Na een weekje op de lange latten gestaan te hebben (klik voor foto’s) en gisteren nog even op de ijzers, zat ik vanmorgen weer terug in het zadel. Lekker vertrouwd ;-)En al hoe wel het nog steeds stevig winterde (de dooi zet nu in. Inmiddels 0 graden buiten) kon ik toch even lekker knallen door het winterwonderland. Heel het duin gebied was nog bedekt onder een laag sneeuw. Maar de paden waren goed te befietsen. De sneeuw was goed aangereden, en toch niet spiegel glad. Enkel even oppassen in de bochten. Even eerder remmen en de fiets dus niet zo plat leggen als ik gewend ben. Al ging het steeds beter. Je moet ook even wennen aan de “gladheid”.
Het voordeel van de vrieskou is dat passages die normaal te mul zijn om te fietsen nu gewoon trappend genomen kunnen worden. Zo kon ik zelfs trappend de Papenberg achter de voetbalvelden van Vitesse op komen. Iets dat normaal onmogelijk is.
Om half elf begonnen de tenen toch lichte bevriezing verschijnselen te vertonen, hoogste tijd dus om koers te zetten richting Uitgeest.
Het ritje door Winterwonderland was goed voor 34 km op de teller.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten