Wij waren dus op zelf aangewezen om ons te vermaken. Giedo stelde voor om toch een klein rondje te gaan fietsen en liet zijn Garmin een surprise route verzinnen met zo veel mogelijk off road en zo’n 35 km. Nou dat hebben we geweten!
Het begon met een rustig stuk over de weg, maar daarna zouden we een bergpad op moeten. Een “local” vertelde ons dat dit pad niet meer bestond en dat het na enkele honderden meters zou stoppen. Geen nood, Giedo had al een ander paadje ontdekt op de Garmin, dus daar maar in. Na een paar kilometers zagen we links een groen breed pad omhoog gaan. “Als we dat volgen komen we zo bij de originele route”, dacht Giedo. Wij de skipiste (bleek later) op. Naar boven skiën is lastig, maar naar boven fietsen op zo’n groene piste ook. Het lijkt wel niet steil tot je probeert te fietsen. Jammer. Dat werd lopen. Nadat we een paar honderd meter gelopen hadden, konden we zowaar weer fietsen en kwamen op een normaal pad uit. Dat volgen en we zouden boven op de Katrin Alm komen waar ook een hut zou zijn voor een lekkere bak koffie.
De eerste kilometers gingen redelijk goed. Af en toe wel heel erg steil maar nog wel te fietsen. Tot we op een gegeven moment een bordje Katrin Alm links de bosjes in zagen staan. De sintelweg zou volgens Garmin ook dood lopen. Dus wij het pad tussen de bosjes in. Lopen want je kon er niet fietsen. Te veel rotsen, boomstronken, wortels en veel te steil. Nog maar 1 km en 150 hoogte meters (15% dus), lopen met de fiets in op je nek. Gekke werk. Ik heb besloten om ook nooit meer met Giedo en Kees te gaan fietsen ;-) Het laatste stukje was weer te fietsen. Een mooie single track naar de Katrin Alm hut. Niet naar links kijken want daar was letterlijk niets. Gewoon het pad volgen en zo kwamen we bij de hut. Koffie met een groot bord kaiserschmarrn om weer op krachten te komen.
Hierna vroegen we de waard hoe weer beneden te komen. Ja met de kabelbaan, maar dat was geen optie. Pad links was zwaar, maar over de ski piste vond hij ook niet slim, te steil volgens hem. Dan maar het pad links. Dat werd ook weer lopen met de fiets in de hand. Af en toe een metertje downhillen maar dat werd al snel te link. Uiteindelijk werd het minder steil en konden we fietsen en wat verder het sintelpad op sturen voor een snelle afdaling naar het dal.
Hier konden we over het asfalt terug naar het hotel of nog een klein lusje pakken. Ik zag dat we dan de zelfde lus zouden nemen die Peter R. en ik ook gisteren genomen hadden dus dat vertrouwde ik wel. Al wist Garmin op het einde van deze route nog wel een mooie afsteek. Eerst Giedo het pad laten verkennen en toen er zelf ook maar achteraan gestuurd. Dit was wel te doen, zodat we rond half vier weer terug waren bij het hotel.
Giedo en Garmin, bedankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten