Bart geeft fietsles

In het zonnige zuiden van Limburg gaf Bart Brentjens fietsles op zijn eigen Challenge. Ook dit jaar kwam hij als eerste over de streep in z’n woonplaats Eijsden, al laat onderstaande foto zien dat nummer 2 erg dicht op z’n w/hielen zit.

Zelf had ik geen idee hoe de wedstrijd voor de Elite en Masters over 100 km verliep, want ik had mijn eigen “wedstrijd”. Dezelfde 100 km die Bart en de mannen namen, al lag mijn tempo waarschijnlijk wel iets lager. Eigenlijk is het gewoon een toertocht, maar met die chip aan je voorvork wil je toch wel een goede tijd op de klok zetten.

En zo gebeurde het dat ik 9 km na de start in een poging 2 langzamere renners in te halen al grassprieten lag te tellen. Het randje van de middenberm tussen de twee sporen in was toch iets hoger dan ik dacht. Ik wilde hier op sturen maar het voorwiel dacht er anders over. Hmm.

Gelukkig bleef ik de rest van de tocht wel op de fiets zitten. Al had ik soms wel moeite om de fiets door scherpe bochten te sturen. Door het grint in de bochten had je weinig grip. Remde je te hard dan blokkeert de boel en glij je weg. Rem je te zacht dan haal je de bocht niet. Vooral als je “plotseling” een scherpe bocht in moet sturen pikte ik wel eens de berm mee.

Het parkoers lag er prima bij. De zon scheen er lustig op los. Heet werd het niet, maar het was gewoon lekker. Ook nauwelijks modder op het parkoers waardoor je op de meeste klimmen gewoon fietsend boven kon komen. Dat was vorig jaar wel anders. Het dalen ging ook super, zo lekker die achtervering. Al had ik wel een probleempje met de achterrem. In lange afdalingen gaat de rem trillen, de remblokken gillen en wordt de remwerking veel minder. Even los en dan weer inknijpen hielp soms. Maar soms ook niet waardoor ik dan enkel op de voor rem naar beneden stuiterde. Niet handig!
Morgen moet ik toch langs de fietsenmaker voor een servicebeurt, dan zal ik het gelijk opnoemen. Hopelijk kan hij dat verhelpen.

Na 4 uur en 45 minuten sturen kwam ik in Eijsden over de finish. Bart en kornuiten zaten toen al met gekamde haartjes aan de koffie. Ik trakteerde me zelf maar op het terras op een goud gele rakker. Die had ik wel verdiend vond ik zelf.

ATB + 100 km
587