30 juli 2010. Tijdens het plannen van onze zomervakantie naar zuid-west Engeland had ik natuurlijk al snel op de kaart van www.challenge-big.eu gekeken. In de buurt van onze vakantie locatie in Haselbury Plucknett, zuid Somerset stonden een aantal BIG beklimmingen op de kaart. Mooi, dus de fiets kan mee zodat ik nog wat aan m’n fietsverslaving kan doen en niet verplicht hoef af te kicken. Alleen nog even inplannen in het schema van de overige vakantievierders.
Gisterenmiddag kon ik de fiets op de auto zetten en afreizen naar het Exmoor National park voor het scoren van 2 BIG’s. Ik had een mooi rondje op de kaart getekend, 65 km inclusief BIG 93, Dunkery Beacon en BIG 92, Exe Plain. Uitgaande van 20 km/uur gemiddeld, zo’n 3 uur fietsen, dus met het avondeten zou ik wel weer terug zijn, dacht ik…
Het pakte dus iets anders uit. Vrijdagmiddag is ook druk in het verkeer in Zuid Engeland. De reis duurde dus al iets langer, maar vooral het fiets gemiddelde lag lager dan gepland.
Vanaf de start in Luckwell Bridge ging de weg omhoog richting Dunkery Beacon. Dat was te verwachten want de top ligt op 518 meter. Om de echte top te bereiken zou ik het asfalt moeten verlaten en via een voetpad vol stenen de laatste kilometers afleggen. Geen punt want ik was op de mountainbike. Slalomment om de grootste stenen kwam ik boven. Helaas nauwelijks uitzicht. Flarden mist en wolken waardoor je niet veel kon zien. Na een foto de jas aan en dalen. Het eerste stuk van de afdaling was geen pretje. Zonder vering en schijfremmen over stenen en kiezels naar beneden stuiterend. Gelukkig werd het later iets vlakker met minder stenen zodat ik toch nog kon genieten van dit stuk onverhard mountainbiken.
Terug op het asfalt daalde ik nog harder naar Porlock, een lief Engels dorpje met uitzicht op het Bristol Channel. Maar zo hard als ik naar benden ging, zo steil moest ik ook weer omhoog. 25% Low Gear Now, stond er op een verkeersbord. Dat heb ik maar even gedaan. Zwetend kwam ik boven. De Keutenberg is een eitje hierbij vergeleken.
Over de A39 reed ik door naar Lynmouth. De weg bleef glooiend gaan, maar zulke extreme als in Porlock kwam ik pas weer tegen in Lynmouth. Eerst vol in de remmen naar beneden en dan weer op het kleinste verzetje tegen een muur van 25% op. Pfff.
De beklimming van de 2e BIG was begonnen. Van zeeniveau in Lynmouth naar 480 meter op de top van Exe Plain. Zo’n 10 km klimmen waarvan alleen de eerste kilometers zeer grillig en steil waren. Nog even dreigde ik fout te rijden maar met de Tomtom in de achterzak was dat probleem ook snel de wereld uit. De kilometers gleden traag onder mijn wielen door. Het enige gezelschap waren de geiten, schapen en af en toe een verdwaalde automobilist. Op de top geen bordje of ander teken, enkel aan mijn hoogtemeter zag ik dat ik op het hoogste punt was. Nu enkel dalen tot de auto?
Fout. De weg bleef glooiend gaan. Natuurlijk daalde ik meer dan dat ik klom, maar een supersnelle afdaling was het niet. Na Simonsbath nog zo’n 10 km voor ik weer bij de auto zou zijn. Nog even vol houden en uit zitten.
Om kwart over zeven was in na bijna 4 uur fietsen terug bij de auto. Even het thuisfront inlichten dat ik “iets” later terug zou zijn. En na wat saaie autokilometers lag ik om 9 uur in een welverdiend warm bad. Lekker hoor.
Weer 2 BIG door kunnen strepen. Misschien volgen er nog meer.
Het rondje: http://maps.google.nl/maps/ms?ie=UTF8&hl=nl&msa=0&msid=109957257747335219299.00048bbe84c7b6e0999e9&z=11
ATB + 70 km, 1560 hoogtemeters.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten