Mijn eerste strandrace.

Afgelopen woensdag besloten om toch ook mee te doen aan Egmond Pier Egmond, de weersvoorspelling waren prima, niet -10 enkel “een beetje” wind en regen. Al ben ik geen strandhaas, je kunt er pas over EPE oordelen als je zelf meegedaan hebt. Via internet de startkaart van Ton Schoonhoven kunnen overnemen (startnummer 4010). Ton had via zijn werkgever een business startkaart en dus zijn persoonlijke kaart over. Voor een prikkie kon ik dus toch nog mee doen.
Vrijdag nog even voor de spinles mijn oude mountainbike aangepast. Slot er af. Ketting geolied en banden wat minder lucht gegeven. Zo ik ben er klaar voor.

Vanmorgen was ik om half tien in Egmond. Na even de start en het eerste stuk tot het strand geïnspecteerd te hebben snel een restaurant in voor een bak koffie want de regen kwam met bakken tegelijk naar beneden.
Om half elf toch maar richting start gegaan. Daar was het nog niet zo druk en zodoende stond ik redelijk vooraan in het startvak voor de recreanten. (wij mogen pas als laatste starten, na de wedstrijdrijders, de business-klasse, de leden van le Champion en daarna pas de recreanten)
In het startvak was het koud maar wel gezellig. We stonden naast de ingang van het wedstrijd vak en zag daardoor diverse cracks zich opstellen voor de start waaronder blogger Marieke.

Klokslag 11:00 gingen de toppers van start, daarna de overige groepen en zoals gemeld wij als laatste. Tijdens de start van de businessklasse zag ik ook blogger Martin langs komen. Hij had er flink de sokken in.
Na 10 minuten konden wij dus van start, eerst een paar honderd meter over de boulevard en dan met een scherpe bocht het strand op. In die bocht voelde ik m’n achterband wegglijden. Oeps toch te weinig lucht in de banden? Op het strand bleek van niet. Het strand op fietsen was er trouwens niet bij. Een dikke file van lopende fietsers. Hmm. Bij de vloedlijn klom iedereen pas op de fiets en kon de strijd tegen de elementen, de tegenstanders en jezelf beginnen. Eerst 17 kilometer tegen wind in. Wind? Zeg maar gerust zuiderstorm. Windkracht 7 met uitschieters naar 9, en dan nog die fijne slagregens. Echt prima omstandigheden voor mijn vuurdoop.

De eerste kilometers was het erg druk, vechten voor een goede positie, links van het peloton om zodoende uit de wind gehouden te worden, maar wel oppassen dat je niet het mulle zand in gedrukt wordt. Op zich ging het wel lekker, stoempend en afziend haalde ik meer renners in dan dat ik ingehaald werd. Het werd hierdoor gelukkig wat minder druk en nu reed ik echt van groep naar groep met wat renners in het wiel. Soms werd ik dan weer ingehaald en moest knokken om aan te kunnen pikken.
Het strand van Heemskerk was slecht. Zeer mul en heel veel schelpen. Enkel aan de vloedlijn kon je fietsen. Om toch langs langzamere rijders te kunnen moest ik bijna tot de naven door het water. Blij dat ik op m’n oude fiets rij.

In Wijk aan Zee wordt het strand beter, en ter hoogte van Schoos kwamen de koplopers ons al te gemoed. 2 of 3 crossmotoren er voor en een politieauto compleet met zwaailampen en toeters. Niet te missen dus. Gelukkig is het strand hier breed dus ze hadden alle ruimte. Ramses Bekkenk lag hier al ruim op kop en kon dit op de finish verzilveren voor z’n eerste overwinning in Egmond.
Wij reden nu naar het keerpunt bij pier. Hier haalde ik buurjongen Ruud in, maar gelijk nadat we op het asfalt (lekker) aan onze terug reis konden beginnen was hij me alweer voorbij.
Nu met wind in de rug even over het asfalt maar na een kilometertje toch weer het strand op. Nu kon de versnellingspook in het hoogste gaatje.

Plankgas naar Castricum waar de organisatie bedacht had dat we daar even het strand af mochten voor een rondje over de parkeerplaats.
Hier werd ik aangemoedigd door blogger Alfons die z’n fiets verstandig in de schuur had laten staan.
Vanaf hier nog 7 km. Weer de grote plaat er op en gaan. 36 km/uur gaf de teller aan. Ik kon niet harder maar werd wel veel ingehaald. Balen. Een versnelling kleiner was veel te licht, en het kleinste kransje achter was net te zwaar. Dat heb je met zo’n oude fiets, maar 7 tandwieltjes op de cassette.

Peter op kop
Egmond kwam snel dichterbij, het laatste stukje van het strand, dan rennen door het mulle stukkie en dan “omhoog” de boulevard op. Au au, dat doet zeer. Voorzichtig door de laatste bocht en nog even sprinten naar de finish. 2:03 stond er op de grote klok. In de einduitslag werd dat gecorrigeerd naar 1.53:36. Prima tijd toch, voor m’n vuurdoop?
Bij de finish kreeg iedereen een bronzen medaille aan een roze lint. Bedankt organisatie, daar doen we het voor.

De terugweg naar de auto was een echte martelgang. Op de finish had ik even stil gestaan en nu verkrampte ik door de koude letterlijk. Met kramp in de bil en beenspieren terug tegen wind in naar de auto. Au au, toch dieper gegaan dan ik gedacht had.

Volgend jaar weer? Als het door gaat wel… denk ik. ;-)

ATB + 36 km