Meneer Boretti, u weet wel van die fornuizen, weet van een gewone toertocht voor de racefiets altijd iets speciaals te maken. Zo krijg je elk jaar bij de inschrijving een wielershirt, maar dat is na 4x geen verrassing meer.
Kon je vorig jaar na de toertocht gratis naar de start van de Giro, dit jaar had men een heuse speurtocht ingebouwd in de 160 km.
Rond Leiden moest je zelf je weg maar zien te vinden. Je had natuurlijk wel een scala aan hulpmiddelen tot je beschikking. Het kaartje, en de uitgeschreven route aanduidingen. Eventueel je Garmin of navigatie op je telefoon en natuurlijk de knooppuntenbordjes. Ons lukte het met behulp van al deze hulpmiddelen om via Oestgeest het routebordje in Warmond te spotten. Daarna was het weer een makkie. Gewoon de tri-colore bordjes volgen en je kwam zo terug in Sloten.
Op dit oponthoud na verliep onze toertocht eigenlijk vrij vlekkeloos. Wel vonden we de route wat minder dit jaar. Veel door de bebouwing van dorpen en steden. Dwars door Haarlem bijvoorbeeld had helemaal niet gehoeven. Maar meneer Boretti wil natuurlijk ook wat terug zien van z’n investering in deze toertocht. Want 6500 rijdende reclame-zuilen levert natuurlijk heel wat publiciteit en naamsbekendheid op. Voor ons fietsers was het wat minder. Goed opletten op auto’s en gewone fietsers. In de stad is men niet blij met zoveel wielrenners.
Na zo’n zes en een half uur fietsen, inclusief koffie op het terras in Zandvoort en een pitstop in Lisse, konden we aan de pasta in Sloten.
Het laatste stukkie tegen wind in viel een aantal toch slecht. Opvallend is ook dat je tegen wind in een hoop vrienden hebt. Allemaal blijven ze dicht achter je fietsen.
;-)
Al met al toch lekker gefietst. De organisatie hapert hier en daar, maar ook dat weet je na 4 versies van de Classico Boretti. Volgend jaar toch weer?
Race + 147 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten