Vanmiddag voor het eerst na mn crash weer eens op een echte fiets gezeten. Eentje die vooruit gaat als je trapt, eentje zonder zijwieltjes.
Ik heb de afstand van maar liefst 9 km afgelegd. (wel in 3e hoor, je moet het niet overdrijven). Even naar het meertje om lekker in de zon te liggen. Helaas had de zon al een sluier voor haar gezicht getrokken, waarschijnlijk omdat ik mijn shirt uit deed. Toen ze in tranen uitbarstte ben ik maar weer op huis aan gegaan maar wel via een pitstop bij de ijssalon.
Het fietsen ging goed, al protesteerde mijn linker pols al wel na de eerste kilometer. Maar ja die was vanmorgen ook zwaar be/mis-handeld door de fysiotherapeut. Bij de volgende “moster”-rit zal ik daar hopelijk minder last van hebben.
Gelukkig zit er dus nog wel progressie in mijn genezing. Al dacht ik daar vorige week anders over…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten