Nee, niet dat bordspel. Vanwege de Dam tot Dam hardloopwedstrijd organiseert Le Champion ook een fietstocht, welke start op de dam in Amsterdam, langs alle plaatsen in Noord-Holland met dam in de naam. Dus van Amsterdam naar Zaandam, Schoorldam, Obdam, Schardam, Edam, Volendam, Monnickendam, Uitdam, Durgerdam, Nieuwendam en dan zo weer terug naar Amsterdam. Als je de juiste bordjes volgt heb je op het eind van het rondje zo’n 140 km weggetrapt.Wij, René L. en ik, hadden besloten om ook mee te dammen, maar dan gewoon hier in Uitgeest te starten. De officiële toertocht zou via Alkmaar naar Schoorldam gaan en wij hoopte ergens rond Alkmaar wel de eerste pijlen tegen te komen. En dat gebeurde. De toertocht had zijn eerste stempel en verzorgingsplaats op de parkeerplaats van Ranzijn en vanaf daar konden wij mooi de rood/gele pijlen volgen.
Omdat de tocht officiël in Amsterdam om 8:00 uur start en wij hier om half negen vertrokken, was het nog heerlijk rustig onderweg. En al fietsen wij redelijk vaak van Alkmaar "de Noord" in, deze toertocht bracht ons over wegen die we normaal nooit kiezen. Leuk om zo door een “bekende” omgeving te rijden.
Bij Koedijk stak de route de N9 over en hier ging het mis. Waren we te gefocust op de drie mountainbikers voor ons? We kwamen uit bij een rotonde in Bergen maar zagen we geen pijlen meer hangen. Hoe kan dit? Toch een bordje gemist? Terug gaan was een optie maar omdat we wisten dat de route naar Schoorldam zou voeren was het slimmer om gewoon die kant op te fietsen. En ja, na even wat zoeken zagen we de pijlen hier weer hangen en konden we onze tocht vervolgen.
Van Schoorldam naar Obdam en dan dwars Noord Holland doorsteken naar Schardam aan het Markenmeer. Met de wind (toen nog zwak) schuin in de rug is dit geen enkel probleem.
Vanaf Schardam gaat de route nu bijna enkel over en langs de zeedijk, de dijk langs het Markermeer, terug naar Amsterdam en onderweg komen we dan diverse dammen tegen. Maar voor we als dijkgraaf te fiets de Zeedijk gaan onderzoeken is het eerst tijd voor een bakkie koffie. René spot de “Karperput”, de plek waar zijn collega altijd gaat vissen, langs de route en knijpt in de remmen. En inderdaad het is een mooi plekje om even in alle rust te genieten van een heerlijke bak koffie.
Als we weer op het zadel klimmen piept de zon voorzichtig door het dikke wolkenpak en dat doet de temperatuur gelijk goed. We stropen onze arm stukken af en genietend van het zonnetje pedellen we richting Edam, Volendam. Het windje hebben we nu schuin tegen en ook al trekt deze al iets aan we kunnen de teller nog makkelijk op de 34 km/uur zetten. Een paar man pikt bij ons aan en kop over kop houden we dit wel een tijdje vol.
Na Edam en Volendam volgt Monnickendam snel en vervolgen we onze route over de dijk langs het water. Het stuk langs Marken gaat nog prima, maar als we bij Uitdam langs de dijk richting Durgerdam fietsen hebben we de wind pal tegen. Deze komt nu over het water, het Kinselmeer, en ook al fietsen we nog steeds kop over kop de teller blijft nu steken op 27 km/uur. En de bovenbeentjes begin ik aardig te voelen. Blij dat we eindelijk bij Schellingwoude zijn. De toertocht gaat hier de brug over en terug naar de dam in Amsterdam, maar wij besluiten om vanaf hier richting Uitgeest te fietsen.
Als ik van huis naar het werk fiets ga ik ook altijd over de Schellingwouderbrug dus volgen we mijn woon-werk route. Via Nieuwendam komen we in Buiksloten maar daar stuiten we op de hardlopers van de Dam tot Dam wedstrijd. Hier tussen fietsend maak je geen vrienden dus besluiten we toch maar een andere route te volgen, om een paar kilometer verder wederom niet door te kunnen trappen vanwege die zelfde hardloop wedstrijd. Nu het stuur omgegooid richting Landsmeer en via ’t Twiske fietsen we Oostzaan in. Vanaf hier is de weg terug naar huis niet langer onbekend en pedellen we rustig terug naar Uitgeest. De bovenbenen zijn leeg dus dat eindsprintje naar het plaatsnaam bordje slaan we deze keer over. Volgende keer weer René, goed?
Om kwart over twee rijden we ons mooie dorp weer in en ik nuttig bij René nog een versnapering voordat ik naar huis toe fiets.
René bedankt voor dit leuke potje dammen.
Van mijn knie, en overige verwondingen na de valpartij van 2 weken geleden, had ik gelukkig weinig last. De meeste "pijn" zat hem in het niet hebben kunnen fietsen. Benen waren na 140 km erg stram en stijf. Wel had ik in het begin van de tocht moeite om netjes door de bochten te sturen. De angst om te vallen zat nog altijd tussen de oren. Naar mate de dag vorderde en de wegen opdroogde verdween dit langzaam. Gelukkig.
klik voor de route
Geen opmerkingen:
Een reactie posten