zijn best, maar moest de “eindoverwinning” aan mij laten. Bedankt.

Maar uitrijdend naar het finishdorp zag ik plotseling Benno vóór ons fietsen. Hè, waar is die ons voorbij gekomen? Hoe kan Benno nu als eerste boven zijn? Is de bolletjes trui dan toch voor Benno? Hoe kan dit, waar hebben wij zitten slapen?
Wat blijkt; Benno die als enige een routekaart bij zich had, had in Schin op Geul de 100 km route gevolgd en daardoor de Keutenberg gemist. Hierdoor kon hij net voor ons aan de beklimming van de Cauberg beginnen. Dat is vals spelen Benno! Gediskwalificeerd dus!

In het finishdorp kreeg iedereen een medaille en kon je je stuurbordje omruilen voor een zak Isostar of een koude goudgele rakker. Uiteraard koos ik voor het laatste en samen met René proostte ik op de goede afloop.

Nadat Marcel, René v G. en Raymond ook binnen kwamen fietsten we terug naar de camping waar we na de soep met broodjes aan de terugreis naar Holland konden beginnen. Bedankt iedereen voor deze leuke en sportieve dag.

Foto's op http://picasaweb.google.nl/Pedorie/AGR2010#

Race + 151 km = 825 km
1995 hoogtemeters
772

Om 12:00 uur thuis zijn!

Om 12:00 uur thuis zijn.
Die boodschap had René meegekregen. Ons zondagochtend rondje kon dus niet te lang zijn. René wilde anders wel alleen terug gaan om zo op tijd thuis te zijn. Maar de groep was bereid om de route aan te passen en zo om 12:00 uur weer het dorp in te fietsen.
Ook wilde René voor de verandering eens richting Zandvoort. Over het Kopje van Bloemendaal om de kuiten even te prikkelen en daarna flaneren op de boulevard.
Dat vond iedereen prima en zo gezegd zo gedaan fietsen we met zijn vieren door Heemskerk en Beverwijk naar de sluizen van IJmuiden. Het ging lekker soepel met de wind in de rug, maar op het stukje van IJmuiden naar Santpoort mochten we even kennis maken met de straffe Noord – Ooster wind. Dat belooft wat voor de terug weg.
Maar zo ver was het nog niet. Eerst nog even naar Bloemendaal. Op de beklimming van “t Kopje” liet René L. even zien dat hij van de winter niet stil gezeten had. Dat kan mooi van pas komen als we straks tegen wind langs de sluizen rijden.
In Zandvoort was het nog erg rustig op de boulevard en het strand dus gelijk maar door gereden naar koffietent “Boomerang” naast het casino.
Na de koffie via een duinpad terug naar Bloemendaal. Gelukkig was Marcel niet mee, want het percentage los lopende honden was hier erg hoog. In gedachten hoorde we Marcel al brullen…
In Bloemendaal reden we even “verkeerd” waardoor we een tweede beklimming van het roemruchte Kopje vandaag mistte. Jammer dan. Volgende keer beter.
In IJmuiden kwam net de pont naar Velsen aan maar niet voor ons. Wij doken linksaf richting sluizen, om daarna vol tegen wind langs Corus naar Beverwijk te stoempen.
En achter de brede rug van René L. was dat best te doen. ;-)
Via Heemskerk kwamen we precies net te laat in Uitgeest aan. 12:10 uur. Maar ik geloof dat René dat wel recht kan praten.
Wij moesten nog even Uitgeest door maar konden toen ook aan de koffie en de warme douche. Want fris was het wel onderweg.

Race + 72 = 579
526

Oranje route

Nee de oranje route gaat niet langs “Drakensteyn”, “Noordeinde” of “Paleis Soestdijk”, maar het is een 13 km lange wandelroute door het Noord-Hollandse duinreservaat.
Alfons had me getipt over deze route die heel goed op de MTB te doen is. Omdat ik tijdens het Paasweekend andere verplichtingen had ben ik vanmorgen maar op de fiets gestapt. Even de kids bij school afgezet en toen snel naar het duin.

Om zoals gezegd de oranje pijltjes te volgen. Normaal rijd ik altijd maar wat door de duinen. Pak dan hier en daar een single track, een beklimming of zomaar een paadje. Maar hierdoor rij je niet één vast tempo. Draaien, keren, stoppen en gaan is killing voor het tempo.
Vanmorgen hoefde ik enkel de oranje paaltjes te volgen. Niet denken over hoe te fietsen, maar gewoon trappen. En zorgen om die teller rond de 27,9 te houden. Viel niet eens mee. Na 13 km bijna volledig onverhard was ik weer bij de parkeerplaats waar ik gestart was.

Het was nog lang geen 10:30 (officiële sluitingstijd voor de onverharde fietsers) dus tijd genoeg voor nog een ronde langs de oranjes.
Na de 2e ronde even de bekende klimmetjes op gezocht. De achterkant van de Kruisberg vanaf alle kanten beklommen en toen snel naar de uitgang. Een boete voor onverhard rijden na 10:30 bedraagt € 60,-. Nee daar zit ik niet op te wachten. Dus snel eruit en naar huis toen voor een bak koffie en een frisse douche.

ATB + 52 = 316 km
Giant 7325