Voorover

Vanmorgen eindelijk weer eens een rondje op m’n nieuwe fiets. De laatste kilometers waren tijdens Limburgs Mooiste.

Omdat ik begreep dat het in Nederland meer geregend had dan tijdens onze vakantie in Engeland wilde ik m’n geluk maar weer eens beproeven op het parkoers van Schoorl. Door de regen zou de ondergrond niet zo mul meer zijn. Helaas bleek dat nog wel tegen te vallen.
Wel kon je bijna overal door fietsen maar een soepel snel rondje werd het niet. Ik vond het zwaar. Het parkoers reed zwaar en de benen voelde zwaar.
Toch te kort gefietst tijdens de vakantie?
Het eerste rondje klokte ik in 42:46.

Tijdens het tweede rondje lag ik ongeveer op het zelfde tijdschema, (iets langzamer misschien). Maar tijdens de afdaling van “de nok” ging het fout.
Het laatste stukje is erg steil en mul. (als je dus niet de “chicken run” neemt). Maar als je genoeg vaart houdt gaat het goed. Tenminste…

… als je goed stuurt. Er staan in de afdaling 2 boomstronkjes aan de kant. En ja daar dreigde ik over heen te gaan. Henk Lubberding had me geleerd NIET te kijken naar de boom(stronk) waar je omheen wil want dan ga je er juist tegen aan. Ik keek dus WEL naar de boomstronkjes en hoewel mijn voorwiel ze mistte ging ik met het achterwiel vol over de stronk heen. Gevolg was dat ik over het stuur gekieperd werd. Vol het mulle zand in. Au. Mijn stuur kwam tussen m’n ribben en dat voelde niet zo lekker. (Nog steeds niet. Lachen, niezen of iets tillen met links doet pijn. Maar gaat wel over voor ik een meisje wordt. Toch?)

Terug naar de auto werd ik door voorbijgangers vreemd aan gekeken. Toen ik in de auto spiegel keek zag ik waarom. Mijn gezicht was helemaal zwart van het zand na die koprol. Lekker dan.

ATB + 33 km