tijdrittraining

Het was bijna een week geleden dat ik voor het laatst op de fiets gezeten had. Annet is een aantal dagen van huis en om de kinderen nu uren alleen te laten omdat ik zo nodig moet fietsen dat gaat me net te ver. Maar op woensdagavond de vaste fietsgroep training missen daar had ik ook geen zin in. Gelukkig wilde oma wel even twee uurtjes een oog je in het zeil houden zodat ik toch kon trainen.

Bij de ijsbaan stond ondanks de vakanties toch nog 14 man en 1 vrouw te wachten op wat trainer Leo ons zou laten doen. Zelf was Leo niet op de fiets want z’n verdraaide knie doet nog lastig.

Na het bestuderen van de uitslagen van de tijdrit van 23 juni vond Leo dat er nog wel wat gewerkt kon worden aan onze tijdritcapaciteiten. Want volgens Leo rij je een tijdrit het beste op zo’n vlak mogelijk tempo. Zodat je de beide rondjes in na genoeg dezelfde tijd kan afleggen. En dat was niet bij iedereen zo.

Om dit dus te trainen had hij het stuk van de pont tot aan het tunneltje bij Alkmaar in 3 stukken verdeelt. Tot de 1e kruising, zo’n dikke 2 km op 75%, dan een tandje er bij en de volgende  2,5 km op 85%, en dan vanaf de laatste kruising tot de tunnel onder de weg door volle bak. Dit dan in tweetallen met een gelijk tempo, zodat je kop over kop kon rijden zonder elkaar op te jutten.
Right. Het idee hier achter was goed, zo vlak mogelijk proberen te rijden. De uitvoering was wat minder. Ik reed samen met Jac Tijsen, en kop over kop liep niet echt lekker. Ik moest te veel moeite doen op de kop over te nemen, waardoor de eerste 75% al dicht tegen mijn 85% aan lag en ik het laatste stuk niets meer over had voor de volle bak. Het was meer volle benen. Dat ging dus niet goed.
De 2e poging ging beter. We gingen nu minder hard van start en ik liet Jac wat meer kop werk doen. Tegen het eind van het parkoers haalde we vader Henk en zoon Robin Prigge in, welke aanpikte en het laatste stuk met ons mee sprintte naar het tunneltje.

Terug bij Leo had deze nog een mooie oefening voor ons in petto. Het tijdritrondje met z’n vieren kop over kop rijden, waarbij het eerste stuk en het 3e stuk volle bak moesten en de overig 2 stukken op 80%.
Dat ging redelijk goed. Al had ik snel bekeken dat ik niet de kop van Jac moest proberen over te nemen, anders zou ik niet ver komen. In het wiel van Henk ging het beter, en kon ik wel kopwerk doen. Na de 2e bocht ging zowaar nog harder. Jac sleurde er flink aan op kop. Henk had ook moeite om over te nemen.
Terug bij Leo vertelde deze dat hij steeds een rood stipje van het groepje af zag waaieren. Dat was Robin die net een tandje te kort kwam om bij te blijven.
Inmiddels was het half negen en zijn we via de Woude en Krommenie terug naar Uitgeest gereden, waarbij op de laatste kilometer fietspad de sprint nog even aan getrokken werd. Wederom gaf Jac ons fietsles. Bedankt.

Race + 58 km