Vandaag (donderdag 25-8) niet eens gaan mountainbiken met 33 graden in de schaduw. Het weer was vanmorgen iets minder, een flinke regenbui om 9 uur maar tegen twaalven trok het al weer flink open. En dan merk je dat de zon hier toch krachtiger is dan bij ons thuis. Gelukkig ook nog af en toe een wolk zodat het niet te heet werd, mooi fietsweer dus eigenlijk. Na een stokbroodje met wat Franse kaas sprong ik dan ook op de fiets voor wat beweging. Eerst even de Dordogne volgen en dan naar het pittoreske dorpje Monceaux sur Dordogne waar de start van 2 fiets / wandel routes was. De eerste was 16 km lang en zou de toppen van de 2 heuvels aan tikken. Allebei op zo’n 450 meter. Maar de klim was zwaar. Vanwege de regen waren de paden omhoog bergriviertjes geworden. Inmiddels al wel droog gevallen maar voldoende stenen, takken en bladeren achter gelaten om het me nog extra moeilijk te maken. Af en toe moest ik toch echt lopen. Steil !!! De klim was de moeite waard en boven op de top sprong men regelmatig naar beneden te zien aan de springschans en windvaan. Maar dan wel met zo’n zeil op je rug. De afdaling begon over asfalt maar ging daarna over in steenslag en naarmate ik bij het dal kwam werd het steiler en technischer. Even spoorzoeken door het dorp en daarna beklimming 2. Ook lastig maar nu kon ik wel in het zadel blijven. Af en toe een voetje aan de vloer maar ik hoefde nu niet te lopen.
Ook vanaf top 2, Borne 473 mtr werd regelmatig ge-“hang glided” maar nu niet. Geen thermiek of wind? Het uitzicht was wel mooi. Het dal, de Dordogne slingerde er door heen en aan de overkant Puy de Tour waar ik net boven op stond. Wederom volgde een zeer technische afdaling en met kramp in de handen en rook van de remschijven kwam ik beneden. Even een blik op de klok geworpen en toen besloten om snel nog route 2 te fietsen. Die was maar 6 km lang, wel “très difficile” maar daar liet ik me niet meer door afschrikken. Af en toe lopen omdat het zo steil is betekend dat meestal.
Toen ik na een lange klim en een snelle afdaling weer terug in het dal was zag ik dat ik onderweg m’n fietspompje verloren was. Deze zit onder m’n frame in een houder maar door opspattende stenen en takken waarschijnlijk los getikt. Ik heb nog een zoektocht opgezet om de verdwaalde pomp te vinden maar na een heel stuk terug gefietst te hebben, heb ik hoop maar op gegeven. Dus mocht je verdwaalde fietspomp vinden in de Dordogne, die was van mij. Thuis maar even naar Kroone-Liefting voor een nieuwe want onderweg lek staan en de band niet op spanning kunnen brengen is nog vervelender.
Na m’n speurtocht snel terug naar de camping want het werd al laat. De kinderen zouden me eens kunnen gaan missen, en ik had beloofd dat we uit eten zouden gaan.
Atb + 45 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten