verregende L-B-L

Wie had dat nou gedacht. Tegen alle verwachtingen in, inclusief die van Piet Paulusma, regende het gisteren tijdens de start van de wielerklassieker voor tourfietsers in Luik. En de lucht zag er niet naar uit dat het snel zou gaan veranderen. Zelfs Kees zag geen stukje blauw, dat wil wat zeggen. Dus toch maar het regenjasje aan en onze startkaart laten afstempelen bij het Palais des Congres, de gebruikelijke startplaats.

Daarna volgde de eerste 100 verregende kilometers door de Belgische Ardennen. Erg vervelend. Vooral met afdalen liet ik de snelheid niet te hoog oplopen en nog had ik 2 maal dat ik het achterwiel voelde zwabberen. Pas bij de beklimming van de Wanne na zo'n 100 km werd het droog. Bovenop de welverdiende verzorgingspost, inclusief de 3e stempel op de kaart. De 2e kregen we in Halmay, samen met een koek en een fles sportdrank.
Na de Wanne volgt een steile afdaling met een paar rotbochten richting Stavelot, waar we gelijk rechtsaf moesten de Stockeu op moesten. Boven zit Eddy Merckx lachend op z’n fiets maar voordat je daar bent moet je een paar zeer steile stukken overwinnen. Een stukje is volgens mij zelfs meer dan 25 %.

Daar moest ook ik even staan, maar het achterwiel slipte door op het toch nog natte asfalt. Snel weer zittend kwam ik toch langs het standbeeld van Eddy. Maar als je denkt dat je nu boven bent kom je bedrogen uit. De klim is niet meer zo heel steil maar gaat toch nog met zo’n dikke 8 % een paar kilometer door. Soms daal je een klein stukje om vervolgens weer omhoog te kruipen. Uit eindelijk raak je toch over de top en daal je naar de voet van de Wanne. Omdat ik Kees kwijt geraakt was in de klim, (we reden vandaag samen de 170 km versie van LBL) wachtte ik hier even op hem. Maar het duurde en duurde maar. Kees had wat problemen met de achter derailleur. Zou het schakelen toch niet meer lukken. Net toen ik weer omhoog wilde rijden om hem te zoeken kwam hij er aan. Hij was net als een aantal anderen even fout gereden. Pijltje gemist.

Omdat het nu toch al een tijdje droog was borgen we de regenjassen op met het idee deze niet meer tevoorschijn te hoeven halen. Gelukkig bleek dat waar, al scheelde het weinig want na de beklimming van de Redoute werd de lucht toch weer erg donker. Een paar spatters vielen er nog maar het laatste stuk richting Luik reden we hard tussen de druppels door.

In het hotel bij de finish konden we onze volle stempelkaart, er stonden inmiddels 5 stempels op, inleveren voor een paar droge sokken. Die hadden we wel nodig.

Le Champion bedankt voor deze fraaie route door het Waalse land. Volgend jaar weer een droge editie?

Race + 180 km