Castricum-pier-Egmond-Castricum

Vanmorgen nog even het strand op met de 29-er. Vorige keer viel ons ritje letterlijk in het (hoge) water, maar vanmorgen was het tij gekeerd. Via het Castricummer duin, de oranje route, naar Johanna’s Hof gereden om toen de Zeeweg te volgen en bij Castricum aan Zee het strand op te rijden.

Op en naar het strand was het erg druk met strandracers. Iedereen had deze mooie zondagmorgen aangegrepen om nog even te trainen. Er lagen zelfs strobalen bij de strandopgang om het “fiets op je nek nemen” te trainen.

Ik hield het vandaag bij het strandracen. Eerst van Castricum naar de pier, lekker tegen de wind in buffelen.
In Heemskerk werd in ingehaald door een groepje van 4. Hier kon ik mooi aanpikken in de waaier en blijven zitten tot Wijk aan Zee. Maar omdat ik er toch een training van wilde maken liet ik het groepje na een paar kilometer lopen. Gewoon weer zelf tegen die wind in beuken.

Toen mijn voorwiel eindelijk de betonblokken van de pier raakte was ik al redelijk uitgewoond. Pittig windje. Gelukkig had ik hem nu in de rug en ik had verwacht op mijn gemakkie naar Egmond te kunnen peddelen. Helaas werd het toch iets zwaarder. De vloed kwam langzaam op en het strand begon harder aan de gladde banden te zuigen. Net na de zendmast/weerstation, zo’n 2 kilometer voor Egmond besloot ik toch maar om te keren, want ik moest nog een stukje terug tegen wind in naar Castricum. De onverharde kilometers in duin en het stuk tegen wind begon z’n tol al te eisen. Ik kreeg trek maar had niet meer bij me dan een inmiddels half lege bidon water, nog even afzien dus. Over het strand harken tot Castricum en daarna eindelijk de wind pal in de rug. Op de grote plaat op huis aan.

Deze eerste echte strandtraining viel me zwaar. Zeker omdat we gisteren ook al 47 km door de bossen en heide rond Hilversum gereden hadden en ik de week er voor snot verkouden was. Ook kwam ik er tijdens mijn strandtraining achter dat het stuur van mijn 29-er te hoog staat. Dit vanavond aangepast. Nu zien of ik tijdens het weekje vakantie dat ik nog heb een gaatje kan vinden om nog een rondje te trainen voor de strandrace.

PS. heeft er iemand nog een startbewijs voor Egmond-pier-Egmond over? Jolanda wil ook mee rijden maar was te laat met inschrijven.

Strandracen ?

Om ons voor te bereiden op de komende strandrace Egmond pier Egmond op 11 januari waren we zondagmiddag richting Castricum aan Zee gefietst. Zodat we daar over het strand naar de pier en weer terug konden rijden om zodoende al vast te wennen aan de bijzondere fietsomstandigheden van het fietsen op het strand. Jo wil namelijk ook mee doen met de strandrace maar heeft nog nooit op het strand gefietst, de hoogste tijd dus om dit eens te proberen.

Aangezien het officiële sluitingsuur (half elf) van het Noord-Hollands duingebied voor mountainbikers (op onverharde wegen) al lang voorbij was reden we via Castricum en Bakkum naar het strand, maar voor we het strand op gingen liet ik even de extra lus zien die in de strandrace zit. Tijdens de strandrace word je bij Castricum aan Zee (op de terugweg) van het strand gehaald. Via de trappen moet je dan naar beneden de parkeerplaats op en dan langs de slagboom (geen kaartje nodig die dag) weer terug omhoog richting strand. Hier en daar nog even de fiets op de nek nemen omdat men hier dan strobalen neerlegt om de snelheid er uit te halen.

Wij gingen dus ook even met de fiets de trappen af, waarbij Jo de vering in haar strandfietsje erg miste. Hierna uiteindelijk dan toch het strand op.

Boven op het duin viel al op dat het strand erg smal was deze middag. We waren juist op het verkeerde tijdstip op het strand, het was namelijk vloed. Nog wel even geprobeerd om tegen de vloedlijn aan te fietsen maar dat was eigenlijk geen doen. Je zakte, ook met strandbanden, diep weg in het mulle zand. Jo vroeg of het altijd zo zwaar fietsen is op het strand maar ik kon haar verzekeren dat dat meestal niet het geval is. Op een hard strand kan je gewoon knallen en hoge snelheden halen. Na een kilometertje ploeteren zijn we maar omgekeerd. Nog maar eens proberen als het geen vloed is.

Via de verharde paden in het duin zijn we terug gereden. Bij camping Geeversduin werden we verrast door een heuse kerstmarkt. Met de fiets in de hand nog even gezellig langs de kraampjes gegaan om daarna met de wind in de rug terug naar huis te rijden. Volgende keer maar tijdens het juiste getijde het strand op fietsen

Nieuwe toertocht op Texel

Elk jaar staat de ATB toertocht op Texel wel een paar maal op de agenda. En elk jaar ben ik minimaal wel 1 keer van de partij. Het rondje is al tijden het zelfde, soms met een extra lus richting de Slufter. Meestal een stuk over het strand en over de vaste MTB route van Texel. Vooral voor dat laatste ga ik altijd weer heen, ook al stoor ik me aan de vele verharde kilometers van de route, terwijl er zoveel groen op Texel is.

Zondagochtend was ik dus blij verrast dat we na het verlaten van de boot bij het eerste (en enige?) stoplicht op Texel rechtdoor moesten ipv linksaf richting de bossen van de Koog.

Na een paar honderd meter werden we rechts de weg afgestuurd en mochten we via landerijen, onverharde paden en dijkjes dwars door Texel sturen waarbij we uiteindelijk op het strand terecht kwamen. Met een sprong belanden we op het strand want een heel stuk van de strandopgang was weggeslagen. Dit resulteerde in een “drop off” van zo’n 50 cm. Niet opletten zou geresulteerd hebben in een flinke hap zand.

Op het strand pikte ik aan bij 2 andere rijders om zo kop over kop tegen de wind in te rijden. Hierna gingen we het bos in en kwamen alsnog op de vaste MTB route. Als een op hol geslagen rolercoaster over de single track, diverse malen de wieltjes los van de grond, heerlijk stukje.

Verder door de bossen en de heide om wederom op het strand te belanden. De route ging nog steeds in noordelijke richting, dus maar weer wat andere rijders opzoeken. Eén rijders riep ook al om samen kop over kop te gaan rijden en met een groepje van 4 snelde we zo over het strand.

Even later mochten we het strand weer af, maar na een paar kilometer bospad werden we weer het duin over geleid, het strand op. Met het zelfde groepje reden we nu door tot de Slufter en ook daarna bleven we als 4-tal door rijden over de kiezelpaden. Het tempo lag flink hoog en ik moest stevig mijn best doen om het laatste wiel te houden. Uiteindelijk stopte deze sneltrein bij de controle/stempelpost waar we een beker warme bouillon en een krentenbol kregen.

Na deze pitstop sprong ik weer in het zadel en zag in mijn ooghoek dat 2 van de 3 man van net ook opstapten. Nu werd het een grote inhaalrace. Langzamere renners, welke de boot van een uur eerder genomen hadden, reden nu overal voor ons maar met wat ge-slalom kwam ik overal wel snel voorbij.

We kwamen bij het tweede stuk van de vaste ATB route. Helaas reden er nu steeds wat rijders voor me. Inhalen op de single track gaat moeilijk, vooral toen ik midden in een klasje jeugdige atb rijdertjes kwam. Uiteindelijk zag ik een paar gaatjes en kon ik er voorbij.

Na dit laatste stuk ATB route (veel meer dan voorgaande jaren, klasse) gaat normaal de route via de weg terug naar de boot. Het was 10 voor 12, dus met een beetje hulp van de wind in de rug zou ik dat net moeten redden voordat de boot om klokslag 12 uur zou afvaren terug naar Den Helder.

Echter ook nu hadden de parkoersbouwers bedacht dat er in een mountainbike toertocht zo min mogelijk asfalt wegen horen te zitten en we werden we in het zicht van de haven toch het groen ingestuurd. Daar gaat m’n boot van twaalf uur, dacht ik. Volle bak reed ik over de slingerpaadjes door het duin maar voordat ik bij de haven was zag ik de veerboot al het wad op varen. De laatste meters kon ik dus free-wheelen. Helaas net 5 minuten te laat.

de route - 52 km: op Strava.