maandag 20 juni 2011

Gerolstein – Hohe Acht

Thuis was ik vandaag niet eens gaan fietsen, wat een triest, troosteloos weer vandaag. De hele dag regen. Miezer, hard, zacht, alle vormen hebben we gezien. Maar zonder te liegen het is ook even droog geweest. Een half uurtje misschien.

René en Marcel hadden voor vandaag een rondje van zo’n 100 km bedacht welke de Hohe Acht zou aan tikken. Het hoogste punt van de Eifel op 747 meter. Benno en René L. hadden de hele avond gisteren zitten spelen met de Garmin’s en de pc dus verdwalen of fout rijden zou ons niet gebeuren vandaag. Helaas kon de Garmin van Benno niet zo goed overweg met het kaartje en bleek vanmorgen dat de Garmin van René niet paste op een stuur van de racefiets. De boutjes waren te kort, of het stuur te dik.

Dus waren we toch overgeleverd aan de route kaartjes en de borden van de Duitse ANWB. Maar zo goed als het gisteren ging, zo waardeloos ging het vandaag. Of het volgende dorpje stond niet op de kaart, of het dorpje op de kaart stond niet op de borden. Nog nooit heb ik zo veel stil gestaan tijdens een tocht.
René zwoer dat ie kosten wat kost morgen z’n Garmin op de fiets gemonteerd heeft. Hetzij met ducktape of anders desnoods met een parker in z’n nieuwe carbon frame.

De beklimming van de Hohe Acht begonnen we vanuit Baar. We werden onderweg getrakteerd op vers asfalt. Dat klimt lekker hoor. Maar het asfalt bleek wel heel erg vers, want een paar bochten hoger kwamen we de wals en even later de asfalt machine tegen. De bestuurder van de wals dreef ons boos naar de berm want onze bandjes maakte sporen in het verse asfalt.

Na dit akkefietje klommen we verder en kwamen Aad tegen die ons telefonisch al geprobeerd had te waarschuwen voor deze weg opbreking. Even later kwamen we op de parkeerplaats bij de Hohe Acht. Ik wilde wat foto’s maken terwijl de rest door reed. 2 bochtjes verder op kwam ik weer een wegwijzer richting top van de Hohe Acht tegen. In de veronderstelling dat iedereen hier omhoog was gegaan ging ik in de pedalen en klom de laatste kilometer naar de top. Hier bleek echter niemand te staan dus keerde ik snel om en daalde naar Adenau. Een bezorgde Benno kwam me al te gemoed.

Na koffie in Adenau werd de laatste etappe naar Gerolstein in gezet. Ook al was het nu droog, het viel ons allemaal toch wat tegen. Zeker omdat we nog een paar? keer verkeerd reden. Uiteindelijk waren we om half zes terug met 122 kilometers op de teller en 2080 hoogtemeters in de benen.

De BIG kan ik afkruisen, maar morgen fiets ik toch liever zonder regen.

Race + 122 km

2 opmerkingen:

Nancy Molenaar zei

Balen van het weer, hopelijk gaat het de rest van de week beter! Veel plezier nog daar!!
Groetjes, Nancy

annet van tol zei

grappig dat van het asfalt. Fijn dat Benno nog een beetje op je past.:-)doei Annet