trainen bij min 3

Om de resultaten van vorige week in de Rabotop te kunnen continueren dient er wel getraind te worden. Dus 2 maal per week zit ik in de sportschool heel hard te trappen op een fiets met een vliegwiel die geen centimeter vooruit komt. Als het weer en de agenda het toelaten maak ik ook nog wat woon-werk kilometers, maar er gaat niets boven dat rondje op de MTB op zondagochtend. Deze ochtend had ik de luxe om te kunnen kiezen uit een wedstrijdje in Oudenkerk, een ATB-marathon in Nijverdal of een veldtoertocht in Schoorl. Toch koos ik voor het Noord-Hollands Duinreservaat. Gewoon ongedwongen kilometers maken op bekend terrein.
Dat het 3 graden vroor vanmorgen deerde me niet. Gewoon goed aankleden en zorgen dat je niet af kan koelen. Dus tempo houden.

In duin was het druk van de mountainbikers. Maar het is er zo groot en je mag bijna overal fietsen, dus last heb je niet van elkaar. Leuke bijkomstigheid is dat je onderweg altijd een paar bekende tegen komt of zelf gespot wordt.

Het trainingsrondje vanmorgen bestond uit de oranje route richting Castricum, waarbij ik probeer het tempo op de 27 km/uur te houden. Dat lukte nu vrij aardig omdat de ondergrond goed hard was.

Daarna volgde de oranje route van Wijk aan Zee. Het tempo op dit rondje varieert wat meer omdat er meer hoogte verschil in zit. Maar ook hier waren de mulle passages nu hard bevroren, doorknallen dus.

Na dit rondje was het inmiddels half elf, officiële sluitingstijd voor de mountainbiker (rare regeling) maar ik wilde nog 1 maal het mooiste stukje van de oranje route nemen en reed hierdoor pas om 10 voor 11 het duingebied uit. Foei Peter, als de boswachter je ziet…

Snel naar huis en om kwart over elf zat ik aan de koffie. De tenen of vingertoppen vertoonde nog geen bevriezings verschijnselen maar het kacheltje voelde toch wel aangenaam aan.

ATB + 56 km
800