De route van vandaag stond in het “routeboek” geklasseerd met moeilijkheidsgraad 3. Te doen voor iedereen, maken er een leuke dag van met diverse terrasjes. Maar boven op 1912 meter dacht menigeen toch anders over deze klassering, na 2 uur afzien met een hoofdletter A.
De dag begon al vroeg, rond half acht werd er al brood gehaald zodat we vroeg in het zadel konden en zodoende voor de zinderende hitte het bos van Sainte-Colombe en Sainte-Esteve in te kunnen rijden.
Even na half negen reden we de koperen? streep in Bédoin over en werden de stopwatches ingedrukt. 21 en een halve kilometer klimmen, met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,5% waarbij de eerste 5 km rond de 5% zit en de rest tegen en soms zelfs over de 10% hikt.
Ik reed gelijk stevig weg, maar nog wel met de 3 beklimmingen van morgen in het achterhoofd. Tot Sainte-Colombe ging het in een lekker tempo, maar dan begint het bos en stijgt de weg pas echt. Voor terug naar het kleine blad en achter tussen de 19 en 21 switchen. De weg gaat redelijk gelijkmatig omhoog, soms bij bochten iets steiler en moet je even staan om in het zelfde tempo te blijven trappen.
In het bos heb ik veel vrienden die het leuk vinden om me aan te moedigen door op m’n schouder, helm of bril te gaan zitten. Gewoon negeren en focussen op dat achterwiel in de verte dat langzaam dichterbij komt. Vele renners heb ik zo terug gehaald maar geen enkele haalde mij in. Had ik dan toch zo’n stevig tempo.
Na een bosrit van 15 km kom je eindelijk boven de boomgrens uit. Bij Chalet Reynard maak je een bocht en waan je je echt op de maan. Kaal, enkel witte stenen en rotsen. Heel speciaal. De weg is nu iets minder steil van 10% in het bos terug naar een procent of 8. Het kan hier erg spoken. De wind heeft vrij spel, maar gelukkig vandaag een dagje vrij af. Op sommige stukken kon ik zelfs een paar tandjes zwaarder trappen en de teller over de 16 km/uur heen persen. Zig zaggend rij je nu het laatste stuk van de berg op. Nog een paar honderd meter stijgen en dan zou de klok uit kunnen en de benen rust krijgen. Nog even door bijten.
Ik werd gewaarschuwd door een dalende renner op de fotograaf in de berm. Dus even de bril recht en het shirt dicht en lachen naar het vogeltje. (foto volgt nog). Daarna weer volle aandacht op het voorwiel en de berm zodat ik bijna een hardloopster voor haar sokken reed. Sorry dame.
Een kilometer voor de top staat een monument voor de daar overleden renner Tommy Simpsom. De weg wordt hier ook gelijk steiler, maar dan ben je er bijna. Nog even volhouden, dan de laatste bocht, daar is het torentje. Nog 5 trappen en klaar. Ik ben boven.
De klok op mijn fietscomputer zegt 1 uur 44. Maar thuis blijk ik niet de stopwatch uit te lezen maar de dagteller. 1:44 is dus inclusief afdaling van ons huisje en 2 rondjes rotonde van Bédoin. Na analyse van de grafiek houd ik het op 1:42 zuivere speeltijd. Niet slecht al zeg ik het zelf.
Nu begint het wachten J Eén voor één druppelen de mannen binnen. Benno komt verrassend als 2e boven (1:57) met Kees (1:59) op twee minuten en gelijk daar weer Marcel achter. (2:01)
Op de broertjes van G. moesten we langer wachten. Ooit reed Raymond in 1:55 omhoog, maar resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. 2:07. René zat er helemaal doorheen en klokte ongeveer 2:20.
Na dat iedereen weer terug in het land der levende was begonnen we aan de afdaling naar Malaucène over een mooie overzichtelijke strakke asfalt plak. Super hard. Dik 75 km/uur op de teller.
In Malaucène was het verzamelen voor een bakkie koffie op het terras en dan het toetje over de Col de Chaine en de Col de Suzette en dan naar huis. Maar waar bleef Raymond. Uitgerekend in de afdaling had hij een lekke voorband. Oppompen hielp heel kort dus daar moest een nieuwe band om het voorwiel. Ook zijn pomp sneuvelde dus het duurde even voor we ons neer konden vlijen op het terras.
Na een wel verdiende Cola gingen maakte we ons op voor het toetje. Omdat Rene het erg zwaar gehad had vandaag lag het tempo na de 2 colletjes erg rustig om toch met z’n alle thuis te kunnen komen.
De plannen om morgen 3x naar boven te gaan zijn tijdens het diner gesneuveld. De meesten willen de benen toch een dagje rust gunnen zodat onze monstertocht uitgesteld is naar donderdag. Maar let wel van uitstel komt GEEN afstel.
Race + 75km
2100 hoogtemeters.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten