GP Groot reCycle MTB-wedstrijd

Ik had me weken van te voren al opgegeven voor de GP Groot reCycle MTB wedstrijd. Een wedstrijd van 100 minuten over, door en langs het domein van reCycle bedrijf GP Groot in Alkmaar, je weet wel van die “hoge” afval berg naast de vuilverbranding. Toen realiseerde ik me niet dat mijn benen na 140 km fietsen de dag ervoor toch wel erg vermoeid of stram zouden kunnen zijn.
Maar een goede nachtrust doet wonderen, en de start was pas om 12:00, dus genoeg tijd om te herstellen toch?

Rond half elf begaf ik me richting Alkmaar, om na het ophalen van startbordje en wedstrijd-chip het parcours te verkennen. Dit was toch iets anders dan het gemiddeld wedstrijd parcours van de Rabo-top ATB wedstrijdjes die ik wel eens reed. Het gehele terrein van GP Groot was afgezet met rood-wit lint of er was creatief gebruik gemaakt van het al om aanwezig afval om hier de route mee af te bakenen.

En natuurlijk moesten we die berg op. 3 venijnige klimmen per ronde van 4 km. Lekker dan.
Maar dan die stank. Vooral in de hoek waar men het GFT afval stort riekte het niet fris. Men had in het tasje met wedstrijd bescheiden wel een knijper voor op je neus kunnen stoppen.

Om klokslag 12:00 uur zou het startschot klinken. Tot die tijd werden wij vermaakt met de stuurmanskunsten van Patrick Smit op zijn stunt fietsje. Heel knap allemaal hoor.

Doordat ik tussen de dranghekken bij de finish naar Patrick Smit stond te kijken bevond ik me onbewust na zijn optreden op de één van voorste startrijen. Achter ons (Robin Prigge stond naast me) zo’n 100 renners. Die hoeven we dus niet meer in te halen en zij moeten ons maar voorbij zien te komen.

Na het aftellen van 15 tot nul konden we weg voor 100 minuten racen over een afvalbult. Gelijk gedrang bij de start natuurlijk maar ik kon me aardig staande houden en mee met de mannen. Na wat bochtjes ging het gelijk omhoog de bult op. Dit deed pijn, maar ook naast me zag ik verbeten gezichten als gevolg van een (te)hoog lactaat gehalte in de bovenbeenspieren.

De wedstrijd was begonnen en al werd ik de eerste ronden vaak ingehaald door snellere renners helemaal slecht ging het niet. De krappe bochten met grit en gruis op de grond nam ik erg voorzichtig, zeker nadat ik een renner die me net met veel bravoure gepasseerd was onderuit zag schuiven.

De afdalingen van de afvalberg af nam ik wel steeds sneller, deze liepen ook lekker. Na een aantal ronden keek ik eens op mijn klokje en bleek dat we pas op de helft van de wedstrijd zaten. 100 minuten volle bak, berg op, berg af is wel erg zwaar. Het mooie was dat ik steeds meer renners begon in te halen en steeds minder ingehaald werd. Tijdens ronde 5 of 6 haalde ik ook Robin in. Robin die toch aardig kan trappen was naar eigen zegge te snel gestart en moest daar later de gevolgen van incasseren.

Ik bleef maar door stampen tot dat ook ik werd gedubbeld door de koplopers. Die gingen me wel erg snel voorbij. Zelfs bergop leek het als of ik stil stond. Er valt dus nog heel wat te trainen.

Toen mijn tellertje bijna op 100 minuten stond en ik over de finish kwam werd daar doodleuk verteld dat we nog maar 2 ronden hoefde te gaan. Nog 2! 2 maal de rottige klim, dat vervelende stuk dat meer op een maanlandschap lijkt en waar je wielen zo zwaar draaien, 2x langs die rottende afval berg, maar ook 2x die lekkere afdaling. Dus nog even doorbijten. De finish kwam toch steeds dichterbij. En eindelijk was daar het laatste rechte eind. Nu nog 1 krap bochtje en daar ging ik over de finish.

1 uur en 54 minuten onderweg geweest. 11 rondjes over de vuilnisbelt met 42 km op de teller.
Zelf was ik even helemaal kapot. Wat een wedstrijd. Maar wel helemaal vol gehouden.
35e van de 150 deelnemers. Niet echt slecht dus.
Thuis gekomen moest ik gelijk maar onder de douche stappen van dochter L. en eigenlijk ook de fiets meenemen want we stonken allebei een uur in de wind.

de uitslagen