Plan B

Ik had deze week het plan om vanmorgen weer eens te gaan knallen op het ATB parkoers van Schoorl. Nog even gechecked of het al op de schop is, maar goed nieuws: dat duurt nog wel even.
De fiets moest ik nog wel even nakijken, want tijdens ons rondje met de ijsclub bleven mijn schijfremmen een irritant geluid ten gehore brengen. De voorrem had ik zo afgesteld maar achter waren de blokken op en sleepte de veer over de schijf. Dus vrijdag even naar de fietsenmaker geweest voor nieuwe remblokken en een setje derailleur wieltjes. Pff dat scheelt. Als ik nu schakel gaat de ketting ook gelijk naar een ander kransje ;-)

Maar toen ik gistermiddag de nieuwe remblokken wilde monteren ging het mis. Wel de juiste maat blokken maar toch paste het niet. De blokken zaten te dicht tegen elkaar. De schijf kreeg ik er niet tussen. De zuigers die de blokken op de schijf drukken als je de remhandel induwt wilde niet genoeg naar binnen, zelfs niet toen ik wat olie uit de leiding liet lopen. En “met de rem erop” fietsen is niets. Daar moet eerst een vakman naar kijken. :-(

Dus plan B. Op de racefiets. Het was zaterdag mooi lente weer dus dat voorspelde voor vandaag veel goed. Maar toen ik vanmorgen de gordijnen van mijn zolderkamertje open schoof was het grijs en bewolkt. Toch maar niet in 3 kwart broek en korte mouwen. Het winterpak nog maar even aan.
Na de bandjes op de juiste spanning gebracht te hebben en een spuit olie op de ketting gedaan te hebben, kon ik op weg. Voor de verandering stuurde ik richting Zaanstad en het verbaasde me dat het allemaal zo soepel ging na 4 maanden niet op de racefiets gezeten te hebben. Alleen de bilspieren protesteerden wat. Diep achter het zadel op de spinfiets is dus toch anders dan de normale fietshouding op de racefiets.

Toen ik in Zaandam was en de richting veranderde om naar Purmerend te fietsen bleek waarom het zo soepel liep. Vriend Westenwind had me een duwtje in de rug gegeven maar wilde nu z’n wisselgeld terug. Pfff. Maar met wat extra inspanning kreeg ik toch de pedalen rond. Niet voor niets getraind op de spinner dus.
Van Purmerend reed ik via Middenbeemster, Noordbeester en Schermerhorn naar Alkmaar, waar ik via de Boekelermeer en Akersloot terug naar Uitgeest fietste. Lekker dat laatste stukje wind mee.

Thuis gekomen stond er 77 km op de teller. Netjes hoor voor zo’n eerste rit op de racert.

De route staat hier: http://www.sportypal.com/Workouts/Details/1961655

de fietsgroep kan het bos in.

Letterlijk, op de MTB dan wel hoor. Eind vorig jaar was ik al met een paar man het bos in getrokken, maar vanmorgen hadden we een wat grotere groep. Leuk, maar ook weer lastig want onderweg bleek dat niet iedereen op het zelfde niveau fietste. En ondanks dat we na elk klimmetje even wachtte op elkaar viel de groep toch in stukken. De mobile telefoon zou uitkomst kunnen bieden ware het niet dat bij het terug rijden de groep achtervolgers ook weer verdwaalde. Ik zou even terug rijden om deze groep weer op te pikken maar reed uiteindelijk alleen door het bos.
En de rest? Die hadden elkaar weer gevonden en hebben gezamenlijk hun tochtje uit gefietst.

Jammer want het begon zo leuk. Moeten we nog maar eens over doen en dan beter op elkaar wachten.

Mijn route kan je zien op: http://sportypal.com/Workouts/Details/1944190

ATB + 43 km

Back in the saddle again

Na een weekje op de lange latten gestaan te hebben (klik voor foto’s) en gisteren nog even op de ijzers, zat ik vanmorgen weer terug in het zadel. Lekker vertrouwd ;-)

En al hoe wel het nog steeds stevig winterde (de dooi zet nu in. Inmiddels 0 graden buiten) kon ik toch even lekker knallen door het winterwonderland. Heel het duin gebied was nog bedekt onder een laag sneeuw. Maar de paden waren goed te befietsen. De sneeuw was goed aangereden, en toch niet spiegel glad. Enkel even oppassen in de bochten. Even eerder remmen en de fiets dus niet zo plat leggen als ik gewend ben. Al ging het steeds beter. Je moet ook even wennen aan de “gladheid”.
Het voordeel van de vrieskou is dat passages die normaal te mul zijn om te fietsen nu gewoon trappend genomen kunnen worden. Zo kon ik zelfs trappend de Papenberg achter de voetbalvelden van Vitesse op komen. Iets dat normaal onmogelijk is.

Om half elf begonnen de tenen toch lichte bevriezing verschijnselen te vertonen, hoogste tijd dus om koers te zetten richting Uitgeest.

Het ritje door Winterwonderland was goed voor 34 km op de teller.

Spinners in de mist

Vanmorgen eerst de koude (-16 hier) getrotseerd en dochter lief naar de ijsbaan gebracht, even wat foto’s geschoten en toen terug naar de warme kachel.

Liever was ik gelijk op de ATB gesprongen en het duin in gecrossed. Schitterend nu met de rijp op de bomen en de sneeuw op de grond, maar helaas ging dat niet. Zoon R. wil niet alleen thuis blijven, en mee fietsen zag ie niet zitten. :-(

Nadat L. terug was van de schaatstraining ben ik snel naar de sportschool gerapt voor een uurtje spinnen. Volgende week ben ik de hele week in de hoge bergen dus kan er niet worden gefietst vandaar dat ik vanmorgen maar een extra uurtje ingelast had.

In de sportschool was het lekker rustig, plek zat, maar toch gezellig. Drill-instructor Rob had weer een “gouwe ouwe” in de cd speler gegooid en moedige ons aan om vooral stevig door te fietsen. Want ondanks onze inspanning zag je wolkjes als je uit ademde. En was het erg mistig binnen. ??

Geeft niet, koud heb ik het niet gehad.