Lage Vuursche

De MTB route van Lage Vuursche zou bij regenachtig weer goed berijdbaar blijven, alhoewel hier en daar behoorlijke modderpoelen zou kunnen ontstaan, aldus de beschrijving van de route op MTBroutes.nl

Afgelopen zondag hebben we de route eens beoordeeld; helaas bleek de opmerking over berijdbaarheid bij nat weer niet helemaal te kloppen. De route was 1 grote modder poel. Na 100 meter zagen we er al niet meer uit en waren de fietsen al niet meer herkenbaar.

De beschrijving dat het technische slingerend rondje door het bos zou zijn met vele boomwortels en korte hobbels klopte wel. We waren erg blij met onze fullies. Want ondanks de modder rammelde de vullingen uit je kiezen over de vele boomwortels.

Maar als je in plaats van alle modderpoelen proberen te ontwijken gewoon de ideale lijn volgde en dus dwars door de plassen ging kon je nog behoorlijk doorrijden. Sommige plassen waren dieper dan gedacht, dus wel zaak goed het stuur vast te houden. (en niet enkel je voorrem inknijpen als een noodstop wilt maken, want dan duik je alsnog de modder in J. ; -) )

In de route zaten een paar korte klimmetjes en een enkele “drop-down”. Na een klein uurtje waren we weer terug bij het start punt met pas 10 km op de teller. De afslag naar de MTB route van Soest hadden we gemist dus dan nog maar een rondje. Vies waren we toch al.

Het 2e rondje ging iets sneller. We testten ook een alternatief stukje van de route. Dat was nog technischer met veel wortels en steile stukjes maar wel veel droger dan de rest. Erg leuk.

Na een moddergevecht van een kleine 2 uur waren we er toch wel klaar mee, zeker ook omdat het langzaam donker begon te worden tussen de bomen en er regen begon te vallen. Terug bij de auto was het zaak de fietsen er in te krijgen zonder het hele interieur te besmeuren met modder, want de wasstraat doet alleen de buitenkant.

Thuis gekomen eerst de fietsen onder de koude douche, daarna mijn kuiten. Ik had een ¾ broek aan maar het leek wel alsof ik beenstukken aan had.

De route van Lage Vuursche ga ik zeker nog eens rijden maar dan niet als het net een week lang geregend heeft.

atb + 23 km

kwijt

Tijdens de PR-regen op de ijsbaan van Alkmaar gedurende de langebaanwedstrijd van ijsclub Uitgeest hoorde ik dat Rene v. G. afgesproken had om met Marcel v. G. en Rene L. zondagochtend het duin in zouden gaan met de MTB. Omdat ik besloten had de ATB veldtoertocht op Texel toch maar te laten schieten, mn kids zijn dan erg lang alleen – kan ik ze niet aan doen, zou ik me aansluiten bij dit clubje rijders.

Zondagochtend vroeg bleek dat Rene v. G. zo slim was om zich ziek te melden bij oom Marcel nadat hij gehoord had dat ik mee zou gaan. Want onbedoeld drukte ik toch mijn stempel op dit ritje met de ATB door het duin. Ik reed voorop, bepaalde de route en het tempo. Dat lag voor Marcel iets te hoog waardoor hij steeds aansluiting met ons miste. Uiteraard wachtte wij regelmatig op hem maar konden toch niet voorkomen dat hij tweemaal de verkeerde route volgde en ons helemaal uit het oog verloor.

De eerste maal bracht de mobiele telefoon uitkomst en bleek dat hij netjes de oranje pijlen was blijven volgen terwijl wij van de route afweken om een meer uitdagend pad te volgen. Nadat we Marcel weer opgepikt hadden vervolgde we onze rit door het natte duin. Fietsen en kleding zaten helemaal onder de modder zodat we zondagmiddag ook nog iets te doen hadden.

Tijdens het laatste stuk door duin raakte we Marcel voor de 2e maal kwijt. Terug bij een groep hardlopers welke rek- en strekoefeningen deden op een kruising hoorde we dat de groep ATB-ers die wij net ingehaald hadden rechts afgeslagen waren. Marcel was waarschijnlijk bij hen aangesloten. Wij er achteraan en dachten hem in de verte te zien rijden. Nadat we dichterbij kwamen bleek dat de mannen een zelfde kleur jasje als Marcel aan hadden maar stiekem niet Marcel bleken te zijn.

Inmiddels was het bijna half elf, de hoogste tijd om het duin te verlaten wil je niet bekeurd worden door een boze boswachter omdat je met je ATB op de onverharde paden rijdt. Want na 10:30 kunnen de wandelaars schrikken ?? Marcel wederom op de hoogte gebracht via telefoon en toen maar terug naar Uitgeest.

Later melde Marcel dat ook hij veilig thuis gekomen was. Gelukkig maar.

ATB + 37 km

de route: http://www.brytonsport.com/mapTrackView/2?id=1740149

nat

De overvloedige regenval afgelopen week had ons doen besluiten om gisterochtend maar niet de veldtoertocht in Koedijk te gaan rijden. Met je fiets door ondergelopen weilanden of over het zeiknatte MTB parkoers te ploegen is niet echt mijn hobby. En daarna als 2 moddermensjes in de auto te kruipen? Nee bedankt.

Nee na een welverdiende nachtrust en een goed ontbijt sprongen we zondagochtend direct op de MTB om naar het Noord-Hollands duingebied te koersen. Daar ging de versnelling een tandje lager en doken we de onverharde paden van het PWN duingebied in. Duinkaart op zak want er was aangekondigd dat onze groene vrienden extra zouden controleren op het bezit van toegangskaarten. Nou wij hebben geen boswachter gezien, maar misschien was het nog te vroeg voor ze.

De paden in duin waren goed te berijden. Aan de rand nog wel wat nat maar hoe dieper we het duin in trokken hoe beter de paden werden. Geen gegooi met modder meer. En ook alle mulle stukken waren nu bijna allemaal goed te berijden. Enkel die grote zandverstuiving (al om bekend bij de locals) redde ik net niet helemaal, en mijn fietsmaatje J. had er nog iets meer moeite mee. Geen Egmond-pier-Egmond voor haar dus ;-)

Alle bekende passages kwamen onder onze noppen door. Zelfs een duik met de fiets in een “steile afgrond” werd door J. in 2e instantie goed afgerond. “Je moet niet kijken hoe steil het is, gewoon goed achter je zadel hangen en gaan! Je achterrem er bij pakken als het je te hard gaat.” Geslaagd.

Na anderhalf uur biken was het tijd om van de onverharde paden af te komen en reden we naar huis voor een bak koffie en een warme douche.

ons rondje: http://www.brytonsport.com/mapTrackView/2?id=1697269

MTB + 30 km