Zandbak XXL

Zo op de valreep, toch vanmorgen nog maar even een rondje op de MTB gemaakt door duin. De Fiets gaat wel mee naar Frankrijk maar je weet nooit van te voren of en hoe vaak je zin hebt om er op te kruipen.

Dus vanmorgen nog snel even naar het NoordHollands duin. Maar het fietsen ging niet zo soepel. Door de vele zon (ik klaag niet hoor!), veranderen de zandpaden al snel in grote zandbakken. Leuk als je met je neefjes zandgebak wilt maken, maar om te fietsen is het minder geschikt. Ik moest zelfs een paar keer lopen! Vaak kan je wel fietsen door op de rand van het pad te rijden maar dat lukt helaas niet overal. En die duindoorn hebben van die venijnig scherpen prikkers, 1 keer verkeerd sturen en je kunt je band vervangen.

Na anderhalf uur zandhappen was mooi geweest en kon ik voldaan terug naar huis rijden.
De hoogste tijd om de caravan klaar te maken voor de reis naar Frankrijk.

het rondje: op Strava

Mtb + 42 km.

GP Groot reCycle MTB-wedstrijd

Ik had me weken van te voren al opgegeven voor de GP Groot reCycle MTB wedstrijd. Een wedstrijd van 100 minuten over, door en langs het domein van reCycle bedrijf GP Groot in Alkmaar, je weet wel van die “hoge” afval berg naast de vuilverbranding. Toen realiseerde ik me niet dat mijn benen na 140 km fietsen de dag ervoor toch wel erg vermoeid of stram zouden kunnen zijn.
Maar een goede nachtrust doet wonderen, en de start was pas om 12:00, dus genoeg tijd om te herstellen toch?

Rond half elf begaf ik me richting Alkmaar, om na het ophalen van startbordje en wedstrijd-chip het parcours te verkennen. Dit was toch iets anders dan het gemiddeld wedstrijd parcours van de Rabo-top ATB wedstrijdjes die ik wel eens reed. Het gehele terrein van GP Groot was afgezet met rood-wit lint of er was creatief gebruik gemaakt van het al om aanwezig afval om hier de route mee af te bakenen.

En natuurlijk moesten we die berg op. 3 venijnige klimmen per ronde van 4 km. Lekker dan.
Maar dan die stank. Vooral in de hoek waar men het GFT afval stort riekte het niet fris. Men had in het tasje met wedstrijd bescheiden wel een knijper voor op je neus kunnen stoppen.

Om klokslag 12:00 uur zou het startschot klinken. Tot die tijd werden wij vermaakt met de stuurmanskunsten van Patrick Smit op zijn stunt fietsje. Heel knap allemaal hoor.

Doordat ik tussen de dranghekken bij de finish naar Patrick Smit stond te kijken bevond ik me onbewust na zijn optreden op de één van voorste startrijen. Achter ons (Robin Prigge stond naast me) zo’n 100 renners. Die hoeven we dus niet meer in te halen en zij moeten ons maar voorbij zien te komen.

Na het aftellen van 15 tot nul konden we weg voor 100 minuten racen over een afvalbult. Gelijk gedrang bij de start natuurlijk maar ik kon me aardig staande houden en mee met de mannen. Na wat bochtjes ging het gelijk omhoog de bult op. Dit deed pijn, maar ook naast me zag ik verbeten gezichten als gevolg van een (te)hoog lactaat gehalte in de bovenbeenspieren.

De wedstrijd was begonnen en al werd ik de eerste ronden vaak ingehaald door snellere renners helemaal slecht ging het niet. De krappe bochten met grit en gruis op de grond nam ik erg voorzichtig, zeker nadat ik een renner die me net met veel bravoure gepasseerd was onderuit zag schuiven.

De afdalingen van de afvalberg af nam ik wel steeds sneller, deze liepen ook lekker. Na een aantal ronden keek ik eens op mijn klokje en bleek dat we pas op de helft van de wedstrijd zaten. 100 minuten volle bak, berg op, berg af is wel erg zwaar. Het mooie was dat ik steeds meer renners begon in te halen en steeds minder ingehaald werd. Tijdens ronde 5 of 6 haalde ik ook Robin in. Robin die toch aardig kan trappen was naar eigen zegge te snel gestart en moest daar later de gevolgen van incasseren.

Ik bleef maar door stampen tot dat ook ik werd gedubbeld door de koplopers. Die gingen me wel erg snel voorbij. Zelfs bergop leek het als of ik stil stond. Er valt dus nog heel wat te trainen.

Toen mijn tellertje bijna op 100 minuten stond en ik over de finish kwam werd daar doodleuk verteld dat we nog maar 2 ronden hoefde te gaan. Nog 2! 2 maal de rottige klim, dat vervelende stuk dat meer op een maanlandschap lijkt en waar je wielen zo zwaar draaien, 2x langs die rottende afval berg, maar ook 2x die lekkere afdaling. Dus nog even doorbijten. De finish kwam toch steeds dichterbij. En eindelijk was daar het laatste rechte eind. Nu nog 1 krap bochtje en daar ging ik over de finish.

1 uur en 54 minuten onderweg geweest. 11 rondjes over de vuilnisbelt met 42 km op de teller.
Zelf was ik even helemaal kapot. Wat een wedstrijd. Maar wel helemaal vol gehouden.
35e van de 150 deelnemers. Niet echt slecht dus.
Thuis gekomen moest ik gelijk maar onder de douche stappen van dochter L. en eigenlijk ook de fiets meenemen want we stonken allebei een uur in de wind.

de uitslagen

Giant Tour Ride 2013

Zaterdag stond de Giant Tour Ride 2013 op het programma. Dus om 8:00 uur present in Amsterdam Sloten bij de Giant Experience om te starten aan een toertocht van 140 km door Noord en Zuid-Holland.

5 man van Fietsgroep Uitgeest deed mee, en we werden getrakteerd op een mooie route. Van Sloten langs het Noordzeekanaal naar IJmuiden. Al ging het na de eerste 10 km al bijna mis. Na het oversteken van een drukke verkeersweg reden we achter wat andere wielrenners waarvan er 1 plotseling naar links uitweek om een kapot gegooide wijnfles te ontwijken. Hij kneep daarbij ook fel in de remmen en René L., die achterop kwam, kon hem niet meer ontwijken. Dus 2 man op de grond. Gelukkig geen ernstige schade aan fiets of mens. Met de schrik in de benen verder naar IJmuiden om daarna langs de waterleidingduinen naar Zandvoort te koersen. Hier lasten wij een koffiestop in, daar wij bij de officiële stop, na 30 km al, waren doorgefietst.

Daarna ging de route wel door de duinen richting Noordwijk om even later in het winkelcentrum van Lisse halt te houden bij een Giant fietsenwinkel. Beetje jammer dit, want met 2000 man door een winkelstraat maak je geen vrienden. Na een verse krentenbol verorbert te hebben konden we verder.

We mochten nu koersen langs de ringvaart en gelukkig hadden we de toch wel krachtige wind meestal schuin in de rug, al vreesde we de terug tocht, noord west richting Amsterdam.

Om de diverse Zuid Hollandse plassen heen en al kwam de wind nu schuin tegen we konden de teller meestal toch makkelijk boven de 30 km/uur houden. Hier en daar geholpen door een groepje renners voor ons, maar meestal waren wij het die het kopwerk verzorgde. Wel zo rustig hoor, geen gedrang of harmonica werking van “het peloton”.

Tegen 3 uur reden we Amsterdam Sloten weer in en konden we in het zonnetje uitpuffen naast de Giant mega store. En net toen we terug naar huis wilde gaan, we stonden al in de fietsenstalling, klonken de namen van René van Goethem, René Lommers en die van mij door de speakers. Wij waren 3 van de 10 winnaars van de verloting van 10 tour-de-France pakketten. Een leuk naslag werk, kalender, boekje etc kregen wij uitgereikt. Wat een mazzel.

De route: op Strava