ATB RaboTop Hoorn

Wederom een zonnige maar koude start van de dag. Nu stond ik in Hoorn de slaap uit mijn ogen te wrijven. Inmiddels al een dik uur wakker, maar bij de inschrijftafel toch maar een warme bak koffie genomen. Over het IJsselmeer stond een guur windje. Witte schuimkopjes op de golven. Daar moeten we straks door of langs fietsen. Nog niet erg aanlokkelijk.

Even later toch de trainingsbroek maar uit gedaan en de wind langs de inmiddels alweer behaarde kuiten laten waaien. Na een paar honderd meter voel je de kou toch niet meer. Veel te hard werken moet je om je een weg te banen door het zuigende natte gras.

Het parkoers van vandaag was erg wisselend van opbouw, Wat technische bochtjes tussen de bosjes maar ook lange rechte einden over de paden van het Julianapark in Hoorn. Ook moesten we tegen een bultje op, maar het gras waar je door heen moest zoog hard aan je banden.

De start ging niet helemaal zoals ik voor ogen had. Ik stond goed vooraan maar werd gelijk al na het startschot van mijn fiets gestoten. Snel weer op de pedalen springend vloog ik er vandoor maar verderop lag 2 man midden op het pad. Moeilijk passeren dus. Daarna volgde een paar honderd meter wandelpad, wat we snoeihard door konden trappen voordat we na een stukje door de bosjes een modderig pad moesten volgen. Iedereen rijd nog achter elkaar dus passeren is er niet bij. Dat kon verder op weer, maar daar zet ook je voorganger aan en kom je er nog moeilijk langs. Dan volgde een scherpe bocht en weer wat geslinger door de struiken om vervolgens het mulle zand aan de rand van het IJsselmeer in te duiken. Punt is dat je met je voorwiel een spoor volgt, doe je dat niet dan graaft je voorwiel z’n eigen spoor en verlies je veel snelheid, als je er al niet af gegooid wordt.
Dat gebeurde me in de 2 of 3e ronde en wordt je gelijk door 2 man ingehaald. Balen.

Na het randje “strand” volgde een heel modderig stuk, dan een klein stukje asfalt en dan een klimmetje omhoog. In het natte gras omhoog trappen valt niet mee zonder dat je achterwiel door slipt. Hier verloor ik veel snelheid. Misschien zat ik toch te zwaar?

Nu nog wat geslinger over het gras en door de struiken en dan zo weer terug naar de finish. En dat dan 45 minuten lang plus 1 ronde. En alles volle bak. Je begrijpt dat ik behoorlijk gesloopt over de finish kwam. Vooral dat randje strand met die klim er na voelde ik erg in de benen.

In de laatste paar ronde probeerde de renner achter me, mij steeds op deze klim in te halen, maar het zicht van zijn voorwiel in mijn ooghoeken gaf me net die prikkel om “de deur” dicht te gooien voor de volgende bocht.

Na de finish zei hij ook dat ie steeds heel dichtbij kwam op de klim maar dat ik op de technische stukken erna weer bij hem weg reed. Zat ik dus toch te zwaar in de klim. Volgende keer in Spaarnwoude maar wat eerder op het middenblad voor schakelen, want ook daar moeten we veel klimmen.

Uitslag volgt nog maar ik verwacht niet bij de eerste 20 te zitten. Het ging niet lekker vandaag.

Atb + 25km
UPDATE: als 23e over de streep gekomen.