29-7 Raschbergrunde

Vandaag al weer de laatste dag MTB-en in Oostenrijk met Onyva.org. Times flies when you’re having fun. Voor vandaag had Jur ook weer een mooie tocht gepland. 1600 hm over zo’n 55 km waarvan een zeer pittige lange klim en een spectaculaire technische afdaling als besluit.

Om klokslag half tien vertrokken we, helaas met 2 man minder want Kees en Giedo zaten al in de auto op weg naar Nederland in verband met andere verplichtingen. Jammer jongens, leuke tijd samen gehad, het was gezellig.

Dus met z’n drieen begonnen we aan de eerste klim naar zo’n 1000 meter hoogte, waarbij de ketting af en toe helemaal naar links moest zo steil liep de weg op. Na de klim konden we onze opgedane kennis in het bike park in de praktijk brengen op een rotsige downhill track, die verderop over ging in een modderige boomwortel afdaling. Peter R. onderzocht hier nog even de Oostenrijkse modder. Ja die is ook vet en vies, om daarna bij Blaa Alm te stoppen voor een kop koffie met Torte.

Hierna volgde de afdaling die we op dag 1 ook gedaan hadden om daarna de bordjes Raschbergrunde weer te volgen. Volgens de bordjes moesten we een 180 graden bocht maken en dan langs een riviertje begon de Rettenbach beklimming. Echter het pad was afgezet. “Achtung !! Lebensgefahr durch Sturmschaden. Begehen und Befahren strengstens verboten!”

Ik vroeg aan Jur of er een alternatieve route was. “Ja via Bad Ischl maar dat is geen optie.” Verder op zagen we al wat opgewaaide bomen en rotsblokken op het pad liggen maar volgens Jur en Peter zou dat maar een klein stukje zijn. En inderdaad, na een paar honderd meter met de fiets op je nek over en onder boomstammen door en over rotsblokken heen springen konden we weer gewoon verder fietsen. Omhoog de berg op. Maar dan zie je pas wat het kan spoken in de bergen tijdens een onweersbuitje.

De weg liep steil en moeizaam omhoog, ook hier was het schakelen tussen klein, kleiner en kleinste verzetje, om uit eindelijk op 1406 meter boven NAP te komen Wel een mooi uitzicht hier hoor.

Peter zag op een bergtop in de buurt een Hütte voor een kopje koffie maar dat bleek een luchtspiegeling of zo iets te zijn, want waar we ook zochten geen hut met koffie en gebak te vinden.

Dan maar dalen, we komen vast nog wel langs een of andere koffietent. De afdaling liep zo mooi dat het zonde was om te stoppen bij de koffietent die we passeerde. Thuis in het hotel wacht Andrea met een schaal vol heerlijkheden ons op vertelde Jur ons. Dus remmen los en gaan.

Nu kwamen we op een technisch afdaling te recht. Jur had ons al lekker gemaakt. Met de vingers op de remmen over de rotsblokken en natte boomwortels heen sturen. Geweldig mooi dit. Daar heb je wel een paar klim zweet druppels en stramme benen voor over.

Om 3 uur waren we terug bij het hotel en konden we aanvallen op het koud buffet. Dit smaakte extra lekker omdat de lunch er bij ingeschoten was vandaag.

Jur en Peter, reuze bedankt voor deze afgelopen week mountainbiken. Een geweldige ervaring die ik niet snel zal vergeten.