60 km wordt 40 km tijdens SFC

1 Mei 2010 – Shimano Fiets Challenge. 60 km ATB Cyclo, Holland’s Toughest race.
Zo stond deze MTB rit aangekondigd. En dit jaar was ik, na een paar jaar afwezigheid er weer bij. De start was in Vaals, en na 2 en half uur auto rijden kon ik mijn startbescheiden ophalen. Dit werd me aangereikt door niemand minder dan Corine Dorland.(voor wie Corine niet kent, zij was 10x wereldkampioene BMX en later grote ATB renster – oa. deelname Olympische Spelen van Sydney. Klik hier voor een mooie foto van Corine) Mijn dag ook weer goed.
Ik kon me gelijk opstellen voor de start, er stond al een paar honderd man voor me. Geen kopstart dus dit jaar. Om 12:00 uur klonk het startschot en 10 minuten later mocht onze groep weg voor 60 km mountainbiken door het Limburgse Heuvelland. We ging gelijk de Vaalserberg op. Dus met koude benen (ik had geen warming up kunnen doen, al had ik dat wel gepland) direct omhoog. Au. Boven wat paadjes onverhard tot we op een smal pad in een file van fietsers terecht kwamen. Afstappen en wachten. Jammer. Wat was er aan de hand? Er bleek een hele dikke boom omgevallen te zijn over het pad. Er omheen fietsen was niet mogelijk. Enkel met de fiets op de schouders er over heen. Dus netjes op je beurt wachten, over de boom en daarna weer in de pendalen. Het stukje hierna was erg technisch maar goed sturend wel te doen. Verderop volgde nog een hele lange afdaling, over keien en kiezels knalde we zo’n 150 meter naar beneden. Ik had kramp in de vingers van het knijpen in de remmen. Had ik nu maar een “fully” (= voor- en achtervering). Wat een gestuiter.
De route was erg mooi en uitdagend. Inderdaad de toughest. Geen meter vlak. Had je gedaald, dan kon je daarna gelijk weer in de “beugels” en op de kleine plaat omhoog.Het zweet droop onder mijn helm vandaan. Het was warmer dan ik waar ik me op gekleed had, in Limburg scheen gisteren gewoon de zon. Na 20 km volgde de eerste verzorgingspost, maar de bidons waren nog vol en het brood was nog niet op, dus ik reed door. (denkend aan de tijdregistratie, want het was een cyclo.) Er volgde nog meer klimmetjes en afdalingen, sommige nog steiler dan de andere. Het was zwaar, maar nog wel te doen. Het gemiddelde lag onder de 20 km/uur maar ik was niet ontevreden, want ik werd nauwelijks ingehaald, terwijl ik zelf wel veel renners passeerde.
Na 40 km waren we onderaan de Vaalserberg. Hier was de splitsing van de route. De 40 km ging hier links terug naar de finish in Vaals, de 60 km rechtsaf de berg op naar het 3 landenpunt. Halverwege de top stond de 2e verzorgingspost. Omdat mijn bidon nu wel leeg was, heb ik deze even snel gevuld, een banaan achter m’n kiezen gepropt en weer op de pendalen gesprongen. De tijd tikt door…Maar gelijk voelde de fiets erg instabiel aan. fXck, achterband zacht. Terug naar de post. Maar die hadden geen pomp of spullen. 100 meter verderop zou een materiaalpost zijn. Dus op de velg naar boven en daar stonden inderdaad de mannen van Shimano. Vakkundig werd mijn band verwisseld, maar kans op een top klassering kon ik nu wel vergeten. Ik hoorde de mannen praten over ontbrekende route bordjes maar volgens hen was dat probleem getackeld. Er waren wat bordjes weg gehaald maar alles hing nu weer goed. Dus met 3 bar in de achterband begon ik mijn grote inhaal race. Echter dat was de bedoeling, want na zo’n 2 kilometer kwam ik van alle kanten rijders tegen. Eerst dacht ik nog, oh dat zijn de 40 km rijders, maar tot dat er 1 riep: “daar boven hangen ook geen bordjes”, begreep ik wat er aan de hand was. Toch nog ontbrekende bordjes. Terug naar beneden en een andere kant op. Ook hier geen bordjes. Wat nu? Weer achter een groepje renners aan. Maar te vergeefs. Onverlaten hadden meerdere bordjes weg gehaald, dus er was geen beginnen meer aan. Hoe we verder moesten wist niemand. Wat een KL@#!Z@Ken. Alle bordjes weghalen. Waarom? Is dat lol ? Uiteindelijk weer terug gefietst naar de verzorgingspost. Daar stonden nog meer gestrande fietsers. Ontredderd, verloren, met hun ziel onder de arm. Nou ja, in ieder geval net als ik flink teleur gesteld. Je stelt je in op 60 km fietsen, en als het dan na 40 gebeurt is ontbreekt de voldoening. Jammer. Ik raakte nog even in gesprek met hoofd redacteur en organisator Rodrick de Munnik van het blad Fiets. Hij vertelde dat ze heel veel werk in de organisatie hadden gestopt. Alle vergunningen waren in orde. De route was ’s morgens nog gecontroleerd. En ook hij was erg teleur gesteld. Als er nog een volgende keer komt, dan niet meer in Limburg, liet hij weten. Noord Holland dan, stelde ik voor.
Toen maar terug naar Vaals, de finish. Bliep, deed de champion chip toen ik over de matten kwam. Maar de tijd was niet representatief. Jammer.In het finishdorp hing ondanks de aangepaste route toch nog een ontspannen sfeer. Muziek en een pasta-party. Gezellig.Eerder dan gepland zat ik weer in de auto op weg naar huis. Wel lekker gefietst maar toch teleurgesteld. Jammer.

ATB  + 47 = 465 km
1000 hoogtemeters, 2:44 uur
Giant: 7474