Ja val niet van je stoel, ik, Peter, hardcore biker met hardloopschoenen aan?
Het klinkt inderdaad wat vreemd, en het is ook uit frustratie geboren. Ik kwam een keer na een rot dag laat uit het werk en moest gewoon iets doen. SPORTEN ! Maar om in het donker op de (race)fiets te stappen met een gloeiende spijker als verlichting vond ik geen goed idee. Dan maar de sportschoenen aan en een rondje door de polder rennen. Het rondje dat ik voor ogen had bleek later 5 km lang, en het rennen ging eigenlijk wel goed. De basisconditie is er wel, daar lag het niet aan. Maar weer thuis, bleek de trap naar boven toch wel een groot obstakel te zijn geworden. De stramme bovenbeen- en kuitspieren wilde zich daar niet meer aan wagen. De volgende morgen kwam ik ook nauwelijks uit bed. En ik dacht dat je tijdens het fietsen ook je beenspieren gebruikte. Blijkbaar hele andere dus.
Maar na stug volhouden, door elke week naast mijn rondjes op de fiets en op de spinner in de sportschool, ook gewoon een rondje hard te lopen verdween die spierpijn.
Toen ik tijdens een familie etentje vertelde dat ik nu ook aan het hardlopen was, daagde zus K. me uit om mee te doen met de “Groet uit Schoorl” run op 12 februari. 10 km !! Gelukkig had ik nog even tijd om het aantal kilometers van mijn trainingsrondje langzaam uit te bouwen naar de dubbele afstand.
Inmiddels is het 1 maart en heb ik samen met mijn beide zussen fantastisch gelopen door de witte duinen van Schoorl. Mijn tijd was 51:58 over 10 km, dus gelijk een stevig PR waar ik me zelf aan op kan trekken.
Schoenen kunnen dus nog niet de wilgen in…
PS ik blijf OOK fietsen hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten