tijdrit over 1 ronde

Aangezien het ‘s avonds al sneller donker wordt, lopen de trainingsactiviteiten op de woensdagavond van onze fietsgroep ook af. Alleen volgende week nog een laatste training. Daarom had trainer Leo voor afgelopen avond een tijdrit op de agenda gezet. Een tijdrit over 1 ronde. Eén ronde volle bak dus, zeven en een halve kilometer ben je alleen, overgeleverd aan de “elementen”, bezig om zo snel mogelijk rond te komen.

Om zeven uur verzamelde we bij de ijsbaan om naar onze tijdrit locatie te rijden in de Schermerpolder. Daar stond trainer Leo, samen met zijn vrouw Lida al klaar. Er waren al een aantal rijders aanwezig en na ingeschreven te hebben en een rugnummer opgespeld te hebben konden we gaan warm rijden. Het viel gelijk op dat de wind uit het Noorden erg sterk was en we daar het laatste stuk van het rondje nog behoorlijk last van zouden krijgen.

Omdat de wind in de loop van de avond vaak minder wordt zorgde ik er voor dat ik een hoog startnummer zou krijgen en dus als één van de laatste zou mogen starten. Dat lukte, ik had nr 19, maar helaas was de wind niet minder op het moment van mijn start.

Ik stond al ingeklikt, steunend op de schouder van Lida, toen ik de pedalen achteruit draaide om deze op de ideale startpositie te zetten. Hierbij liep de ketting van het grote blad half op het middelste blad. Gelukkig zag ik dit anders was ik misschien bij het aanzetten gevallen. Maar Lida was al aan het aftellen. Ik kon niet anders dan deze start aan me voorbij laten gaan door snel van de fiets te springen om te proberen de ketting met de hand op het grote blad te leggen. Echter de voorderailleur vond van niet en duwde de ketting terug op het middenblad. En wat ik ook met de linker shifter deed, de ketting bleef op het middenblad. Van Lida mocht ik op plekje 21 starten en de anderhalve minuut die ik had om dit te fixen waren al bijna om. Dan maar op het middenblad starten…

… 5, 4, 3, 2, 1. Met een slippend achterwiel reed ik weg. De ketting stond achter ook heel licht en door de “enorme” krachtsexplosie bij de start slipte het achterwiel over het asfalt. Snel naar één van de kleinste tandwielen op het achterkransje schakelen en de armen om het nieuwe ligstuurtje vouwen. De teller schoot door naar de 42 km/uur maar zoals vaak kon ik dit tempo niet volhouden. De bovenbenen begonnen heftig te protesteren en ik moest nog voor de eerste bocht letterlijk even een tandje terug schakelen.

Na de eerste bocht, die keurig door Peter Vosse bewaakt werd, kon ik achter naar het kleinste tandwiel schakelen. Helaas was de 11 niet klein genoeg nu de krachtige noorderwind besloten had me een zetje in de rug te geven. En kreeg ik de teller niet boven de 42 km/uur.

Na de tweede bocht kwam de wind schuin van rechts en had je hier niet zo veel voordeel meer aan. Op de 11 kon ik de trappers nog goed rond krijgen en zag ik het roze stipje dat een minuut voor mij gestart was langzaam dichterbij komen.

De laatste bocht loopt flauw en het gaat daarna licht omhoog richting pont. Nancy was nu heel dichtbij en het was “er op en er over” (sorry Nancy, volgende keer meer tijd voor een praatje), volle bak de laatste kilometers tegen wind naar de finish. Echter toen ik even onder mijn arm naar achter keek zag ik het voorwiel van Nancy die heel even met me mee probeerde te liften. Helaas voor haar kon ze mijn tempo maar kort vast houden en zag ik de afstand tussen onze fietsen groter worden.

Nog even op de tanden bijten en nog harder in het ligstuurtje knijpen om er nog een eindsprint uit te persen. Is het gelukt, ondanks dat ik alles op het middenblad moest doen?

Even later kwam Leo met de uitslagen. Ik bleek 3e te zijn geworden met een hele mooie tijd van 11:15, wat neer komt op een gemiddelde van 38,93 km/uur. Helemaal niet slecht dus.
Morgen maar even naar de fietsenmaker om de linker shifter te laten repareren. Wie weet, volgend jaar een nog snellere tijd?

Alle uitslagen: tijdrit 28-08-2013