Egmond - pier - Egmond 2016

Vanmorgen voor de 6e maal aan de start van de strandrace der strandraces; de Egmond pier Egmond. En volgens mij waren de omstandigheden nog nooit zo goed. 8 graden. Zonnetje, droog en een windkracht 3 tot 4 uit het zuiden. Beter kan haast niet. En ook het strand was goed. Lekker breed met weinig mulle plekken. Dat wordt 36 km knallen.

Ik kon me met mijn basis licentie van de KNWU inschrijven bij de wedstrijdrijders en stond zo direct achter de cracks. Vorig jaar startte wij nog na de business team wedstrijd rijders, nu mochten wij gelijk bij het eerste startschot weg. Wat een voorrecht.

Gelijk het eerste stuk was het al dringen. Allemaal door de slingerbochten op de boulevard en dan lopend het strand op, maar daar hadden we direct de ruimte. Vorig jaar was er door de storm maar anderhalve meter strand beschikbaar, nu hadden we de volle breedte.

Het was nu een groepje zoeken en mee gaan in de flow. Gaat het niet hard genoeg spring je door naar een volgend groepje. Gaat het te hard laat je je zakken en pikt bij een andere groep aan. Eigenlijk ging het in het begin wel erg lekker. Pas ter hoogte van Castricum kwam ik even alleen te zitten, of mocht ik kop werk doen terwijl er niemand over nam. Maar toen werden we ingehaald door de snelle business teams. Even aanpikken en mee liften in de (snel)bus. Deze ging me toch te hard en ik moest lossen. Met mij een groepje van 4 of 5 man en samen reden we kop over kop naar Heemskerk.

Na Heemskerk kwam er weer een grote groep rijders voorbij en hier kon ik wel een plekje in de bus bemachtigen. Af en toe door het water maar mijn plek kon ik vast houden. Zo was het wel goed vol te houden. Net voor Wijk aan Zee kwamen wedstrijd renners ons te gemoed. Even was er paniek want ze reden op de vloedlijn waar ook wij reden. Een paar van onze groep wilde voor de aan stormende groep oversteken maar dat was erg gevaarlijk. De wedstrijdrijders gingen netjes naar de juiste kant van het strand, al was het even kiele kiele.

Bij het keerpunt zandhappen. Je probeert zo lang mogelijk door te trappen, maar uiteindelijk moet je toch van de fiets. Snel een paar meter rennen tot de ondergrond weer iets harder wordt, dan op de fiets springen en terug.

Wind in de rug. Ik schakelde naar de zwaarste versnelling en nu stoempen. Dit gaat lekker!
Na Heemskerk volgde al snel de strandtenten van Castricum. Hier moesten we via een hele smalle doorgang omhoog het strand af. Via de trappen een rondje over de parkeerplaats en dan terug naar het strand. Struikel niet over de hooibalen op het pad! En dan duik je het strand weer op voor de laatste 8 kilometers. Nog even mee in een groepje op de grote plaat.

Dan komt de “skyline” van Egmond aan Zee in beeld. Nog even dit tempo volhouden en dan zijn we er. Ik zat in een groepje van zo’n 10 renners en ik was de enige die al trappend bijna de klinkertjes van de boulevard kon bereiken. Hierdoor liet ik de rest van het groepje achter me. Nog even op de tanden bijtend “omhoog” richting vuurtoren, en daar na de bocht wapperde het finishdoek al ons vrolijk tegemoet. Nog een laatste sprintje en “piep” over de streep.

De klok stond op 1:24 maar mijn officiële tijd werd gecorrigeerd naar 1:22:05.
Niet slecht vond ik zelf.
Na ontvangst van de medaille, een flesje drinken en een reep koek moe maar voldaan terug naar huis.