trainen bij min 3

Om de resultaten van vorige week in de Rabotop te kunnen continueren dient er wel getraind te worden. Dus 2 maal per week zit ik in de sportschool heel hard te trappen op een fiets met een vliegwiel die geen centimeter vooruit komt. Als het weer en de agenda het toelaten maak ik ook nog wat woon-werk kilometers, maar er gaat niets boven dat rondje op de MTB op zondagochtend. Deze ochtend had ik de luxe om te kunnen kiezen uit een wedstrijdje in Oudenkerk, een ATB-marathon in Nijverdal of een veldtoertocht in Schoorl. Toch koos ik voor het Noord-Hollands Duinreservaat. Gewoon ongedwongen kilometers maken op bekend terrein.
Dat het 3 graden vroor vanmorgen deerde me niet. Gewoon goed aankleden en zorgen dat je niet af kan koelen. Dus tempo houden.

In duin was het druk van de mountainbikers. Maar het is er zo groot en je mag bijna overal fietsen, dus last heb je niet van elkaar. Leuke bijkomstigheid is dat je onderweg altijd een paar bekende tegen komt of zelf gespot wordt.

Het trainingsrondje vanmorgen bestond uit de oranje route richting Castricum, waarbij ik probeer het tempo op de 27 km/uur te houden. Dat lukte nu vrij aardig omdat de ondergrond goed hard was.

Daarna volgde de oranje route van Wijk aan Zee. Het tempo op dit rondje varieert wat meer omdat er meer hoogte verschil in zit. Maar ook hier waren de mulle passages nu hard bevroren, doorknallen dus.

Na dit rondje was het inmiddels half elf, officiële sluitingstijd voor de mountainbiker (rare regeling) maar ik wilde nog 1 maal het mooiste stukje van de oranje route nemen en reed hierdoor pas om 10 voor 11 het duingebied uit. Foei Peter, als de boswachter je ziet…

Snel naar huis en om kwart over elf zat ik aan de koffie. De tenen of vingertoppen vertoonde nog geen bevriezings verschijnselen maar het kacheltje voelde toch wel aangenaam aan.

ATB + 56 km
800

8e plek in Petten

Zo kan het dus ook, geen modder en een mooie 8e plek voor Peter.
Ja, je leest het goed, in een startveld van zo’n 60 mtb-ers ben ik vanmiddag als 8e over de streep gekomen.

In Petten had men op een duin een mooi langwerpig parkoers uitgezet. Vanwege het duinzand en het weer van afgelopen week geen modderzooi zoals vorige week in Twiske.

Alleen aan de wind kon men weinig veranderen. Op de heenweg een felle tegenwind, terug het laatste stuk naar de finish dus wind in de rug, maar hier zoog het natte gras weer hard aan de banden. Door niet het kapot gereden spoor te kiezen kon je gelukkig toch vaart houden.

Maar eerste terug naar de start. Om een paar minuten voor 1 worden de eerste 20 van het klassement naar voren geroepen. Zij mogen vooraan starten, het is dus zaak om te zorgen dat je hier direct achter staat. Nou dat was me gelukt.
Na de start is het altijd een drukte van belang. Dit maal geen haakse bochten maar gelijk een schelpenpad van een kilometertje tegen wind in. Nu kon ik gelijk al een aantal man voorbij en verderop waar we het duin af gingen om vervolgens er weer tegen aan te gaan, moest een aantal man afstappen. Ik had voldoende vaart en kon er netjes langs. Weer een paar man.

Gedurende de rondjes die volgden bleek dat ik juist op die klimmetjes de meters kon pakken. En zo kwam het dat ik in de 1 na laatste ronde volgens de toeschouwers langs de kant op de 7e plek lag. Helaas moest ik die plek even later nog afstaan aan een rijder die mij eerst tegen wind in liet beuken om vervolgens me net voor de afdaling voorbij te steken. Ik probeerde nog aan te klampen maar moest me toch gewonnen geven. Ook de rest van het parkoers kon ik het gaatje niet meer dicht rijden en kwam zodoende dus als 8e over de streep.
Ik was dus zeer tevreden.

Na m’n jasje en tas bij de finish op gehaald te hebben zag ik net de finish nog van blogger Martin.
Hij kon net een renner op een cyclocrossfiets voor blijven. Netjes Martin. Nog even staan praten om daarna bij de bikeshow van Beukers te gaan staan kwijlen. Fietsenhandel Beukers organiseert elk najaar z’n eigen BikeMotionBeurs. Alle laatste modellen staan hier uitgestald. Als je Utrecht gemist hebt dab is dit altijd de moeite van het bezoeken waard.

Daarna snel naar huis om te vertellen over mijn formidabele resultaten. :-P

Atb + 20 km
744

rabotop Twiske

Ik twijfelde vanmorgen, moest ik de atb uit de schuur halen en naar Oostzaan afreizen voor de Rabotop atb wedstrijd in 't Twiske, of zal ik maar gewoon thuis blijven?
Afgelopen nacht kwam de regen met bakken naar beneden maar zaterdag was het overdag wel droog.
En ook vanmorgen mocht de regen hier geen naam hebben. Het zou wel nat zijn in 't Twiske maar ik moest gewoon wat doen. Dus toch maar naar Oostzaan.

Het parkoers was nog slechter en natter dan ik had kunnen dromen. De moddermannetjes die er rond reden hadden duidelijk moeite om de kluftjes op de komen of door de bochten te glibberen. Wil ik dit eigenlijk wel? Had ik toch maar thuis moeten blijven?

Ach ik was er nu toch en ook al ingeschreven, dan ook maar starten!
Die start ging redelijk goed. Op het eerste stuk en in de eerst bocht kon ik flink wat mannen inhalen. Ook de eerst modderpoel overleefde ik glansrijk. Links tegen het lintje was het spoor nog niet zo diep en kon je tempo houden.
De volgende bocht was echter krap en glad. Iedereen ging hier van de fiets en rennend het heuveltje op. Daarna glibberent door de bochtjes en langs het randje het volgende kluftje op. Hier had je nog grib op het gras. Even later volgde een houtsnipper pad, wat een weelde. Helaas kon ik de langzame renner voor me niet voorbij. Op het volgende strookje graffel kon dat wel, maar in de bocht die daar op volgde stond ik helemaal geparkeerd in de modder. Voor ik van m'n fiets kon springen kwam er een heel treintje rijders langszij.

De laatste van de setje renners kon ik net nog passeren omdat hij lopend een glad bergje op ging en ik net voor hem langs de afdaling in kon duiken.

Later haalde hij me toch nog in en had ik even geen antwooord. De 2e en 3e ronde had ik het namelijk erg zwaar. Vooral dat rennen met de fiets door de modder viel me zwaar.

De renner (met grote rugzak om) die me de 3e ronde ook nog inhaalde kon ik gelukkig in de laatste ronde toch weer terug pakken. En ook die veldrijder uit de eerste ronde kwam weer dichterbij.

Een sprint naar de finish zat er niet meer in en had ook weinig uitgemaakt. Geen top klassering deze keer maar sloeg ik een modderfiguur? Klik voor uitslagen.

De fiets was denk ik 10 kg zwaarder door de modder maar alles bleef wel functioneren.

Volgende week Petten. Dat zal minder modderig worden dan vandaag.

Atb + 16km
716

modderen in Alkmaar

Het was aanmodderen vandaag in Alkmaar tijdens de veldtoertocht. Letterlijk en figuurlijk.

Letterlijk: Door de regen van afgelopen week waren de weilanden lekker nat en sompig. Helaas had de organisatie bedacht dat we daar maar eens fijn doorheen moesten fietsen, want het is toch een veldtoertocht. Lekker dan. Na 3 km fietsen zat alles al onder de modder. Van m’n velgen tot m’n oren.

Figuurlijk: Ik was vanmorgen één van de eerste die mocht starten. Onderweg hield ik het tempo lekker hoog en werd door niemand meer ingehaald. Aan de sporen in het duin en op het strand te zien reed er een man of 5 voor me.
Terug in Egmond kwam ik echter geen pijlen meer tegen. Navraag bij een verkeers-regelaar die de laat-starters hielp oversteken moest ik door rijden en bij de rotonde richting Bergen volgen. Daar zouden ook verkeersregelaars en pijlen staan. Niet dus.
Na een rondje door Bergen gefietst te hebben besloot ik dan maar op eigen gelegenheid terug naar Alkmaar te fietsen. Wel jammer, want in Bergen worden altijd nog wel wat onverharde weggetjes gevolgd en nu reed ik al sinds het strand van Egmond op verharde ondergrond.
Maar langs de Bergerweg stonden plotseling weer pijlen en op de rotonde met de Nesdijk ook twee verkeersregelaars met oranje hesjes. Ja, nu weet ik het zelf wel. Gewoon de Bergerweg volgen en dan kom je zo bij het Wielerstadion, maar waar waren tussen Bergen en Egmond?

Jammer Toerclub Alkmaria Victrix, dat laatste was niet nodig geweest als jullie eerder de man met de pijlen op weg gestuurd hadden.

ATB + 34 km
689

indoor sweating

Nu het buiten wat minder “racefiets vriendelijk” weer is heb ik me maar weer gemeld bij SportPlanUitgeest voor een uurtje indoor sweating. Een uur lang keihard op de pendalen staan en geen millimeter vooruitkomen, terwijl het zweet van je lichaam af gutst. Vind ik dit leuk?
Niet echt maar zolang het buiten kløte weer of te donker is moet je wat. Gelukkig kan ik zondagochtend nog steeds lekker het bos in. Dat blijft toch het fijnste.
Maar om toch de conditie wat op pijl te kunnen houden is een uurtje spinning toch wel het minste wat ik kan doen. Misschien dat het zelfs 2 uurtjes moet gaan worden.

Zo zaten we (broer Daan, zwager Erik, zijn broer Marco en ik zei de gek) klaar om door drill-instructor Rob afgebeuld te worden.
Naast het gebruikelijke gezwets van Rob werd er wel hard getrapt want Rob hield er flink het tempo in en m'n shirt kon je na 5 minuten al uitwringen.
Het uurtje vliegt zo voorbij en moe maar voldaan konden we terug naar huis. Rob bedankt weer.