Zeker naar het eerste verkenningsrondje over het parkoers stond het zweet al rijen dik op mn rug.
De parkoersbouwers hadden flink hun best gedaan en het park omgetoverd in een uitdagend en zwaar wedstrijdparkoers. Drie stukjes langs en door het IJsselmeer, over zuigende houtsnipper paden, modderige single tracks tussen de bomen door, asfalt (lekker) en een paar klimmetjes op van die modderige gras hellinkjes. Genoeg ingrediënten om een uurtje flink af te zien.
De start vond plaats om klokslag één uur, en ik had me strategisch aan de buitenkant van het peloton genesteld. Heel slim bleek gelijk na het startschot want naast me zag ik verschillende valpartijen doordat renners zich verschakelde en vanachteren aangereden werden. Had ik dus geen last van en zo kon ik ook in de eerste bocht buitenom meerdere renners inhalen.
Daarna wordt het ieder voor zich, en op het moment dat je de singletracks op duikt kan je er gewoon niet meer langs. Het stukje strand bood uitkomst. Ik had tijdens de ronde van de topklasse al gezien hoe je hier het slimste het strand op kon sturen zonder te veel snelheid te verliezen. Het eerste stukje “strand” moest je lopen maar ook hier haalde ik weer een aantal rijders in. Dan weer de bosschage in en over de gladde modderige stukjes sturen. In het trainingsrondje ging ik hier bijna onderuit over wat spekgladde boomwortels in een bocht dus ik was op mijn hoede. Welk bochtje was dat ook weer? Voorzichtig nam ik nu elk bochtje op lage snelheid, maar inhalen kan hier toch niet al hoorde ik aan het gehijg in mn nek dat men er langs wilde. Jammer dan, dat gaat niet jongens.
Het volgende stukje strand kon je wel op de fiets blijven zitten door het ook weer juist aan te snijden. Even met de banden door het water en dan gang maken. Toch moest je de laatste 10 meter lopen. Dan weer op de fiets springen en malen. (dat is killing zo’n stukje lopen) Nu volgt een stukje asfalt en dan een gemeen glad klimmetje direct na een scherpe bocht. Door optijd naar het kleine (eigenlijk midden) blad te schakelen kan je toch boven komen, al slipt het achterwiel door op het modderige gras. Weer wat single tracks en dan langs de trap naar beneden. Asfalt en gras volgen elkaar hier in rap tempo op, net als nog een paar klimmetjes en even veel afdelinkjes. Waarbij je bij de laatste van het gladde gras zo het asfalt op glibberde. In mijn laatste ronde ging ik hier bijna onderuit want inmiddels lag op het asfalt ook een laag gladde modder. Oeps dat was even schrikken. Daarna nog twee stroken grindpad afgewisseld met een paar stroken gras en dan naar de finish.
De wedstrijd voor de funklasse gaat over 45 minuten plus 1 ronde, en ik was blij dat ik de bel hoorde rinkelen. Dus nog 1 rondje. Tijdens de wedstrijd was ik de strijd verwikkeld met 2 renners waarbij er 1tje nu toch steeds verder uit beeld reed. Nummer 2 (roodgeel shirtje) bleef nog wel in zicht en hij had weer een andere rijder (wit shirt) ingehaald die ook dicht bij mijn voorwiel kwam. Maar inhalen was er nog niet bij voor Peter. Ik liep wel wat in op wit shirt maar een stuurfoutje maakte de afstand weer groter. Ik kwam het laatste stukje nog erg goed terug maar toen ging wit shirt en strijd aan met z’n roodgele voorganger. Ik had niet genoeg kracht meer om me hier in te mengen en moest toezien hoe de strijd op de meent beslist werd in het voordeel van de roodgele renner.
Hoeveelste we zijn geworden weet ik niet, al stonden er nog niet heel veel renners bij de finish. Volgens roodgeel hemd zaten bij de eerste 20. Dat zou mooi zijn.
Uitslag volgt hier. Kijk bij Hoorn – Funklasse.
Alle foto's klik hier
Volgende week Spaarnwoude. Hopelijk regent het komende week niet te veel anders wordt het 1 grote modderpoel.
617
1 opmerking:
Klinkt als een goede uitslag Peter. Geen Spaarnwoude en Twiske voor mij ivm verplichtingen. Hoewel ik Spaarnwoude bij regen altijd al links laat liggen. Veel teveel blubber voor mij.
Een reactie posten