29.000 deelnemers !!! Althans volgens de speaker bij de finish waarvan er 22.000 betaald hadden.
Wel heel erg veel. En had je daar nu last van/erg in? In ieder geval wel tijdens het parkeren. Om 7:30 uur kwamen we in de file op de afrit van de snelweg en om 8:15 uur konden we de fietsen uit de auto halen. Hier had wel een extra verkeersregelaar of extra parkeerroute bij gemogen. Later stond er gewoon 10 km file op de snelweg. De start was ook nog erg druk met deelnemers maar onderweg had ik weinig last van de vele deelnemers. Sterker nog, ik vroeg me soms zelfs af of ik nog wel de juiste route reed want ik reed stukken helemaal alleen en zag helemaal geen andere deelnemers. Maar wel bordjes, dus ik zat goed.
Samen met Alfons heb ik deel genomen aan de 110 km MTB tocht. Nog nooit eerder had ik zo’n lange afstand op de MTB afgelegd. Alfons zal in september een week lang elke dag 100 km “moeten” mountainbiken. Hij doet namelijk mee aan Duchenne Heroes en fiets voor het goede doel in 7 dagen van Luxemburg naar Nijmegen. Je kunt Alfons nog sponsoren. Zie Alfons op www.duchenneheroes.nl
Ter voorbereiding van deze monstertocht wilde hij ervaring op doen met zo’n lange tocht en het serieuze klimwerk. Mede door het warme weer (+28 graden) was het extra zwaar. Ik zou hem moreel ondersteunen.
De eerste 30 km hebben we samen gereden, maar al snel bleek dat Alfons nog wel wat aan zijn klimcapaciteiten moeten werken. Om mij niet langer op te houden stuurde Alfons me vast vooruit om het parcours te verkennen. Op de 2e verzorgingspost, bij de 1e al op 15 km zijn we doorgereden, hebben we de tactiek nog even door gesproken waarna ik snel verder het parcours zou verkennen en Alfons na de finish verslag zou doen.
Die nieuwe fiets daalt ook zo super. Met een hardtail kun je gewoon niet volgen.
De route was uitdagend zwaar. Veel klimmetjes, af een stukje (vals) plat en mooie technische afdalingen. Het was heet en stoffig. De 3e verzorgingspost kwam pas na 75 km. Mijn bidon was al tijden leeg, en ik kreeg het al moeilijker. Eindelijk. Na 2 bidons leeg gedronken te hebben en een klein kwartiertje onder een boom gezeten te hebben kon ik verder voor het laatste stukje.
Onderweg kruiste we vaak verharde wegen waar altijd wel een groep wielrenners van Limburgs Mooiste reden. Problemen leverde niet op. Wel goed opletten met oversteken. Bij de 4e verzorgingspost op 90 km, vulde ik nogmaals de bidon en kon ook even met mijn hoofd onder de tuinslang. Lekker zeg. Even afkoelen voor het laatste stukje bikkelen en afzien. Gelukkig loopt het parcours vaak door bossen waardoor je tijdens het klimmen nog wat schaduw kunt pakken.
Om kwart voor drie, na 5uur 55 onderweg geweest te zijn (dat is incl. rust etc.= 18,7 gemiddeld over 105 km) kwam ik in Heerlen over de finish en kreeg daar een ontvangst om nooit meer te vergeten. Op de finishlijn stonden serveersters met bladen vol bier en andere drankjes. Geweldig. Nog nooit smaakte een koud pilsje zo lekker.
Na genoten te hebben van deze wel verdiende versnapering zou ik terug gaan naar de auto, maar waar op dat weiland vol auto’s stond die van mij? “Ik zoek een blauwe”, zei ik nog, maar niemand kon me helpen. Na 10 minuten vond ik eindelijk mijn blauwe bakoven. Deuren open en fiets er in. Toen te voet terug naar het “fietsmekka” want de organisatie had douches geplaatst en ik kon wel een douchebeurt gebruiken na een dagje stof happen.
Heerlijk fris heb ik toen op de finish op Alfons staan wachten die bijna een uur langer werk had. Hij heeft dus een uur langer kunnen genieten van het prachtige Limburgse heuvelland. Ik was wel een beetje jaloers. Maar ja had ik maar niet zo hard moeten fietsen ;-)
ATB + 105 km.
1500 hm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten