Vandaag mocht ik de Olympia’s Tour, de meerdaagse etappe koers voor opleidingsploegen en aankomend talent, vanuit de volgauto meemaken. Zwager Erik had van hun leverancier, Royal Smilde, hoofdsponsor van deze tour, twee uitnodigingen gekregen om als VIP mee te gaan tijdens één van de etappes van de Olympia’s Tour. En daar zei hij natuurlijk geen nee tegen, ik verdenk Erik er zelfs van dat hij speciaal met deze leverancier in zee is gegaan vanwege die VIP kaarten.
En zo stonden we vanmorgen al vroeg in Noordwijk, de aankomstplaats van de etappe van vandaag. Na een kop koffie met gebak en kennismaking met Eriks vertegenwoordiger en met onze chauffeur stapte we in de luxe gasten/volgauto om koers te zetten naar de startlocatie Zandvoort.
Onze bestuurder van de volgauto, een pensioneerde directie-chauffeur, ontpopte zich direct als heuse formule 1 coureur. Want in no-time waren we van Noordwijk in Zandvoort beland. Gelukkig had ik niet te veel gegeten vanmorgen anders had hij de bekleding van deze luxe bolide vanavond ook schoon moeten poetsen.
In Zandvoort werden we wederom als VIP ontvangen met koffie + door de koers directeur, en vertelde oud wielrenner en winnaar van 1995, Danny Nelissen enkele anekdotes.
Na een kort rondje kwijlen door het rennerskwartier stappen we in onze volgauto en kiezen positie direct achter de eerste radio/geluidswagen van de organisatie. Om 10 voor 12 klinkt het startschot en we zijn op koers voor de 1e etappe van de 60e Royal Smilde Olympia’s Tour. (maandag was de proloog). In de auto kunnen we luisteren naar de tourradio en horen al op de eerste 5 kilometers vier maal een renner met een lekke band. Rijden die jongens met zulk zwak rubber of heeft de Zandvoortse middenstand uit protest voor de wegafsluitingen met punaises gestrooid? Opmerkelijk.
Vanuit de volgauto heb je mooi zicht hoe de motorpolitie vakkundig de route verkeersvrij maakt zodat wij op hoge snelheid door rode stoplichten en langs de verkeerde kant over rotondes mogen gaan, maar wielrenners hebben we nog niet gezien. Onze chauffeur besluit daarom om de auto net voor een scherpe bocht te parkeren zodat wij uit kunnen stappen en de renners zien passeren.
Inmiddels is er een kopgroep van 5 welke een kleine minuut voorsprong heeft. Daarachter volgt op grote snelheid het peloton, gevolgd door de vele ploegleiders auto’s en als hekkensluiter de bezemwagen.
 |
| Kopgroep in Olympia's Tour |
Doordat we nu achter de wedstrijd zitten, neemt onze chauffeur een kortere weg naar Rijnsburg waar we het peloton volgens hem 3x langs zullen zien komen. We installeren ons boven op een viaduct en zien eerst de renners langs razen en even later onder ons door schieten. Een 10 tot 15 minuten later komen ze weer langs maar nu in tegengestelde richting. De 5 koplopers zijn inmiddels terug gehaald en we zien achterin enkele renners aan de ploegleiders auto hangen. Ze waren betrokken in een valpartij en worden opgelapt.
Wij moeten ons nu haasten om op tijd bij het volgende punt te komen, de ravitaillering op 72 km. Maar onze chauffeur loodst ons als een Michael Schumacher door het drukke verkeer en zo zien we hoe de “voedselpakketjes” van de begeleiders in handen van de renners komen. Linnentassen vliegen over de weg en belanden even verder op leeg in de berm waar ze weer opgehaald worden door de medewerkers van de wielerploegen.
Na een lege bidon uit de struiken gevist te hebben rijden wij weer terug naar Rijnsburg en zien de renners nog 1 maal langs flitsen.
Nu zet onze chauffeur koers naar de finishlijn op de boulevard in Noordwijk. Op de streep, of eigenlijk er net naast, staat een party tent voor genodigden. Normaal vind je dat natuurlijk zwaar overdreven. Al die bobo’s hebben mooi zicht op de eindsprint en jij als l_lletje rozenwater moet van een afstandje toe kijken. Vandaag waren wij ook één van die bobo’s en genoten vol op van de gratis versnaperingen en het uitstekende zicht op de sprint naar de finish.
Zo zagen we dat Wim Stroetinga van het Koga Cycling Team de eindsprint won, gevolgd door zijn ploeggenoot Robin Chaingeau die leider in het algemeen klassement werd.
Op de vraag of wij namens Royal Smilde de witte leiderstrui en de blauwe trui voor de sprinter wilde uitreiken hebben we maar nee gezegd zodat de heren coureurs deze nu uit handen van twee dames konden ontvangen. Ik wil nog altijd wel op het ereschavot staan maar niet als “ronde miss(ter)”. Trouwens ik had me toch vergeten te scheren.
Na la cérémonie protocolaire nuttigen we nog een drankje om daarna afscheid te nemen van onze gastheer, de vertegenwoordiger van Royal Smilde. We ontvangen nog een mooi fotoboek over 60 jaar Olympia’s Tour en vertrekken daarna weer naar huis, op normale snelheid en zonder politie begeleiding.
Wel super om eens een wielerwedstrijd zo mee te kunnen maken. Erik en Royal Smilde bedankt.
Alle foto’s :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten